Emma's leven was helemaal voor haar uitgestippeld.
Binnen een aantal weken was haar huwelijk, met één of andere sergeant.
Zelf had ze geen idee wie dat was. Laat staan dat ze dat wou weten.
Het enige wat ze wist, was dat haar vader hem een goeie...
Mijn gedachten konden maar aan één ding denken. Haar zo snel mogelijk bereiken en haar redden. Nog nooit had ik er ooit aan gedacht om dit te doen. Er waren al vaak bemanningsleden in het water gesukkeld tijdens een storm. Nog nooit had ik één van hen gered. En nu opeens deed ik dat wel voor Emma. Ik zette mijn eigen leven op het spel voor een vrouw?! Mijn vader zou me zot verklaren. Gelukkig was hij nu niet hier. Hoewel ik hem straks misschien wel zou tegenkomen in de hemel.
Mijn armen zwommen in haar richting. De zee probeerden ons wel verder van elkaar te drijven. Ze was al een tijdje niet meer bovengekomen. Ik moest me haasten! Hoe langer ze onder bleef, hoe meer dit een mislukte reddingspoging zou zijn. Dan had ik mijn leven voor niks op het spel gezet!
Ik besloot onder te duiken. Alles of niets. Mijn ogen hadden haar na wat zoeken gevonden. Gelukkig stond de maan aan mijn kant. Dankzij het licht van de maan vond ik haar. Ik rekte me zo ver mogelijk uit en had, na een paar seconden haar arm te pakken. Ik trok haar naar me toe en zwom daarna terug naar boven.
" Austin?! " Opnieuw hoorde ik Scarlett's stem. Ze stond aan de reling, met een paar anderen. Die hadden touw bij. Ze gooiden een stuk hout naar me, waar het touw aan vastgemaakt was. Daardoor kon ik naar het schip toe gaan. Ze hadden een trapje naar beneden gelaten, zodat ik naar boven kon klimmen. Nog steeds had ik Emma niet losgelaten. Dat was ik ook niet van plan.
Ik legde haar kort op het dek van het schip. Ze zag blauw. Haar borstkas bewoog niet meer. Was ze ...? Ik vloekte een aantal keer, voor ik mijn handen op haar borstkas zette. Ik drukte haar borstkas in, en begon haar te reanimeren. Op en neer. Op en neer. Daarna pakte ik haar gezicht vast en drukte mijn lippen op die van haar. Ik duwde zoveel mogelijk lucht in haar mond. Die paar stappen herhaalde ik een aantal keer. Tot haar borstkas eindelijk terug vanzelf bewoog. Haar lichaam schokte even, omdat ze water ophoestte. Ik wachtte tot ze daarmee klaar was, voor ik haar oppakte en naar mijn kajuit bracht.
Scarlett hielp Emma eerst uit haar natte kleren en deed haar wat droge kleren aan. Ik deed net hetzelfde. Dan wikkelde ik Emma in een aantal dekens.
Zodra dat gebeurd was, leek mijn lichaam het op te geven. Ik trilde hevig. " Rust maar. Ik hou de rest wel in de gaten. " Scarlett legde een deken over me heen en glimlachte kort naar me. Vandaag was ze nog mild voor me. Ze zei niets over wat ik gedaan had. Morgen zou dat een heel ander verhaal zijn.
Ze verliet de kajuit en liet mij achter met Emma. Ik ging voorzichtig naast haar liggen en genoot zelf ook wat van de warmte van de dekens.
Emma
"Blijf nog maar even in bed liggen. " Ik was nog maar net wakker geworden. Mijn lichaam schreeuwde het uit van de pijn. Ik voelde me zwak. Ziek. Ik had nog maar net bewogen, of ik had Scarlett's stem gehoord.
" Waarom? " Mijn hoofd tolde, zodra ik mijn ogen opende. Ik voelde iets tegen mijn schouder. Als ik wat beter keek, zag ik bruine haren. Lag Austin nu bij mij in bed? Voor de tweede keer op rij?
Scarlett zat naast het bed, op een stoel. Ze leek moe. Haar ogen leken bijna dicht te vallen. " Weet je nog wat er gebeurd is gisteren? " vroeg ze langzaam. Ik schudde mijn hoofd. Het leek alsof ik me niets meer kon herinneren. Ik had verschrikkelijke hoofdpijn.
" Je bent gisteren in het water gevallen, tijdens de storm. Austin heeft je eruit gehaald. " Mijn ogen gingen onbewust naar de bruine haren tegen mijn schouder. Zijn lichaam lag helemaal om me heen gewikkeld. Volgens mij lag zelfs zijn arm om me heen. Alsof hij me nog steeds wou beschermen.
" Jullie hebben beide veel geluk gehad. " Ze wreef even over haar gezicht. " Blijf alle twee nog maar even in bed liggen. Jullie hebben wat rust nodig, zodat jullie terug op krachten kunnen komen. " Ze glimlachte geruststellend, voor ze de kamer verliet. Daarmee liet ze mij alleen achter me Austin. Die nog lang niet van plan was om wakker te worden.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
![My Pirate Adventure [#Watty Winner 2020]](https://img.wattpad.com/cover/104528865-64-k76299.jpg)