300 Days with the Dead

Chapter 31

Nash's POV:

Hindi ko inaasahan na ganito karami ang nangyayari, bakit ba pumasok pa kami sa lugar na ito hindi ko naman alam na ganito pala mapapala namin. 

Naging beginner kami sa lahat ng trainings, nasa pinakamababang group kami dahil lang sa pagkatalo namin sa kung anong laro na yun. 

"Watch out!" Sigaw kung sinong babae. Pero natamaan parin ako ng bola sa ulo, at dahilan para matumba ako.

"Sorry, hindi ko sinasadya." Sabi niya. She looks nice and pretty. Inalalayan niya akong tumayo.

"Okay lang, kasalanan ko rin hindi ako naging alerto." Sabi ko naman.

"By the way I am, Vanessa. You are?" Sabi niya.

"Nash." Sabi ko. Nagshake hands kami after that.

"Kumain ka na ba? Past 12 na rin eh." Tanong niya sa akin

"Well, hindi pa inaantay ko pa mga kasama ko, sabi nila susunduin nila ako dito." Sabi ko naman.

"Ahh, sige. So uhm.. Can I join? Kung okay lang? Wala pa kasi ako kilala dito." Sabi niya.

Tumango na lang ako. Mukha siyang bata dahil sa height niya, Siguro nasa 15?  siya. I don't know. 15 above ang pwede kasi dito.

" How old are you?  Curious lang." Sabi ko .

"17, not obvious, kasi maliit ako." Sabi niya at tumawa. Ang cute niyang tumawa nawawala mata niya.

"Haha, cute mo." Sabi ko. Saktong dumating ang mga tropa ko. 

"uy! Sino yan? Nawala lang si Alexa---" sabi ni Daniel ngunit hindi niya ito naituloy dahil siniko ito ni Kathryn.

"So, sino siya?" Tanong ni Kathryn.

"I am Vanessa. 17. uhm... Bago lang dito." Sabi niya.

Nagpakilala naman ang mga tropa ko sa kaniya and mukhang okay naman itong kasama dahil tuwang tuwa ang mga ito sa kaniya.

Ilang buwan nalang at 300 days eksakto na kami nakatira dito. 300 days na puno ng kasiyahan, training syempre pero kahit papano ay nalipat naman ako sa group nila Daniel.

Si Daniel naman ang Assistant Leader. Marami na rin ang nagbago, si Kim hindi pa rin namin nakikita mula nung huling lunch kasama si  Vanessa, dahil 3 months nalang manganganak na ito. Si Alexa bihira nalang kung makikita, siguro pag uwian na ng lahat dun lang namin siya makakasama.

Pero ang hindi na nagbago sa akin, ay ang patuloy kong napapanaginipan ang mga nangyari kung saan sinalang sa laro at marami ang nanunuod, buti nalang at hindi kami pinaalis dito tulad sa batas na aming sinusunod.

 Flashback

Nasa ilalim ng ilog kami , may mga grupo ng zombie na nakapalibot sa akin ng mamulat ko mga mata ko, hindi ko inaasahan sa mga sumusunod na pangyayari.

Nang ililigtas ako ni Xian ay nakagat ito at nawala sa laro. 

Hindi ako makasigaw dahil sa pangyayari, naging red ang buong paligid at nakapaskil sa buong laro na game over na siya, ako nalang ang natitira.

Nagiba ang dimension ng game, hindi ko alam kung saan itong lugar, basang basa pa rin ako.

"Matagal pa ba matapos ito?" Kausap ko ang aking sarili

Lakad dito at duon.

Zombie nanaman katapat ko at Hiraka. 

Palapit sila ng palapit sa akin hanggang sa sinungaban ako subalit...

hindi nila ako ang hinahabol nila. May nakita silang babae at hindi man lang nila ako pinansin....

"Ehh??" Sabi ko nalang.

Sinundan ko sila at nakita ko ang exit. 

Exit ng game ba ito?

Pinasok ko ito at nagiba nanaman ang pangyayari....

Hinahabol nila ako, hindi ko na alam gagawin ko. May nakita akong baril na pwedeng gamitin subalit wala itong bala.

May nakita nanaman akong mahabang bakal at may mga tusok-tusok ito na ang ginamit ko. Isa -isa ko sila pinaghahampas subalit sa bandang huli natalo rin ako dahil hindi ko namalayan ay nakagat ako ng isa.

Natalo kami sa laro at binagsak sa training center, kung saan mas nahasa pa ang skills ko. 

Pero sa paulit ulit sa panaginip ko ay hindi ko maiwasan isipin kung sino yung tumulong sa akin dun sa laro, hindi ko na maalala ang mga pangyayari na yun.

"Sino ka ba?"

Paulit ulit kong tinatatong hanggang sa pagtulog, paulit ulit na pangyayari, hindi ko alam kung banungot ko ito or sign na may humihingi ng tulong. Hindi ko maalala ang buong pangyayari dahil sa sobrang sakit sa ulo nang natapos na ang laro, hiwayan ng mga tao, sigawan na negatibo at mga pagaalala ng iba.

Sa huling pangyayari nung event ay ininjectionan kami at dinala sa clinic nila. Ayon kay Gwen ay dahil tumaas ang blood pressure namin dahil sa trauma ng laro at the same time sa pagod.

Nagising nanaman ako ng pawisan, lahat ng detalye sinusulat ko hanggang sa mabuo ko ito. Kahit paulit-ulit minsan ang pangyayari, minsan naman nadadagdagan ito.

"Good  Morning, guys!" Sabi ni Xian. Si Xian naman ay lagi niyang pinupuntahan si Kim kaya naging member na lamang ito doon.

"Morning." Sabi ko.

"Kain na tayo." Masiglang sabi ni Kathryn na katatapos lang magluto.

"good morning,Nash" Sabi ni Alexa.

"Good morning." Sabi ko at tumabi na sa kanya.

"Ano na balita sa pinagkakaabalahan mo ngayon?" Tanong ko sa kaniya.

"Same, training dito,doon. Experiment. Masaya naman kahit papano pero kakapagod rin." sabi niya.

"Experiment?" Ulit ko.

"Yep. Marami nagsasabi kasi about sa 300 days event na magaganap, kailangan matapos daw bago mag 300 days." Sabi niya.

Natapon ang hawak na baso ni Kathryn, parang may naalala siya bigla.

"Malapit na ang 300 days???" Tarantang tanong niya.

"opo." Matipid na sabi ni Alexa.

"naalala niyo ba yung sinabi ni bea? yung araw na namatay siya? at yung kinuwento niyo sa akin dati?" Tarantang tanong ni Kathryn.

"oo. Naalala ko pa. Ito na ba yun?" Sabi ni Daniel.

"Ito na nga yun." Sabi ni Kathryn.

"What?" Sabi ko. 

Gulong-gulo nanaman ako. What the heck is happening to me?