Chances To Say I Still Love You #wattys2019

Kabanata IX

After 1 year.....

Edward's pov

Its been a year since that scene happened.  Its been a year since we parted our ways.  Maybe she's gone for good. And with my life? Everything has changed.

Araw araw,  binabalik ako sa mga ala alang meron kami ni Mayang, it's hunting me. And maybe I deserved this. Hindi talaga ako mapapatawad ni Mayang at ng mga anak ko kasi hindi naman kasi kapatawad-tawad ang ginagawa ko sa kanila.

Matagal-tagal na rin palang wala sa tabi ko ang mga anak ko.  I tried to call them pero nakablocked na ako.  Namimiss ko na talaga ng sobra ang mag ina ko. 

But, I am married now.  Kanino?  Sa babaeng hindi ko alam kung mahal ko ba talaga. After I received the divorce, ibinigay ko agad ito sa family-lawyer namin at ibinahala ko na sa kanya. Hindi naman ito natagalan kasi ginamitan ito ng pera at ang pagkakaalam ko tumulong si Mama. Nagtaka ako noong una kung bakit siya tumulong pagpapawalang-bisa sa kasal namin ni Mayang kung sobrang tutol at galit siya sa desisyon ko. Pero sa kabila ng pagtataka ko, hinayaan ko nalang sila. Total nakuha ko na ang gusto ko. Gusto ko nga ba talaga?

"Good morning babe! "bungad ni Heaven sa akin at hinalikan ako sa pisngi. 

"Goodmorning din. " walang gana kong sagot sa kanya.
Ganyan naman talaga ako parati pag kinakausap niya.  Hindi naman kami ganito dati. Marami naring nagbago sa amin.  Alam kong nahahalata nya rin ito,  pero kailangan nyang tanggapin kasi ginusto nya to. 

"What's up with that mood? " medyo mataray niyang tanong.  Nagpatuloy parin ako sa pagtitimpla ng kape habang sya ay nakaupo na sa mesa at kagat-kagat nito ang toasted bread.

"May problema ba?  " tanong nya ulit.

"Wala.  "

"Then why are you acting like a shit?" Napataas ang boses nya kaya ako napaharap sa kanya. 

May kulang kasi sa akin.  Ewan ko ba kung ano ito. O baka SINO at hindi ANO. 

"Please,  pagod ako. 'Wag ngayon.  Alam mo namang kunti lang ang tulog ko dahil sa trabaho.  "

"Sorry. " agad naman itong kumalma at tahimik na nag-aamulsal.

I sighed. 

"I have to go. " tapos umalis na ako sa kusina at lumabas na sa bahay.

Mas mabuti pang  lunurin ko nalang ang sarili sa pag tratrabaho,  sa pamamagitan nito makakalimutan ko si Mayang,  at yung mga nangyari. 

Bago ako pumasok sa opisina, dumaan na muna ako sa 7/11 para bumili ng kape.  Nabitin ako sa kapeng tinimpla ko kanina. 
Magbabayad na sana ako sa binili ko,  ngunit may nahagilap ng mga mata ko. 

"Edward. "
Tawag niya sa akin,  while smiling at me sarcastically. 

"Kumusta pala? " dagdag nya. 

Napasmirked lang ako sa inasta nya.
"Okay lang naman Nikko.  Eh, ikaw? "

"Okay lang din.  Ito ikakasal na.  "
Hindi ako interesado.  Wala akong pakialam na ikakasal sya pero curious ako kung kanino. 

"Then who's that lucky girl? "

"Soon,  you'll know. By the way,  nabalitaan kong kinasal na pala kayo ni Heaven."
At this time hindi ko na sya hinarap.  Pero patuloy parin akong nakikipag usap sa kanya habang nagbabayad ako sa counter.

"Yep." Matipid kong sagot.

Tapos bigla namang tumunog ang cellphone nya kaya dinampot nya ito mula sa bulsa at sinagot.

"Hey babe?" Lumayo sya konti sa akin habang nakipag usap sa telepono. 

Yung para bang gusto kong malaman kung sino ang kausap nya.  I don't know what's into me at nagkainteresado ako sa kanya.

"No!  Dyan ka lang sa kotse.  Pabalik na rin ako okey?  " I heard him saying. 
"Ok.  I love you too. "
Sakto ang pagbayad ko sa pagbaba rin niya ng cellphone nya. 

"Sige Edward.  Mauna na ako sayo.  It's nice to see you. " tapos ayon,  nagmamadaling mag evaporate.  Tsssk.  Masama ang aura ng lalaking yun ah?  Nainis na medyo na mi-mysteryuhan ako sa kanya.  Tsssk.

Mayang Entrata's pov

It's so good to be back here!  
I missed this place a lot.  My job.  My office.  My workmates. England.  It's good to be back!

Kumusta ako after ng break up namin ni Edward?  I am fully fine yet the pain still in me.  I mean,  not literally the pain,  as in yung sakit,  but the memories of pain.
Sino bang makakalimut sa nangyari? Papatayin ko. Di joke lang. There is still a scar left in me and once it is accidentally scratched, it surely BLEEDS. I have to be careful para hindi na ito magagalusan and I need to avoid things or persons that can trigger as much as possible. 

Mabuti nalang ay nasa tabi ko lagi si Nikko.  Sya yung nagsisilbing panyo sa oras na hindi ko na kayang punasan ang mga luha ko. Kaya malaki ang utang na loob ko sa kanya. 
But speaking of Nikko.  Ang tagal nya talaga grabe.  Nagpapabili lang ako ng milk tea at hanggang ngayon di pa bumabalik sa kotse. 

I grab my phone and dailed his number. 

3 beses nag riring bago nya ito sinagot.

"Hey babe? " he answered. Yep, he said he likes me at gusto niya akong pakasalan at gusto niya akong bigyan ng masayang buhay. But too bad, hindi ko kayang suklian ang pagmamahal niya kasi hanggang magkaibigan lang talaga ang turing ko sa kanya. Pero sinubukan ko namang buksan uli ang puso ko. Sa tuwing pinaparamdan niya sa akin na especial ako, napamahal na ako sa kanya. At unti-unting nahuhulog ang loob ko sa kanya. 

"What take you so long?  Pupuntahan kita dyan." Sabi ko naman.  Lalabas na sana ako sa kotse.

"No!  Dyan ka lang sa kotse.  Pabalik na rin ako okey? " pigil nya kaya di ko nalang tinuloy na lumabas. 

" Okey.  Please hurry.  I love you. "

"Ok.I love you too. "  then he hung up.

He wants to marry me.  Hindi nya gusto na hanggang friends lang kami. And he loves me more than that.  Ayoko man sa plano niyang pagpapakasal sakin but i think, it's the best for us. I guess.

It's  not that I used him to forget Edward. Lalong tumatagal napamahal na ako sa kanya. 

Hindi naman kami nag mamadali. Dadaan pa ang 1 year bago kami ikasal.  Kailangan naming linisin ang mga sarili namin lalo na sa pamilya ko. 

I was so lucky to have him.  He's a goodfriend,  maybe a good lover too?

"Sorry for taking so long babe. Maraming tao sa loob. " sabi nito pagakapasok niya sa kotse. 

"Okey lang yun.  Naiinip na kasi ako dito e.  Susunduin pa natin sa airport ang mga bata. "
Sagot ko tapos nagseseatbelt na pati narin sya. 

"Let's go? " tapos nagmamadali syang umalis.  He was filled with lots of big sweat on his face. 

Parang kinabahan sya na ano.  May tinakbuhan?

And then we took a long drive bago kami dumating sa airport. 

******

Okey since daming nag aabang sa update.  Kahit short update,  ibibigay ko sa inyo.  Hehehe. 
Parang hindi na mahihintay ang sabado e.  Hehehe. 

Ayan po.  Enjoy reading. 
Thankyou. 

-xoxoAuthor