Chances To Say I Still Love You #wattys2019

Kabanata III

Ps. Mag p-pov na po ako. Ang hirap eh hahahaha.

Mayang's pov

"Kaya mo pa ba? " tanong ni Elise sa akin na kakarating lang galing sa sala. Nasa bakuran kami ngayon habang ang mga asawa namin ay masayang nag uusap sa loob ng bahay kasama ang mga anak ko.

"Kaya pa, para sa mga anak ko." Malungkot na tugon ko sa kanya.

"Kilala ko na sya. " dugtong ko habang nakatingin sa kawalan.

"Sino naman sya? "

"Si Heaven." Nanlaki ang mga mata nya sa sinabi ko at tila hindi nakapaniwala.

"WHAT????????"

"Sssshhh. Hinaan ko ang boses mo baka marinig ka nila. " sita ko habang tinakipan ang kanyang bibig.

"Talaga? Pano nangyari yun?"

"Hindi ko alam."
Hindi ko alam kong bakit nangyari yun. Ni hindi ko alam na nandito si Heaven. Nagkibit-balikat nalang ako. Minsan natatanong ko sa sarili ko, mahal niya ba talaga ako? O baka naman minahal nya lang ako nang dahil kay JD. Yan na nga ba sabi ang kinatatakotan ko eh.

"May, ipaglaban mo kung anong sayo. Wag kang magpapatalo sa Heaven na yun."

"Pero hindi ko alam, baka bukas kusang susuko nalang ako."
Naisip ko na naman ang mga binitiwang salita ng mga anak ko kanina.

EDWARD? MAHAL MO PA BA AKO?

Hindi ko namalayan, napaiyak na pala ako sa sobrang kaiisip ko sa mga bagay bagay na nakapaglulungkot sa akin. Araw araw ko hinahanap ang Mayang noon na masiyahin.
Dahil ang Mayang ngayon, ay puno na ng lungkot.

"Bess mauna na kami. Maaga kasi ang flight namin bukas eh." Pagpapaalam ni Elise sa akin. Nasa labas na sina Maccoy at Edward samamtalang kami ni Elise nasa loob pa.
Parang ayoko syang umalis. :'(

"Sge."

"Magpakatatag ka Mayang. Wag kang mag- alala nandito lang ako para sayo."
Tapos niyakap nya ako ng mahigpit bago ito tuluyang lumabas.

Naka-alis na sina Elise at tapos na rin akong magligpit sa mga kalat sa kusina at sala kasi tinulungan ako ni Maureen at ni JD.
Umakyat na ako sa ikalawang palapag ng bahay pagkatapos patayin ang mga ilaw sa sala.
Pipihitin ko na sana ang door knob ng kwarto namin kaya lang napabitaw ako nung marinig ba nedyo pabulong na salita sa loob.

"Yes babe. I love you too. See you tom. Bye."
Hindi ko alam kung sinadya ba talaga na marinig ko ang mga katagang yun. Yung puso kong durog na durog na ay mas lalo pang dinurog hanggang sa naging powder nalang ito.
It hurts like hell. T.T

Nakiramdam ako sa loob at nung nawala na ang tinig na yun, pumasok na ako. Nakahiga na si Edward sa kama namin habang nagbabasa ng dyaro.
Hindi ako umimik na pumasok sa cr at nag bihis ng pantulog tapos tumabi ako sa kanya at humiga na nakatalikod sa kanya.
Slowly, tears fall down.
Napapikit ako na tila namimilipit sa sakit. Hindi ako makahinga. Pero pinigilan ko ito nang sa ganun, hindi niya mahahalata.

"Hon, matutulog kana?" He said while hugging my back.
I nodded and saying nothing.

"Goodnight. "

"Goodnight din, i love you." I said with a soft voice. Edward sabihin mong mahal mo pa ako. Please.

"Me too." I was stoned sa sinagot nya. Hindi ako kampanti o satisfied sa sagot nya para malaman kong mahal pa nya ako. Gusto ko mang maniwala na mahal nya ako kaya lang, siya na mismo ang nagpapakita na parang hindi na. He no longer said i love you every morning di gaya ng dati. Sa tuwing nag a-i love you ako, wala ng i love you too, kundi ME TOO na misan I KNOW nalang.
Ang sakit lang isipin na parang hindi na si Edward na pinakasalan ko noon ang nasa tabi ko ngayon. Parang ibang tao na. T.T.