300 Days with the Dead

Chapter 38

Sorry for not updating, busy po sa Thesis namin and college life rin. Anyways sana maka pag update rin ako bukas. Sorry and thank you for reading this novel.  GUys pinalitan ko ung Prologue if hnd pa kayo aware... hehe

----

Alexa's POV

"Mooooommm!" Sigaw ko.  

pilit kong binubuksan ang bintana subalit kahit anong gawin ko ay walang effect, sobra akong nanginginig sa kaba, sa galit at lungkot. Sigaw lang ako ng sigaw at dinadabog ang bintana. Unti-unti ako napaupo at ramdam kong may yumakap sa aking likuran. 

"Alexa..." Sabi ni Kathryn. Bumuhos ang aking mga luha. I don't know what to do, I need to save my mom. 

"Shit." sabi ni Liza at tinakpan ang kaniyang mga mata. 

"Why?" unti-unti ako napabangon sa aking pagkakaupo at sumilip muli sa bintana.

Napalaki ang aking mga mata sa nasilayan ko. May 3 H-Virus na pumapaligid sa kaniya, hinang-hina na si mommy. 

"Tabi." Sigaw ni Kathryn na may hawak na upuan at binato ito mula sa bintana subalit nabigo dahil kahit anong bato matibay ang bintana.

Napatingin ang mga H-virus at si mommy sa amin. Gulat ng makita nya ako at isang ngiti na parang okay lang siya. 

Patuloy umaagos ang aking mga luha,  habang si mommy nakatingin sa akin at itinataas ang kaniyang kamay at nag thumbs up. I need to do something... hindi ko alam ano gagawin ko... 

I love you she said with any sounds, hanggang sa unti-unting lapitan sya ng mga H-VIRUS sa kaniya....

"NO!" Isang sigaw ko ng malakas... 

Malabong paligid, puno ng luha at sakit... Sana nlng hindi kami pumunta dito. 

Sana nalang... subalit hanggang sana nalang.

Isang katahimikan ang bumalot,  walang humpay ang pagiyak ko ilang minuto rin ang nakalipas ng may narinig kaming tawanan sa labas. 

Nagbukas ang pinto sa ibaba, may mga hakbang paakyat.  Si Tito Angelo pala.

Isang malakas na suntok galing kay Xian. 

"Gago ka! Akala namin kakampi ka namin! Napaka tarantado mo!" Isang malakas na suntok papunta sa tyan kay Tito Angelo.

Nagtaka kaming lahat dahil hindi man lang sya nasaktan. Ngumiti pa siya... 

Baliw. 

"Nandito ako para sumama kayo sa akin sa labas." Sabi niya at tumalikod na.

Walang kumikilos sa amin. Kaya lumingon ito muli...

"Ang hindi sumunod...." Sabay pindot ng device na hawak nya na nagbigay sakit sa ulo namin.

"Puta, ano yun?" Reklamo ni Daniel habang hawak niya ulo niya. 

"Remember, lahat kayo konektado dito." Sabi ni Tito Angelo

Wala na kami nagawa kundi sumunod nalang.

Hindi ko alam saan dadalhin pagkat patuloy na umuulit ulit sa isipan ko ang ginawa sa aking mommy. Natauhan nalamang ako ng sikuin ako ni Nash. 

Mommy... 

Dali-dali ako tumakbo palapit sa kaniya.

"mommy, lumaban ka po... please." Sabi ko habang niyayakap si mommy. Hindi ko kayang makita siyang unting unti namamatay sa sakit. 

"Anak, mahal na mahal kita. I am ok." sabi niya at ngumiti ng bahagya.

"please ma, lumaban ka! please lang ma!" Sigaw ko na puno ng takot at lungkot. 

"ma... please lang, wag mo ako iwan oh... mommy." Sabi ko

"Anak..." mahinang sinasabi ni mommy habang nakangiti at pinupunasan ang aking luha.

Yinakap ko na lamang siya. 

"Ma, bakit...?" Yan nalamang nasabi ko sa mga tanong na nais kong itanong.

"I am all right anak, I love you tandaan mo yan" Sabi niya, hanggang sa hindi ko na marinig ang kaniyang paghinga.  

Ayoko kalasin ang sa pagkakayakap ko sa kaniya subalit hinila ako ni Dra. Kristina

"LEAVE US ALONE." Sigaw ko habang pilit kumalakas kay dra. Kristina subalit nanghihina ako 

"Hay naku, tama na ang drama." Sabi niya at sabay ang paghagis sa akin papunta sa mga kaibigan ko. 

Tawa ng tawa sila Dra. Kristina at Tito Angelo, subalit napahinto ang kanilang tawanan at sumigaw si Gwen...

"look! Ate Alexa!" Sigaw ni Gwen kasama ang mga bata sa likuran niya.

 Tinignan muli ang itsura ni mommy. Ang kaniyang leeg kung saan may kagat ng h-virus ay unting-unting humihilom. 

Mukha kong nagtataka paano nangyayari yun, nagkatitignan kami ni Nash... mga matang nagtataka...

"papano---" Naudlot na tanong ni Xian. 

Muli bumangon si mommy at humarap sa amin na seryoso at nakatingin sa akin na nakangiti at tumingin kay Dra. Krisitina na kinakabahan at nanginginig sa kaba. 

"tarantado ka babaeng ka!" Sigaw ni mommy at tinataas ang kaniyang kamay.

"Sugod!" Sigaw ni mommy at nagbukas ang malaking gate. 

---

Abangan ulit. I don't know when will be my next update kasi sobrang busy lang po talaga. Maraming salamat sa mga nag aabang pa rin ako mag update at maraming salamat sa mga magbabasa sa  nobelang aking sinulat. Thank you po!