mijn redding

hoofdstuk 20.

Austin bleef slapen die nacht. Hij was heel erg aanhangend, en nog liever dan normaal.

Demi en Naya waren beneden, terwijl Austin en ik video spelletjes speelde. Hij bestudeerde me van top tot teen, maar ik deed alsof ik het niet door had.

Op eens zette hij het spel op pauze. Zijn hand kwam ongemakkelijk dichtbij mijn bovenbeen. Ik kromp in elkaar.

"Weet je....Ik heb nagedacht....We daten nu al een tijdje" begon hij.

"Het is een week Austin" lachtte ik.

"Ja, nou...ik dacht, misschien kunnen we de volgende stap maken" 

Die woorden kwamen als een klap. Denkt hij echt dat ik dat zou doen? Na alles? Ik heb hem verteld over mijn vader, en hij zei dat we pas sex zouden hebben als ik er klaar voor was. 

"Ben je serieus? Je weet dat het nog veel tijd kost voordat ik zover ben"  zei ik, met de nadruk op veel.

 "Mm, whatever babe"

Waarom deed hij zo?

Hij was aanhangend, maar nooit zoals dit. Een beetje aanrakend de laatste tijd, denk ik.

"Waarom zou je het willen....?"

Hij was stil voor een moment.

"Nou, al mijn vrienden hebben het al gedaan... Dus ik dacht, ik moet ook."

Dat deed zijn hand niet stoppen van dichter naar mijn bovenbeen gaan. Met zijn andere hand trok hij mij naar zich toe.

Hij drukde zijn lippen hard op de mijne. Ik begon hem van mij weg te duwen, maar hij is veel sterker dan ik ooit zal zijn.

Hij trok zijn shirt over zijn hoofd, en ondanks de situatie, staarde ik naar zijn lichaam. Hij is knap. Enorm knap.

"Stop! ik zei-" Naya kwam mijn kamer in gestormd, en staarde naar ons met haar mond open.

"Naya, het is" begon ik. Toen, kwam Demi erbij. Geweldig laten we een heel feestje houden.

"Bella Lovato. Wat. De. Fuck. Is. Er. Aan. De. Hand." commandeerde ze, in de maat. Het klonk als een rap liedje.

Ik denk dat toen Austin realiseerde wat er was gebeurt. Zijn ogen probeerde contact te maken, hij keek alsof hij zijn excuses wou aanbieden. Ik kon niet terug kijken, Ik gooide hem zijn shirt en duwde hem mijn kamer uit.

"Ik denk dat jullie twee even moeten praten. Ik ben...Uhm...beneden." zei Naya ongemakkelijk, langzaam weglopend.

Ik zat in kleermakerszit op mijn bed, mijn ogen bestudeerde de kamer.

"Je gaat het nu uitleggen." commandeerde Demi.

Ik bleef stil, mijn lippen op elkaar duwend.

"Serieus? Bella, is het nooit tot je door gedrongen dat je te JONG bent voor deze shit? Dat hij je ZWANGER kon maken? Heb je daarover nagedacht?" vroeg ze woedend.

"Demi, we deden helemaal niks" beloofde ik.

"Deden niks, DEDEN NIKS. zijn SHIRT WAS UIT. Dat is niet niks doen bella!. Jullie deden wel wat-Iets wat jullie niet horen te doen!" schreeuwde ze op haar allerhardst.

Haar boosheid werd minder toen ze de angst in mijn ogen zag. Ze legde zachtjes haar hand op mijn arm. Ik kromp een paar centimeter in elkaar, huilend.

"Bella. Wat is er gebeurt?" vroeg ze, zachter deze keer. Ik slikte.

"Hij wou verder gaan. Ik zweer, ik heb niks gedaan, hij was het. Hij wou het, Ik beloof het" zweerde ik.

"shh. Het is goed, je bent okay. Het is gewoon-je bent mijn kleine meid nu, en je bent te jong om dit mee te maken" zuchtte ze, en ze ging naast mij op mijn bed zitten.

Ik staarde naar haar. De realiteid kwam hard aan, als een baksteen in mijn gezicht. Austin heeft mij gewoon gebruikt, gewoon om erbij te horen. Was hij echt zo'n arrogant misbaksel? Was onze hele relatie gewoon een spelletje voor hem?" 

Hij gebruikte me. Het waren allemaal leugens. Wie zou nou eigelijk echt van mij kunnen houden? De dwang om iets te doen waar ik voor altijd spijt van zou hebben groeide. Demi kneep in mijn hand.

"Wat gaat er om in dat mooie hoofdje van jou?" vroeg ze.

Ik mompelde een paar zinnen als antwoord, maar ik verstond het zelf nog niet eens, mijn stem was compleet weg.

Demi trok me in de grootste knuffel OOIT, en kusde mijn voorhoofd zachtjes. Ik bewoog niet, kromp niet in elkaar. Voelde niks. Ik was leeg, zonder enig gevoel voor wat er in de rest van de wereld zich afspeelt.

"Hij verdiend jou niet. Je vind je prins op het witte paard nog wel. En meid, hij is een stuk beter dan hem." lachtte Demi.

Ik lachtte mee, maar het was een gevecht om het door mijn tranen heen te krijgen. Ik veegde ze weg met mijn mouw. Nog steeds in die enorme knuffel stonden we daar voor een paar minuten, voordat Naya binnen kwam.

"Schattig moment" riep ze

Ik lachtte, en het kwam bijna volledig uit mezelf. De leegte die ik voelde was weg, in de plaats was nu liefde en hoop. Hoop op een toekomst- iets waarvan ik altijd dacht dat ik het niet zou hebben.

Net zoals alle keren, de realiteid stond om de hoek. Wachtend op een kans om toe te slaan.

Ik moet nog steeds Austin en Kendall ontmoeten. Naar school en de pesters aan horen. En het ergste nog, het woord alleen al geeft me rillingen.

Voor als het nog niet duidelijk was, het woord klinkt onmogelijk. En ik heb het kartonnetje met missende sigaretten om het te bewijzen.

Herstellen.

1 woord, 10 letters. 1 woord en 10 letters die mij goed zullen doen of kapot maken.

Fuck.