His Substitute Girlfriend

Chapter 20: Reasons

Jazmine's POV

I know may usapan kami ni bes na wala kaming ililihim sa isa't isa. Pero hindi ko kasi magawang aminin sakanya ang rason kung bakit iniiwasan ko siya.

Few days ago...

Nakatanggap ako ng text galing sa unknown number. Hindi daw maganda ang nangayayari kay bes. Sinubukan kong alamin kung sino ang taong yon pero hindi ko nakuha ang identity niya. Kaya minabuti ko na ring umuwi agad ng Pilipinas. It was so epic pa nga dahil ng bumalik ako nagsimulang magulo ang tahimik na buhay ni bes. At first I was shock to find out the truth about him and Tristan. Kung paano ko nakilala si Tristan well nakita ko na siya before. Sa party ni Nikko. Pero were not close. He doesn't even know me. Nang ikwento sakin ni bes ang buong detalye nalaman ko na ako pala talaga ang rason kung bakit niya yon ginawa. May part din na dahil sa shop na gusto niyang bilhin. Pero as a whole it is all my fault. Because of my favor naipit si bes sa ganong sitwasyon. Kaya naman ng alukin ako ni Tristan na maging girlfriend niya kapalit ng pananatili ni bes sa school ay pumayag ako agad. Pero hindi ko inakala na masyado palang kakaiba ang ugali niya. Expected ko ng mayabang siya pero napakasama niya pala at hindi siya gentleman. Wala nga siyang pakialam kung makauwi ako o hindi. Yon ang unang beses na may lalaking gumawa non sakin. Nainis ako nung una pero ng tumagal pinabayaan ko na lang. Then one day I found out that my car was lost. Pero akala ko lang pala nawala because the truth is it was taken away from me. By my father. Yes. He talk to me and i found out everything. Simula ng makatanggap ako ng text at mula sa pagkawala ng kotse ko. It was all he's doing. He knew everything. Na nasa England ako for a couple of weeks. And the next thing he said makes me scared.

"Don't try to fool around or else you will leave this country for good."
At may pahabol pa siya.
"You know Joy? I will never let her be near you again. Try me Jazmine. And you'll see what I'm capable of."

Alam kong hindi nagbibiro si Dad. He already give me a warning. Kaya naman kapag natatapos ang date namin ni Tristan ay sa ARB ako pumupunta. I spend some time there just to think. Ginawa ko na ring rason yon para hindi muna kami magkausap ni Joy. Natatakot akong mainvolve siya sa family issue ko.

Pero hindi pa man ako tapos sa problemang kinahaharap ko ay bigla na lang may nagpagulo ng sistema ko. Remember my soulmate? Nabanggit ko na to kay Joy. Hindi ko talaga siya kilala. Actually he just save my life twice sa England. Pero hindi ko pa siya nakikita. The only thing I know is the initials crafted on his handkerchief. Yon lang talaga ang alam ko about him. Pero laking gulat ko ng makita ko ulit ang panyong yon. Kasama ang initials na nakaukit don. At hindi ko inaasahan kung sino ang nagmamay ari. Isang lalaking nag ngangalang Tristan Ace Villafuente.

Nong una ayokong maniwala. But when I ask him about that handkerchief I knew then that it was him. Nasa England din siya nung mga panahong yon. At ang initials niya na TAV ay tugma talaga sa kung anong meron sa panyo. Walang duda. Siya nga yong tinatawag kong soulmate.

Nang gabing nagpaalam sakin si Joy na don muna siya sakanila ay kinausap ko si Tristan. Pero pilit pa rin niyang itinatanggi saakin na siya ang soulmate ko. Kaya naman pumunta ako sa ARB para uminom. Sobrang lakas ng ulan non at wala akong payong kaya nagdesisyon na lang akong maglakad sa ulan. I don't know why I feel this way. Pero nahihirapan akong ideny yung feelings ko sa soulmate ko. At kahit hindi ko tanggap na si Tristan yon I think I started to feel something for him now. Nagulat ako ng may bumusinang sasakyan sa harap ko. And when he open the window I suddenly feel happy. Dahil si Tristan yon. Mukhang naawa siya sa kalagayan ko kaya isinakay niya ko sa kotse niya saka inihatid sa unit ko. Pinapasok ko siya sandali at inalok ng pagkain pero ayaw niya. Ni hindi ko na alam ang sumunod na nangyari non dahil sumama na lang bigla ang pakiramdam ko.

Sa ginawa niyang yon mas napatunayan kong gusto ko na nga siya.
At lalo pang nadagdagan ang problema ko dahil alam kong hindi sila magkasundo ni Joy. Ang soulmate ko at ang bestfriend ko ay magkaaway.

Tristan's POV

It was one epic day. Nandito ako sa bahay nila James pero hindi ako bumababa sa kotse ko. I don't know why I'm here. Basta na lang naisip ng utak ko na pumunta dito. After a couple of minutes ay nagdesisyon na rin akong umuwi.

I hate to admit it pero tingin ko I want to see her today. Si Joy ang tinutukoy ko. Pero hindi ko naman alam kung bakit gusto ko siyang makita. Damn. Eto na naman ako sa ganitong feeling.

Nagmaneho na ko pabalik sa bahay ng makita ko si Jazmine sa kalsada. She is walking in the rain. May saltik na ata siya. Pinipilit niya pa sakin na ako daw ang savior at soulmate niya sa England. E hindi ko nga siya nakita non. Yes. I went there last month. Dahil may inutos sakin si V. And that's all. Umuwi rin ako agad.

Sinakay ko siya sa kotse at hinatid sa unit niya. And to my surprise iisa lang pala ang unit nila ni Joy. So they were living together ha. Pumasok ako ng alukin niya ako sa loob. Hindi ko alam kung ba't nakaramdam ako ng excitement pagpasok ko sa bahay nila. Maybe because I can see her? Pero bigla na lang nawala ang excitement ko ng makitang wala pala siya dito. I ask Jazmine kung nasan si Joy pero hindi siya sumagot. I think she is tired. Kaya nagpaalam na ko para umalis.

Pero hindi ako umuwi agad. I stay at my car for a couple of hours. Balak kong abangan si Joy dito. Siguro guilt tong nararamdaman ko. Ewan. Hindi ko talaga to kayang iexplain ngayon.

Naghintay lang ako ng naghintay hanggang sa hindi ko namalayan na umaga na.

Shit! Inumaga na ko kakahintay sakanya. What the hell am I doing?
Napasabunot na lang ako sa buhok ko ng biglang may napahintong sasakyan malapit sa kotse ko.

Bumukas ang pinto non at agad nag init ang ulo ko sa nakita ko. Si Joy at Nikko lang naman ang laman ng kotse na yon.

They were together the whole night?

What the fuck!

Hindi ko inakala na ganyan siyang klase ng babae. Ang akala ko mahinhin siya. Yung tipong wala pang experience. Naikuyom ko ang kamay ko sa sobrang galit.

Sa inis ko ay muntik ko pa maibangga tong kotse ko habang nagmamaneho ako paalis sa lugar na yon.

James POV

Gulat na gulat kami sa ginawa ni Joy. May tinatago pala siyang katapangan sa katawan.

"Bro ano bang ginawa mo? Mukang ginalit mo si Joy ah." tanong ko kay Tristan.

"Wala akong ginawa. Talagang masama ang ugali ng babaeng yon." sagot niya. Ang cold niya magsalita. Epekto na naman kaya yan ng puyat?

"Tris sana maging okay na kayo ni Joy. Hindi naman siya masama gaya ng iniisip mo. Siguro nadala lang siya ng galit dahil na rin sa problema niya." sabi ni Nikko.

"Oo nga bro. Naospital mama niya kahapon. Buti nga at nagmagandang loob tong si Nikko na sunduin si Joy sa bahay nila. Alam mo ba bro taga probinsya pala si Joy." agad namang nagbago ang ekpresyon ni Tristan pagkarinig sa sinabi ko.

"You mean.. Walang nangyari.." hindi niya natuloy ang sasabihin niya.

"Anong nangyari Tris?" tanong ni Nikko.

"Ha? A.. Wala. Wala lang yon."
Nag uumpisa na naman siya sa kaweirduhan niya. Epekto na talaga to ng puyat. Hindi na nga ko magpupuyat baka magaya pa ko sakanya. Tsk.

"May ginawa ka ba para magalit ng ganon si Joy? Meron no?" pag uulit ko sa tanong ko kanina.

"Yung room nila." tahimik lang kaming nakikinig sa sinasabi ni Tristan. " Pinagiba ko."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Kaya pala ganon na lang ang galit ni Joy. At ngayon hindi na lang si Tristan ang galit sakanya. The feeling is now mutual. I wonder kung hate nga ba talaga ang nararamdaman ni Tristan. Pero para makasigurado I think I need to investigate. Tama. Uumpisahan ko na ang operation finding Tristan's true feelings. Hehe.