Welkom bij m'n nieuwe verhaal. Er komen oud Ajacieden in voor, maar dat komt omdat ik hun heel graag wou gebruiken. Dan weten jullie dat alvast. Ik hoop dat jullie het boek leuk gaan vinden. Ik heb geen vaste upload dagen, dus er komt gewoon een hoofdstuk online wanneer ik hem af heb. X
"Gaat het lieverd?" Elisa legde haar hand op zijn haar. Een kus drukte ze op zijn voorhoofd. Jayden was zojuist wakker geworden uit zijn narcose.
"Nee" zei hij nors. Er werd even op de deur geklopt. Een man in een wit uniform kwam de kamer binnen.
"Dokter Janssen" stelde hij zichzelf voor.
"Elisa" ze schudde zijn hand.
"Het spijt me dit te moeten zeggen" begon de dokter zuchtend "maar u zou nooit meer kunnen voetballen op hoog niveau." Elisa was in schok en keek geschrokken de dokter en haar vriend Jayden aan. Ook Jayden zelf wist niet wat hij hoorde.
"Dat kan niet. Ik moet wel" reageerde Jayden benauwd.
"Uw been is zo ernstig aangetast dat het nooit meer de oude gaat worden, ook niet met eventuele andere operaties. Het spijt me. Ik laat het jullie even bezinken. Als jullie vragen hebben kunnen jullie op dat knopje klikken en kom ik eraan." Hij draaide zich weer om en liep het kamertje uit. Jayden en Elisa liet hij verward achter.
"Dit kan niet" zei Jayden resoluut na een paar minuten. "Meer voetballers hebben een dubbele beenbreuk gehad, die voetballen ook weer. Dus ik ga dit ook redden Elies" was Jayden vastberaden. Hij was al aardig van de schrik bekomen. "Ik ga gewoon nog een operatie doen en dan komt alles goed."
"Jay snap het nou. Je-kan-nooit-meer-voetballen" articuleerde Elisa. Een traan liep over haar wang.
"Verdomme Elisa, doe niet zo negatief. Rot maar op als je zo gaat doen."
"Jij moet gewoon niet zo eigenwijs doen."
"Rot gewoon op."
"Wil je dat echt?" Niet bevattend keek ze haar vriend aan.
Hij knikte nors.
"Als jij dat wilt, prima. Zoek het uit" boos liep Elisa het kamertje in het ziekenhuis uit. Als hij niet wilde luisteren moest hij maar voelen.
Met trots keek Elisa naar Jayden. Az moest het vandaag opnemen tegen Zenit in de Europa league. Veel van voetbal wist Elisa niet. Het waren de standaard dingen die ze wist. Jayden had één van de beste plekken voor zijn vriendin geregeld in het AFAS stadion.
Jayden had al verteld dat ze moesten winnen om kans te maken om door te gaan naar de volgende ronde. De tweede helft was net een kwartiertje bezig en Az stond voor met 2-1. Jayden brak uit en rende naar voren. Er stond alleen een verdediger en de keeper. Langs de verdediger was hij net al een keer gekomen dus dat moest hem nu ook lukken volgens Elisa. In plaats van het 'gevecht' aangaan wou Jayden makkelijk langs hem heenlopen met een schijnbeweging, maar de verdediger zette een sliding in. Net voordat Jayden kon wegspringen raakte de noppen zijn scheen. Schreeuwend ging hij naar de grond.
Elisa zag het onderbeen akelig zwabberen en de tranen sprongen in haar ogen. Heel het stadion was opslag stil waarna al snel striemend gefluit te horen was. Elisa sloeg van schrik haar handen voor haar mond. De scheidsrechter seinde dat de verzorging moest komen en ze renden het veld op met een brancard. Het been lag er verlaten bij terwijl Jayden hard op de grond sloeg en het uitschreeuwde van de pijn.
De verdediger kreeg een rode kaart, maar Elisa had er geen oog meer voor. Ze moest naar Jayden.
"Ik wil hier weg" huilde Elisa.
"Ik ga met je mee" knikte Lindi, de vriendin van een andere speler. Samen liepen ze het vak uit. Lindi haar arm om Elisa heen. Proberen haar te troosten.
"Ik moet naar Jayden" ze probeerde haar tranen te bedwingen, maar het gutste eruit.
"We gaan kijken of we wat kunnen verzinnen" knikte Lindi en liep naar een beveiliger. "Hey, dit is de vriendin van Jayden en die is net afgevoerd met een brancard. Ze wilt hem graag zien."
"Ik kan u niet zomaar brengen, het spijt me."
"Hier hebben we wel pasjes" Lindi spitte door haar tas en hield er een speciaal kaartje uit, het was bewijs dat ze bij de spelers mochten komen.
"Ik zou u brengen" knikte de beveiliger en liep voor de dames uit.
JE LEEST
Over en uit (voltooid)
Fanfiction"Ik moet helaas mededelen dat je nooit meer op hoog niveau zou kunnen voetballen. Het spijt me." Deze woorden veranderden het leven van Jayden en Elisa compleet. Nu zijn ze een jaar verder en werkt Elisa zich rot om het hoofd financieel boven water...