My Pirate Adventure [#Watty Winner 2020]

16.

Plan van wraak

Austin 

Mijn vinger duwde de veer voorzichtig in de pot met inkt. Ik haalde hem er weer uit en wachtte tot er net voldoende inkt over was om te schrijven. Zo zorgde ik ervoor dat er geen klodder inkt op het papier terecht kwam. Ik had al veel nagedacht hoe ik mijn gedachten zou verwoorden. Wat ik precies zou schrijven in mijn brief aan Emma's vader. Wat wou ik dat hij deed? 

Eigenlijk had ik nooit echt beslist wat ik wou ruilen voor Emma. Er waren momenten geweest waarop ik Emma juist wou vermoorden, heel in het begin. Om hem te laten voelen hoe het was om te leven zonder de mensen die je graag had. Een soort koekje van eigen deeg. Alleen was dat helemaal geen optie meer. Onbewust betekende Emma al meer voor me, dan ik zelf wou inzien en wou toegeven. Haar vermoorden zou ik echt niet kunnen.

Moest ik dan kiezen voor het geld? Zou ik al zijn bezittingen willen? Een gevoel in me zei dat dat niet genoeg was. Dan kwam hij er wel heel makkelijk vanaf. Hij had zo weer geld verdiend en dan kon hij verder gaan alsof er niets gebeurd was.

Wou ik dan dat hij naar me toe kwam en zich over gaf? Dat ik met hem kon doen wat ik wou? Wou ik hem vermoorden?  Alsof mijn gedachten me wouden behoeden voor deze beslissing, zag ik Emma voor me. Ik had zelf meegemaakt hoe het was om te leven zonder ouders. Wou ik voor haar hetzelfde lot? Zou ik haar hetzelfde aandoen? 

Op de één of andere manier zou het me wel de kans geven om haar hier te houden. Net zoals ik, begon Scarlett ook al gehecht te raken aan haar. Als ze aan land niemand meer had, dan zou ze misschien bij haar nieuwe familie willen blijven. Alleen mocht ze dan wel niet achter de waarheid komen. En was het dat risico wel waard? 

-----

Emma 

Mijn handen trokken voor de zoveelste keer aan de blouse die ik aanhad. Ik was het helemaal niet gewend om zonder korset rond te lopen. Het was een vreemd gevoel. Het voelde wel als vrijheid. Eindelijk kon ik ademhalen. Eindelijk kon ik diep in en uit ademen. Vroeger voelde het meer verstikkend. Mijn hele buik werd ingevouwen en tegen elkaar geduwd. Het voelde raar, maar langs de andere kant ook wel goed. 

Toch voelde het alsof iedereen naar me aan het kijken was. Alsof ze beseften dat ik geen korset droeg. Het kon natuurlijk ook door de rest van mijn kledij komen. Het enige verschil tussen Scarlett en mij waren de wapens. Zij had er een paar aan haar riem hangen. Bij mij was die angstvallig leeg. 

Ik had ook helemaal niet verwacht dat ik misschien een mes of iets dergelijks zou krijgen. Ik was er ook niet van overtuigd dat ik me zou kunnen verdedigen met een mes. Waarschijnlijk zou ik me eerder verwonden, dan beschermen. Toch zou het geen overbodige luxe zijn om er één bij me te hebben. Al was het alleen maar om mezelf gerust te stellen.

Ik was dan wel geen piraat, ik zag er wel uit als één. Ik woonde ook bij een hele hoop piraten. Er zou wel een moment komen waarop dat zich tegen me zou keren. En als Scarlett of Austin er op dat moment niet waren om me te beschermen, dan was ik aan mijn lot overgelaten. 

Voor de zoveelste keer trok ik mijn riem goed. Dat was ook iets waar ik nog aan moest wennen. Scarlett gaf me elke keer een boze blik als ik er weer aan prutste. Vooral omdat ik elke keer veel geluid maakte. Er was nog zoveel waar ik moest aan wennen. Of ik dit wel allemaal gewoon kon worden, wist ik niet. 

Alleen had ik niet zoveel keuze. Het was dit of terug naar huis gaan. Daar zou mijn leven een hel zijn. Trouwen. Gebruikt worden als broedmachine en werkster. Dan was het hier nog beter. Hoewel ik hier ook tegen mijn zin vastgehouden werd. Hier werd er wel nog rekening gehouden met me. Ze wouden het beste voor me. Tot als ze me konden ruilen natuurlijk. Het zou dus maar voor korte tijd zijn. 

Ik vroeg me wel af wat ze precies met me van plan waren. Wouden ze geld van mijn vader? Juwelen? En waarom wouden ze dat eigenlijk? Had hij hen iets misdaan? Of zochten ze gewoon een makkelijk slachtoffer. Met mij hadden ze dat zeker gevonden. Ik kon me niet eens verdedigen. Niet dat mij verdedigen het eerste was dat toen in me opkwam. Het enige waaraan ik kon denken dat ik zo nog even tijd had om te genieten, voor mijn leven een hel werd. Hoe lang zou mijn leven nog duren? Hoe lang zou ik deze ' vrijheid ' nog hebben voor me alles werd afgenomen?

A/N: Wat is Austin van plan? :o

Vote/Comment/Follow