*Burası yirmi kişilik bir yurt odasıydı.*
Ve biz sonradan gelen, yirmi kişiydik.
Bu yüzden karışıktık. Kız ve erkek.
Zeki bir öğrenci de olsam, buraya Mahkumdum.
Yurda gelen gençlerin özenle seçilmiş olduğu belliydi aslında...
Her türden( çekik, esmer, Arap, sarışın, vs.), her benlikten (kendini beğenmiş, utangaç, pislik, neşeli vb.), her boydan ( uzun, kısa ve orta boy), her dinden (müslüman, Hıristiyan, Yahudi, buda, belki de ateist).
Ve ben de bunların arasında kalmıştım. Burası oldukça büyüktü. Karşıdaki merdiveni adlandıramasamda, iyiydi.
Merdiven ise odanın köşesinde, üç metrelik duvarda; yalnızca 140 Cm'lik bir merdivendi. Ucunda bir şey yoktu ve ona çıkarsan, sonunda aşağı atlıyordun. Yanında demir parmaklık vardı ve burada ne işi olduğunu bile bilmediğimiz bu merdiven ile uğraşıyorlardı.
Köşede benim yatağım vardı ve üst ranzada yatıyordum. yatağımın yanında eski ve çok geçmişten gelme bir dolap vardı.
Bu dolabı da, Merdiven gibi sevmemiştim.
Yatağıma çıkıp oturdum ve elimdeki kitaba baktım.
Onu yatağımda bulmuştum. Oysa ki,yataklar için kağıt çekmiştik.
Dış kapağı oldukça eski görünüyordu.
Simsiyah ama yıpranmış bir defter?
Sayfaları çevirmeye başladım. Bomboştu.
İçim karardı. Böyle büyük bir kusma isteği geldi, ama kendimi tuttum.
Son sayfaya kadar boş olması...
Bana buranın hiç de masum olmadığını söyledi.
Ya da ben paranoyaktım.
*Onunla da tanışmıştım. *
Aşağı komşum kafasını yukarı kaldırarak bana baktı.
"Selam~ Tanışalım mı?" Gözlerim ile onu süzdüm. Sarı saçları, esmer teni ve sarıya kaçan ela gözleri vardı.
"Sanırım. " diyerek omuz silktim. Gülümseyerek, merdivenden yukarı hızla çıkarak önüme oturdu.
"Bunu evet olarak aldığım için, en iyi arkadaşım olacaksın~" göz devirdim. Ne kadar da enerjik.
"Ben Bill. Bill cipher. Sen?" Arkasını duvara dayadı.
"Dipper pines." Diye kısaca cevapladım.
Acaba o da bu kötü havayı hissediyor mudur?
"Memnun oldum~" dedi sırıtarak. Sonra da kavga eden, kaynaşan hatta ve hatta yiyişmeye başlamış kişilere göz gezdirdi.
Onlardan uzak olduğuma seviniyorum.
Gerçekten.
"Bilirsin." Diye bana baktı. "Burası hiç iyi değil."
Hissetmiş miydi?
"Neden öyle dedin?" Elimdeki kitabı yanıma koydum.
"Baksana." Diyerek etrafı işaret etti. Oldukça ciddi durmaya başlamıştı. Aslında bir tablo gibiydi. O kadar zıt olması,.. Yakışması normal mi? "Herkes var. Her çeşit ve güvenilmez, günahkarlar. Sence de bu bir korku filmine dönüşecekmiş gibi değil mi?"
