Chances To Say I Still Love You #wattys2019

The End

Grief is a rolling, painful journey na may pagtitigil at pagsisimula at walang katalinuhang wakas. You're going to live with grief and hard to get over of the death not unless you already accept the loss. Life is too short to waste. Hindi mo talaga malalaman kung hanggang kailan o hanggan saan lang ang buhay mo. May mga bagay na hindi mo pa naaayos o nababago dahil wala ka ng oras. Ika nga ng iba, 'Enjoy your life while it lasts. Forgive and forget. Say thanks and sorry' kasi when time comes na God will took your life, hindi mo na magagawa ang bagay na dapat sana noon mo pa ginawa. May mga taong lumalaban sa buhay nila, na tanging machine lang ang bumubuhay sa kanila at may mga tao namang inaaksayahan lang ang buhay nila dahil di na nila kaya. Life is unfair di ba? Ikaw na gusto mo pang mabuhay pero wala ka ng magagawa at siya na gusto ng mamamatay dahil sa depressed, pagod at lungkot ng buhay nila. Nothing comes perfect including life. You have to be grateful of everything. Not everyone is as fortunate as you. Enjoy and live a long life.

Lumapit ako at hinalikan ko ang petals ng puting rosas bago ko ito binitawan at nahulog kasabay ng pagbaba ng kabaong 6ft under. Mga hikbi ang umalingaw-ngaw sa buong paligid ng cementeryo. Napaluhod ako at napaluha. Hindi ako nagsisisi na minahal ko siya at hinding-hindi ko makakalimutang ang mga bagay na ginawa niya sa akin. Kahit man ay may pagkukulang ako sa kanya, buong buhay ko itataga sa puso ang masasayang alaala namin.

" Alam mo ang swerte swerte mo kasi walang siyang ibang minahal kundi ikaw. Lagi niyang pinaalala na ikaw lang ang nagmamay-ari ng puso niya." kwento nito. Napatingala ako at malungkot na ngumiti sa kanya. Hindi maipagkakaila ang kalungkutang namumuo sa kanyang mga mata.

" Marami akong kasalanan sa kanya. Hindi ko man lang naayos ang tungkol sa amin. Iniwan niya na ako agad. Gusto ko pang manghingi ng tawad sa mga n-naga-wa k-ko." hindi ko na naman napigilan ang sarili kaya napaluha na naman ako at naninikip ang dibdib ko. Lumapit ito sa akin at niyakap ako mula sa gilid. She kissed my forehead.

"Matagal na. Matagal ka ng pinapatawad ng anak ko." bulong nito kasabay ng pag-ihip ng malamig na hangin na tila yumayakap ito sa amin habang nakamasid lang ako sa lupa at sa mismong lapida nito.

"Sana masaya na siya kung saan siya ngayon."

"Be happy. Masaya siya kapag nakikita ka niyang masaya. Remember, kasama ka niya araw-araw at siya ang nagpapatibok ng puso mo ngayon."itinapat niya ang palad nito sa tapat ng puso ko at tumingin ako sa kanya saka ngumiti. Sa ngayon, isang totoong ngiti na ang ibinigay ko sa kanya. Mahirap mang tanggapin ngunit kailangan naming magpatuloy at maging masaya.

"I will po."

"I have to go." she kissed my forehead again and wiped my tears bago siya tumalikod at naglakad palayo sa akin.

" Tara na po." alok ni Maureen sa akin habang hinawakan nito ang magkabilang balikat ko. Napaluha ako sa huling sandali at muling pinagmasdan ang lupang iyon kung saan nakalibing ang taong hindi-hindi ko makakalimutan.

Tumalikod na ako at naglakad palayo sa kanya kasama si Maureen at si JD na nasa unahan lamang namin naghihintay.

" Daddy!" tawag ni Maureen ng makita niya itong kakalabas lang ng kotse nito at sinalubong kami agad. Niyakap ko siya agad ng makalapit na ito sa amin.

"I love you." malambing na sabi ko.

"I love you too Mayang." sagot niya at pumasok na kaming lahat sa loob ng sasakyan tsaka pinaandar na ito ni Edward.

"hanggang sa muli Nikko..." bulong ko sa malamig na hangin habang hawak-hawak ko ang dibdib ko bago kami umalis sa lugar na 'yon.

Nikko died not because of cancer but because he offered his heart to save me. He is the reason why I am still breathing right now. I will never ever forget you Nikko.

Carpe Diem Mayang. - Nikko

----wakas----

_______

Hello po!!! Ayan na ang huling kabanata ng kwentong 'to. But...... may mga special chapters pa po ako. Doon ko ilalahad ang mga nangyari after that incident at anong nangyari kay mayang that time at kay heaven. At may special chapters din about MAureen and Stephen and what happened between them after everything. So wait for it patiently. :) Anyway, I would like to thank everyone - from the bottom of my hypothalamus - for reading my story. I am so happy for what you have contributed in this story. Don't forget to vote share and comment. And also please support my other story. ♥♥ Carpe Diem!

-mschamazing♥