UNUTULMUŞ DUYGU

YENİ DOSTLAR

Damira, Kurami'ye baktı. Zeref'i sürüklüyordu resmen. Buna izin veremezdi ama Betrayal'ın bir gözü hala üzerlerindeydi. Kurami için bu sıkıntı değildi, onun için aslında hayat sıkıntı değildi. Damira dışında hayatına giren önemli bir şey hiç olmamıştı, olsa bile onları yok etmişti. Sadece Damira özeldi, o kadardı. Başka bir şey yoktu.

Zeref, Damira'nın yardım edebilirim diyen bakışlarına cevabı vermedi. Kurami'nin kendini sürüklemesine bir şey demedi. Zamanı gelince ikisininde işini bitirecekti. Sadece anı beklemeliydi. En azından Gray ve Juvia'nın iyi olduğunu biliyordu. İçinden:" Umarım diğerleri de iyidir." dedi.

Damira yol boyunca Kurami'yle konuşmamıştı. Kurami için bu yeni bir sıkıntıydı. Kimse ona sıkıntı yaratamazdı. Bu suçtu, cezası verilmeliydi ama konu Damira olunca her şeye göz yumuyordu. Bunu neden yaptığını hiç bilmiyordu. Derin bir nefes aldı:" Damira, ne oldu?" dedi, asıl merak ettiği şeyi saklamaya çalışarak. Damira, Kurami'nin yine yalanını yakaladı. Kalbi kırıldı, yine. Bazen aşklarının yalan olduğunu düşünüyordu, bazen ise kullanılan bir eşya gibi gözüktüğünü. Fakat her seferinde bu yalan aşktaki meleğe yardım etmeye çalışıyordu. Kurami fark etmesede Damira onun neler düşündüğünü anlıyordu. Durdu, Betrayal ona bakıyordu. Kafasını sallayıp Juvia'nın yanına gitti. Kurami ise Betrayal'ı dinlemek için kaldı. Zeref'i alan Betrayal ceza düşünmeye başladı. Öksürük sesi ile Kurami'nin yanında durduğunu fark etti:" Kaybediyorsun," Kurami anlamayınca," Biricik Damira'nı." dedi. Kurami şaşkınca ona baktı. Sevgilisini kaybediyordu. O olmazsa zindanda kim ona yardım ederdi? Kim ona aşk kapanları kurardı? Ve en önemlisi: Kim onu bu işkenceyi oyun gibi gösterirdi? Yumruğunu sıktı, kaybediyordu, her şeyi. Bir an önce onun yanına gitmeliydi. Kapıyı sertçe kapatarak çıktı.

Bunu izleyen Betrayal sonun daha başlangıcında olduklarını fark etti. Daha yeni ilk ve ikinci zindanlar bitmişti. Karma zindanlarda açılınca en az bir çift ölecek gibi duruyordu. Ama hangisi?

Laxus gözünü açınca Mirajeni'yi görmeyi beklemiyordu. Aslında Gerard'ın sesini duyunca şaşkınlıkla ayağa kalktı. Gerard Laxus'un omzuna vurdu:" Sonunda uyandın." dedi. Laxus hayatta kaldığına şükürler etti. Dostunu da görünce daha çok sevindi, belli etmeyerek:" Diğerlerini de bulmalıyız." dedi. Mirajeni hafifçe kıkırdayarak:" İşte o çok zor. Benim şansıma Yazar'ın yakınındaydım. Erzalarla bu şekilde karşılaştım." dedi. Hepsi Mirajeni'ye şaşkınca baktı. Erza:" Mira, hatırladığın bir şey var mı?" diye sorarak sarsıyordu kızı ama Mirajeni başını olumsuz anlamda salladı. Yoktu, ne zindan ne de küre hakkında bir şey aklındaydı. Bilgiler bir anda zihninden uçmuştu sanki .

Gerard Erza'yı Mirajeni'den uzaklaştırdı ve dörtlü olarak ilerlemeye başladılar.

Damira Juvia'ya baktı, nabzı normaldi ve yaraları kapanmaya başlamıştı. " Keşke... " dedi içinden, " Bunlar gerçek olsa. " diye fısıldadı. Şu an Juvia iyi falan değildi, Gray zaten bitmişti. Sadece hayalleri onları ayakta tutuyordu. " Birde aşkları." dedi arkasından biri. Arkasını dönünce Kurami'yi gördü. Kollarını açmış ona gülümsüyordu. Damira yanına koştu. Kurami'ye sarıldı, Kurami kollaryla Damira'yı sardı. Biliyordu işte, ne zaman ağlayacağını, nerede ağlayacağını, hangi durumda konuşacağını... Çoğu şeyini biliyordu. Hıçkıra hıçkıra ağladı. Kurami biraz saçlarını okşadı. Yanağını sıktı, anlıyordu işte. Gülümsediler, öksürük sesi ile Gray ve Juvia'ya baktılar. Kurami ne kadar istemesede Gray'e yardım etti, Damira'da Juvia'ya. Onları kendi zindanlarına götürdüler.

Gray ayağa kalkmayı denedi ama biri onu engelliyordu. Sağına bakınca Kurami'yi gördü. Saldırmaya hazırken Kurami ben masumum anlamında ellerini havaya kaldırdı. Gray yinede sert bir yumruk attı. Kurami oflayarak:" Elin sertmiş, dostum." dedi. Gray:" Juvia nerede?" diye sorunca kafasıyla diğer yatakta konuşan kızları gösterdi. Gray:" Niçin?" dedi. Kurami başta anlamadı, sonra güldü. Kurami:" Buralar çok sıkıcı oluyor ve bizim yeni dostlara ihtiyacımız var." dedi Damira'ya bakarak. Gray:" Sevdiğim kız bana küsmesin diye yaptım diyemiyorsun da bunu bahane ediyorsun." dedi. Konuşma saçma bir yöne gitmeye başlayınca gülmeye başladılar. Kurami:" Dostumuzsunuz diye, bizden aşağıda olan canavları engelleriz. Ama %70 bizden daha güçlü bu yüzden size bol sanş." dedi.

Damira Juvia'ya olanları anlattı. Juvia:" Bu iyi oldu, eğer mavi duvağı da dostumuz yaparsam geriye Yazar ve zindandaki canavarların %50'si kalır. Ama şansımız daha çok azalacak. Ne biçim zindan bu." dedi içinden.

Birkaç saat sonra gitme vakti gelmişti, yeni dostları onları uğurladı. Artık işler daha tehlikeli bir seviyeye geliyordu. Juvia:" Eğer dedikleri doğruysa hepimiz tek tek öleceğiz, ama zindanın asıl amacı bu mu merak ediyorum." dedi. Gray:" Onların dostumuz olması iyi oldu, şimdilik nerelere gitmeyeceğimize dair küçük bir ipucumuz oldu." dedi. Yollarına devam ettiler.