"SENDEN NEFRET EDİYORUM! Senden gerçekten nefret ediyorum! Senin gibi bir babam olduğu için nefret ediyorum! Normal bir çocuk olmadığım ve böyle bir aileye düştüğüm için nefret ediyorum! Bir annem (!) Olmadığı için nefret ediyorum! Normal bir annem var diyememekten ve ve iki babam var ve onlar gay diyememekten nefret ediyorum! Ve... kendimden utanıyorum. Senden utanıyorum. Diğer babamı hiçbir zaman görmedim. Beni kaldırdığını düşünüyorum! Artık yeter!"
Kahverengi saçlı ve ela gözlü, 13 yaşındaki bu genç biraz fazla sert çıkışıyordu babasına. Oldukça varlıklı bir hayatı olduğu için arkadaş ortamından her zaman etkileniyordu. Iste babasının üstüne gitme nedeni buydu. Arkadaşları hep güzel annelerinden bahsederken o ağzını bile açamıyor, sorulara 'gitmeliyim, işim var!'diyerek oradan ayrılıyordu. Şimdi ise patlama zamanıydı. Karşısındaki babasının gözleri cidden korku ile harmanlanmıştı. "Yakın zamanda ayrılmak istiyorum senden! Çünkü artık bıktım! Artık Hazer pines yok!"
Dipper korkuyla oğluna bakıyordu. Artık ne yapacağını şaşırmıştı. "Ama oğlum, sana anlattığım hikayeler--" "yeter!"dedi Hazer dipper'ın lafını bölerek." O hikayelerin hiçbiri gerçek değildi zaten! Bilmem; Cüceler, Yaratıklar,zaman yolculuğu, zombiler, üçgen şeytan! Sen beni çocuk falan mı sanıyorsun! Toynaklı erkek adamlar ne be!? Yada kız müziği seven çok başlı ayı? Ben artık dünkü çocuk değilim baba..." Dipper dolan gözlerini kaçırdı. Ne diyebilirdi ki? Bunlar cidden inanılacak şeyler değildi. "Hiç görmediğim teyzem veya halam herneyse o Nerede? Niye beni hiç sormuyor!?"Dipper derin bir nefes alıp cevap verdi." O Paris'te. Sana anlattım ya oğlum... o çok meşgul bir moda Tasarımcısı ve Ünlülerle çalışıyor. Büyük şirketini idare etmek onun için zor oluyor. Ben ona e-posta atabiliyorum ama bana iki hafta sonra dönüyor belki de bir ay sonra..." Dipper ne kadar alttan almaya çalışsa da, Hazer bunu umursamıyordu. "Yeter artık baba... beni dünyaya getirenin sen olduğunu söyledin. Sen bir erkeksin! Bu tüm biyolojik Bilimlere aykırı birşey! Dayanamıyorum... Normal bir ailem olsun isterdim." "Eskiden bana, 'babam kahraman ve onun süper güçleri var!'diyerek dolaşırdın. Şimdi sen akıllandın ve bu huyun bana çekmiş... Bu kadar acımasız olman da diğer babana çekmiş oğlum." Hazer çeketini aldığı gibi kapıya yöneldi. "Senin saçmalıklarını artık dinlemeyeceğim! "Ve kapıyı çarparak çıkıp gitti.
Dipper ise olduğu yere çöktü ve gözyaşlarını tutamadı. Sadece gözyaşları alıyordu ve çığlıkları içindeydi. O da dayanamıyordu. Tek başına bununla baş edemiyordu artık. Kafasını kaldırıp tavana baktı. Herşeyi oğlu için yapmıştı, şimdi ise boşuna uğraşmış gibi hissediyordu...
------
Kapı çalmasıyla Hazar salondaki koltuktan kalkıp televizyonun sesini kıstı. Kapıyı açınca karşısında iki kişi gördü. Biri sarı saçlı ve sarımsı gözlü, uzun boylu, yakışıklı ve zayıf ama kaslı bir erkek; yanında simsiyah saçlı, kahkülleri; kızıl kahve gözlerini kapatacak kadar uzun olan ve saçları beline dökülen bir kız vardı giydiği beyaz mini elbise, siyah diz üstü Çoraplarla oldukça tehlikeli ve değil gibiydi. Erkeğin gözleri de tehlikeli bakıyordu.
"Dipper pines'ın evi değil mi?"dedi kız yumuşacık sesiyle. Hazer başını salladı. "Evet burası? Niçin sordunuz?" Sarı saçlı oğlan güldü." Onu öldürmeye geldik. Bilirsin görev icabı."kız da kıkırdayınca Hazer korkuyla onlara baktı." Şimdi düşündüm de, burada değil, evi de burası değil. O kim ki!?"kız bu tepkiyle yanındaki oğlana döndü. "Dipper'a benziyor, oğlu Hazer bu olmalı..." sarışın da kıza döndü. "Evet benziyor... onu çok özledim. Değişmiş midir? Umarım düşündüğüm gibi davranmaz..." sarışın oğlan-ki babası yaşında vardı ama genç gösteriyordu. Babası da onun gibiydi. Genç görünümlü adam... atladığı konu ise Dipper'ın hala yirmi yaşında olmasıydı." Merak etme, onun nasıl biri olduğunu biliyoruz."kız gülümsedi ve hazar'a döndü. "Bizi içeri almayacak mısın?"hazar ilk tereddüt etse de kapıyı açıp onlara izin verdi.
