UNUTULMUŞ DUYGU

AYNALAR VE YANSIMALAR

Kaosun içine geri dönmekti onların yaptıkları. Yazar'ın onlara iyi davrandığı zaman dilimini bile bilmiyorlardı ama Betrayal onları yine aynalara sokmuştu. Bu sefer farklı gözüküyordular, belki de onlara öyle geliyordu.

Mirajeni bir aynanın karşısına geçti, biraz zaman geçirmeye başladı. Bir süre Laxus'a başka aynaya geçti. Erza ise: "Neden buraya geldik? Yoksa burada özel bir güç ya da başlangıçlık özelliği mi var? O süre bize neden iyi davrandı? Mira, Yazar'ı gördü. Ama ben onu hâlâ görmedim. Onu görmek için özel bir nedenimiz mi olmalı? Bu kadın bizi tanıyor, görüyor ama o kitabı ne yapıyor? Kesin bir özelliği var bu kitabın. Acaba bizi öldürecek olan o kitap mı? Bizim amacımızdan saptığımızı hissediyorum ama Yazar mı yoksa burasından dolayı mı anlamıyorum. Belki de..." omzuna konan el ile düşünmeyi kesti. Kafasını aniden çevirdi: "Jellal!" dedi. Jellal gülümsedi: "Sakinleş, çok çabuk dalıyorsun. Bu gidişle buraya kolay yem olacaksın." dedi. Erza: "Ben anlamıyorum." diye itiraf etti. Jellal: "Neyi?" diye sordu ama içinden korkuyla tahmin ettiği şeyi merak etmemesini umuyordu. Erza: "Buradaki her şeyi." dedi. Jellal: "Bu merakına yardımcı olamam."dedi. Erza aniden çıkışarak:" Burayı çözersek cevabı buluruz." dedi. Jellal olumsuz anlamda başını salladı. Erza Jellal'i yakasından tuttu: "Yanılıyorsun. Bulabilirsiniz. Ben... bunu... hissediyorum hem de oldukça güçlü bir şekilde." dedi. Jellal nefesini verdi: "Erza burası bizim dünyamız değil. Daha nerede olduğumuzu bilmiyoruz. Unutma, burası hakkında efsaneler dışında bir şey yok ve ne kadarı doğru o bile belli değil." dedi. Erza Jellal'in yakasını bıraktı. Yüzüne saçları gölge yaptı, ellerini yumruk yaptı: "Hayır bu olamaz." diyen boğuk bir ses çıkardı. Jellal elini kızın omzuna koydu: "Hadi Erza, topla kendini." dedi. Erza başını tamam anlamında salladı. Derin derin nefes aldı ve verdi, en azından kısa süreli de olsa rahatlamıştı. Mirajeni'nin çığlığı kesin olarak kendine geldi. Mira'ya baktı. Yüzü çatlıyordu, aynı şekilde aynada. Erza Mira'nın yanına koştu. Eline aldı yüzünü: "Ne yaptın sen?" dedi. Mirajeni: "Ayna o başlattı. Aaaaa..." sonunda çığlık atmaya başladı.

(Geçmişe dönüş)

Karşısındaki aynaya bakarken bir onla dalga geçen kendini gördü. Saçma sapan hareketler yapıyordu. Mirajeni: "Kes şunu!" dedi. Yansıma: "Ne oldu? Yoksa Erza'ya yaptığın şeyi hatırlamıyor musun? Hani Lucy'nin doğum gününde sırf Erza sizden ayrılmasın diye odaya kilitlediğin ardından camda yansımana baktığın ve Lucy gelince açtığın o kapıyı hâlâ hatırlamıyor musun? Yazık sana! Oysa Erza hatırlıyor bunu. Sana o yüzden saldırmadı mı? Yoksa canımı sıkıldı da saldırdı?" dedi. Mirajeni korkuyla: "Hayır, Erza bunu yapmaz o buranın etkisindeydi. Anladın mı beni?" dedi. Yansıma daha fazla gülümsedi: "Hadi o zaman geçmişe gidelim." dedi. Aynayı o anda Erza ve Mirajeni'nin konuştuğu sahne aldı. Mirajeni başını salladı ve aynaya yumruk attı ama ayna kırılmadı. Bu sefer Mirajeni'nin Erza'yı odanın içine gönderdiği sahne geldi. Bir kez daha vurdu ama sonuç alamadı. Sahne değişti, Mirajeni'nin Erza'yı odaya kilitlediği sahneyi aldı. Mirajeni bu sefer daha sert vurdu ve ayna çatladı. Bir kez daha vurdu, ayna çatlamaya başladı. Mirajeni aynadaki yansımasının ona gülümsediğini gördü. Mirajeni sertçe: "Neden gülümsüyorsun?" dedi. Yansıması: "Birazdan olacak haline." dedi ve yok oldu. Şimdi gerçek Mirajeni'nin yansıması çatlıyordu. Mirajeni çok ağır bir acı hissetti ve eliyle yüzüne götürdü, yüzü çatlıyordu. Çığlık attı, dokunca canı çok yanmıştı.

(Geçmişe dönüş-son)

Erza çatlamaya devam eden aynaya baktı. Mirajeni'yi o etkiliyordu. Erza: "Jellal bir sorunumuz var?" dedi. Jellal: "Biliyorum, bir tanesi bende zaten." dedi. Yanında acı çeken dostuna destek olmaya çalışıyordu. Aynısı Laxus'a da olmuştu. Laxus: "Bu aynalar çok pislik." dedi. Jellal: "Aynen."dedi. Onu da kandırmışlardı hemde kolayca. Jellal:" Niçin kırdın?" dedi. Laxus: "Sence?" dedi. Jellal: "Anladım." dedi. Bir kelime ile anlaşılabilecek bir olaydı.