My Pirate Adventure [#Watty Winner 2020]

25.

Scarlett's goede raad - deel 1

Scarlett

Niemand kon er nog naast kijken. Tussen die twee begon er iets te bloeien, dat eigenlijk te mooi was om waard te zijn. En té gevaarlijk ook. Austin speelde met vuur. Niet alleen door het feit dat hij van plan was om haar vader te vermoorden. Emma hoorde hier niet thuis. Ze verdiende beter dan dit gevaarlijke leven. Hoewel ik het toch spijtig zou vinden als ze zou beslissen om weg te gaan.

Austin zou zijn gevoelens niet lang meer geheim kunnen houden. Hij begon zich vreemd te gedragen. Nog niet zo lang geleden probeerde hij wat afstand tussen hen twee te creëren, zonder succes.

Dan waren er nog de twee reddingspogingen. Die twee alleen al waren het bewijs dat Austin een soort connectie voelt met haar.

"Je hoeft me echt zo niet te bekijken." Austin stapte het trapje op en kwam naast me staan aan het roer. De grijns die op mijn gezicht stond, zou er nog een tijdje blijven staan.

"Geef maar gewoon toe dat je iets voelt voor haar." Zijn kaak verstrakte, zonder zich verder te bewegen. "Ik zie het aan je lichaamstaal, Austin. Je bent vrolijk als je bij haar bent. En als je niet bij haar bent zie je eruit alsof je zo iemand gaat doodschieten."

Deze keer rolde hij zijn ogen. "Je zou je beter met iets anders bemoeien." bromde hij. Ik had duidelijk een gevoelige snaar geraakt. Ik raakte kort zijn arm aan om zijn aandacht te trekken."Ik wil gewoon weten wat er aan de hand is." Hij antwoordde niet. "Je bent als een broer voor me,Austin. Ik wil dat je gelukkig bent. En als dat bij haar is, dan vind ik dat je een eerste stap moet zetten."

Zijn hoofd draaide mijn richting uit. In zijn ogen las ik verschillende emoties. Verwarring. Irritatie. Misschien zelfs een smeekbede om hulp. "Jij weet evengoed als ik dat wij niet bij elkaar horen. Zeker niet als ze hoort welk lot haar vader wacht." Hij schudde kort zijn hoofd, alsof hij zo zijn woorden nog kracht bij wou zetten."Dan wil ze me nooit meer zien." mompelde hij.

"Ik weet dat je wraak wilt voor wat er gebeurd is. Iedereen zou in jouw plaats hetzelfde willen. Alleen kan je dit niet voor haar achterhouden!" Mijn woorden hadden hem aan het denken gezet. "Je weet dat ik er niet graag over praat." mompelde hij. Ik was de enige die het hele verhaal kende. Als piraat mocht je geen angsten hebben. Je moest je verhaal geheim houden. Waarschijnlijk was Austin daarom niet van plan om het nog aan iemand te vertellen. Het had mij zelf een aantal jaar gekost voor ik het te weten kwam.

"Emma is sterker dan je denkt. Als je het haar uitlegt begrijpt ze het misschien." Opnieuw schudde hij zijn hoofd. Deze keer kreeg hij wel niet de kans om nog iets te zeggen. "Ze heeft een speciaal plekje in je hart. Net zoals ik." Ik prikte met mijn vinger in zijn borst, net op de plaats waar zijn hart moest zitten.

"Misschien is dit wel je lot." fluisterde ik bijna. "Het is veel te toevallig dat je net gevoelens krijgt voor haar."

"Ik krijg geen gevoelens ..." Deze keer drukte ik mijn vinger op zijn lippen. "Je hebt gewoon nog even tijd nodig voor je dat zelf gaat accepteren." Ik gaf hem een schouderklopje en zette een stap opzij, zodat ik het roer weer vast had.

We keken alle twee voor ons. Ik moest niet raden naar wie we alle twee keken. Emma was nog steeds aan het oefenen met haar zwaard. Ze zwaaide in het rond. Het was best een grappig zicht. "Misschien zit er toch een piraat in haar." lachte ik. Ik kreeg opnieuw geen reactie. Hij wou het echt niet toegeven. Waarschijnlijk was hij het nog steeds aan het negeren.

"Emma mag zelf beslissen hoe haar leven eruit ziet. Als ze weet van mijn plannen zal ze zo snel mogelijk weg willen." Ik draaide mijn hoofd zijn richting uit en trok een wenkbrauw op. " Alsof jij haar terug gaat laten gaan naar haar verloofde." Austin bromde iets. Ik had duidelijk een gevoelige snaar geraakt. "Alsof jij met de gedachte zou kunnen leven dat ze bij iemand anders hoort. Iemand die haar wel mag aanraken. Iemand naar wie ze gelukzalig lacht." Zijn lichaam begon te trillen. Hij zag alle beelden voor zich.

"Iemand anders die de vader van haar kinderen is." Ik grinnikte zachtjes toen hij weg stompte. Austin had zichzelf verraden. Dat merkte je aan alles dat hij zei en deed. Hij zag haar graag. Zelfs nog liever dan ik zelf dacht.

Austin ging nooit langs de makkelijkste weg. En dat zou nu ook weer niet het geval zijn. Alleen hoopte ik voor hem dat hij niet te lang ging wachten, voor hij haar over zijn plannen ging vertellen. Anders was hij haar voorgoed kwijt

A/N: Het eerste volledige Scarlett hoofdstuk!

Vote/Comment/Follow