My Pirate Adventure [#Watty Winner 2020]

35.

Hoop voor een mooie toekomst

Austin

Het duurde een aantal dagen voor we bij de bekende haven waren. Dezelfde waar ik zeker een maand of zeven geleden Emma had leren kennen. Waar ik haar ontvoerd had, maar haar uiteindelijk gered had van haar verloofde. Voor even dan toch.

De spanning was de baas van mijn lichaam. Het zou niet lang meer duren voor ik haar in mijn armen had. Voor ze weer van mij was. En hopelijk kon ik deze keer toch afmaken waar ik 5 maand geleden mee begonnen was: haar verlossen van haar ellende. Haar verloofde moest dood. Alleen zo zouden we samen kunnen zijn.

Hij zou me nu geen tweede keer kunnen ontlopen. Hij had Emma van me af genomen. Daar zou hij voor moeten boeten! Alexander zou Emma's vader volgen.

Emma

Ik zat in de tuin, op één van de stoeltjes. Mijn vingers hadden een naald en een jurk vast. Weer was één van mijn jurken gescheurt. Eigenlijk moest ik nieuwe hebben, maar Alexander wou niet dat ik buiten ging.

Hij vond ook dat ik pas nieuwe moest kopen als ik nog wat zwaarder werd. Ik had al jurken klaarliggen voor als ik 7 à 8 maand was. Alleen wou ik er nu nog niet bijlopen als dan. Die jurken waren me nu nog te groot. Ze zaten niet goed! Daarom moest ik het nu met mijn oude jurken doen. Die moest ik dan ook vaak repareren.

"Je mag niet vergeten te drinken, mevrouw." Een oudere dame, één van de diensters in huis, zette een glas water op het tafeltje naast me. Ze haalde me ook uit mijn gedachten.

Ik forceerde een glimlach. "Dankje Marie." zei ik met moeite. Ik dacht teveel na. Daardoor vergat ik alles rondom mij.

Marie kwam naast me zitten en keek me een tijdje aan voor ze zei: "Je lijkt gespannen." De naald prikte in mijn vinger door haar woorden. Ik draaide mijn hoofd haar richting uit,terwijl ik mijn vingertop in mijn mond stak om het bloeden te laten stoppen. Ik wou namelijk geen bloed op mijn jurk.

"Dat is niet goed voor de baby." De oudere dame boog zich naar voor en liet haar hand op mijn buik rusten. Ze glimlachte geruststellend.

"Ik weet het." mompelde ik. Meer kon ik niet echt zeggen.

"Het lijkt wel alsof je op iets wacht. Of iemand?" Doordat ik niet reageerde gaf ik eigenlijk al antwoord op haar vraag.

"Ik ... Ik kan het uitleggen." zei ik snel. Ik wou niet dat er zich roddels gingen verspreiden. Die kon ik nu echt wel missen. Het personeel hier in huis waren de enige waarmee ik contact had. Zonder hen zou ik zeker in een zwart gat vallen.

"Ik merkte het al van de eerste minuut dat je hier binnen stapte, meisje." Ze glimlachte weer op dezelfde manier. Deze keer zag ik ook medelijden in mijn ogen.

"De manier waarop je met meneer Alexander omgaat. Iedereen ziet meteen dat er geen liefde speelt tussen jullie twee." Ik voelde mijn hartslag omhoog gaan. Net toen ik dacht dat niemand iets merkte van wat er allemaal gebeurde en gebeurd was, bleek dat ik al lang ontmaskerd was.

"Iemand anders heeft je hart gesloten. Dat is wel duidelijk." Ze pakte mijn handen vast toen ze zag dat ik moeite had om mijn tranen te bedwingen. Stomme hormonen ...

"Ik kan jammer genoeg niks voor je doen." Ik knikte. "Ik hoop alleen dat de toekomst er goed uit ziet voor je."

Ik mocht nu niet meer aan mezelf denken. De baby had me nodig. Ik moest Alexander dan ook te vriend houden. Zonder hem had de baby ook geen toekomst. En dat wou ik ten alle tijde vermijden. Hij of zij mocht hier niet het slachtoffer van worden. Zelfs al moest ik mezelf opofferen daarvoor.

Mijn vingers begonnen terug te naaien. Mijn gedachten verdrongen het gesprek met Marie terug naar achter. Naar een kleine plaats waar herinneringen aan Austin waren. Daar wou ik niet teveel aan denken. Het maakte me ook alleen maar meer overstuur. En stress kon ik nu wel missen.

Er was wat gerommel in mijn buik. Eén van de eerste keren eigenlijk. De baby was meestal heel stil. Het had me een paar keer ongerust gemaakt. Zelfs nadat de dokter me had gerust gesteld.

Het feit dat de baby nu wel meer bewoog maakte me aan het lachen. Voor één van de eerste keren sinds ik weg was van Austin.

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow