Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 16

Langzaam gingen Elisa haar ogen open. Ze schrok van de onbekende omgeving, maar realiseerde zich al snel dat ze bij Davy was. Ze was vast in slaap gevallen onder de film. Gelijk besprong haar een schuldgevoel.

"Ach arme schat" hoorde ze Laura in de keuken zeggen.

"Als ik die lul tegen kom of hij belt Elisa krijgt hij de wind van voren" klonk Davy boos.

"Pas wel een beetje op eh?"

"Doe ik."

Elisa hoorde hoe ze elkaar een kus gaven. Zij ging maar opzoek naar haar telefoon. Davy kennende had hij die ergens neergelegd dicht bij hem.

"Hey" zei Elisa zacht toen ze het koppel in de keuken zag staan. Davy was bezig met het eten en Laura hielp waar dat kon.

"Hey" glimlachte Laura zwak. Haar mesje legde ze weg en sloeg haar armen om Elisa heen. "Je bent hier altijd welkom."

"Dankjewel" een kleine glimlach sierde Elisa haar gezicht, maar al snel was de glimlach weer verdwenen. "Wat heb je Viktor eigenlijk verteld?" Ze wilde niet dat hij alles gelijk al wist.

"Dat je wat probleempjes hebt. Geen zorgen, hij weet niks."

"Oké, dankjewel. Waar heb je m'n telefoon neergelegd?"

"Hoezo?"

"Ik moet nog wat mensen afbellen voor vanavond en de rest van de week denk ik."

Uit zijn zak haalde hij Elisa haar telefoon. Dankbaar pakte Elisa hem aan. "Heeft Jayden al van zich laten horen?"

Hij schudde zijn hoofd. "Wel wat appjes van Willemijn en Paulien. Ik heb de berichtjes zelf niet gelezen hoor, maar ik wilde weten of het Jayden was."

"Geen zorgen, ik verberg niks hoor."

Elisa opende whatsapp en zag inderdaad appjes van Willemijn en Paulien. Haar telefoon trilde even. Een nieuw berichtje kwam haar telefoon binnen.

"Jayden?" Vroeg Davy.

Elisa schudde haar hoofd. Argwanend keek Davy haar aan. "Het is Viktor maar."

Ze besloot als eerst de appjes van de meiden te openen.

Paulien
Het is maar goed dat je weg bent. Er is geen kip hier ;)

Willemijn
Help, die ene klant is er weer :(

Elisa glimlachte even zwak. Om de vier weken kwam een vrouw bij de kapperszaak. Ze wilde haar haren elke keer weer hetzelfde, maar steeds weer had ze er dingen op aan te merken. Het was gewoon nooit goed genoeg. Tot Elisa haar geluk had zij die klant nog nooit hoeven knippen.

"Is het leuk Eli?" Met een grijns keek Davy haar aan.

"Pest haar niet zo Dave" kwam Laura voor haar op die precies wist waar haar vriend op doelde.

"Zijn gewoon Paulien en Willemijn hoor."

"Oh? Niet onze Viktor?"

Elisa schudde haar hoofd. Ze typte nog snel wat terug en opende het appje van Viktor.

Viktor
Alles oke? Xx

Elisa de Vries
Soort van

Snel typte ze wat berichtjes naar de klanten van deze week, waarna ze whatsapp weer weg klikte en ze haar telefoon weer uit klikte. "Achteraf vallen de puzzelstukjes wel een beetje in elkaar" bekende Elisa. "Ik heb wat nagedacht, maar hij had zijn telefoon altijd bij zich. Ik mocht zijn telefoon niet eens zien, als hij berichtjes verstuurde draaide hij altijd zijn scherm bij me weg."

"Dat is altijd achteraf."

"Dat is waar" knikte Elisa. De brok in haar keel slikte ze door. Dit keer met succes, maar haar ogen werden wel wat vochtig.

"Zou het aan mij liggen?" Voordat Elisa het doorhad waren de woorden er al uit.

"Tuurlijk niet" antwoordde Laura. "Hoezo?"

"Ik geef hem niet echt veel aandacht meer" zuchtte ze. "Dan ga je het toch ergens anders zoeken?"

"Sommige gaan het dan bij iemand anders zoeken, maar mensen kunnen dan ook gewoon het gesprek aangaan Eli" mengde Davy zich ermee. "Al gaf jij hem geen aandacht meer, dat is geen goede reden om vreemd te gaan."

"Wil je een beetje bouillon, dat maakte m'n moeder vroeger altijd voor me als ik ziek was" bedacht Laura.

Elisa knikte. "Lekker, dankjewel." Een gaap volgde.

"Ga lekker op de bank liggen, of op bed. Ik kom je bouillon wel brengen" Laura wendde zich tot Davy. "Heb jij het logeerbed al opgemaakt?"

Davy knikte. "Heb ik al gedaan, als het eten klaar is roepen we je wel."

"Oké" knikte Elisa en draaide zich om. Slenterend liep ze de woonkamer in waarna ze de gang in liep en via de trap richting de logeerkamer ging.

Met een zucht ging ze onder de dekens liggen. Zonder dat ze het wilde ontstonden er tranen in haar ogen. Voorzichtig gleed er één over haar gezicht.

Niet veel later hoorde ze de trap. Snel veegde Elisa haar tranen weg. Voorzichtig ging de deur op een kier. Laura stak haar hoofd om de deur.

"Hey" zei ze zachtjes. Ze deed de deur verder open en stapte de kamer in. Het glas bouillon zette ze op het nachtkastje. "Moet ik je alleen laten of wil je even praten?"

"Wat zou jij doen als je in mijn schoenen stond?"

Laura dacht even na voordat ze antwoord gaf. "Ik weet het niet schat. Ik weet niet wat er allemaal tussen jullie gebeurd is en wat jij voor hem voelt enzovoort."

"Ik weet het zelf ook allemaal niet" antwoordde Elisa zachtjes.

Laura kwam bij haar op bed zitten en veegde wat nat haar uit haar gezicht. "Je hoeft nu nog niet te beslissen toch? Je kan hier wel een tijdje blijven hoor. Dat vind ik niet erg. Davy kennende hij ook niet."

"Dankjewel. Ik voel me zo vies, hoe vaak zou ik in mijn eigen bed hebben geslapen nadat hij er met andere vrouwen in heeft gelegen?"

"Daar moet je niet aan gaan denken Elies. Dat gaat het echt niet beter maken."

"Nee, wat moet ik dan? Hij ligt nu waarschijnlijk alweer met een ander in bed."

"Dat is niet zo. Hij heeft je net helemaal vol gespamd en gebeld. Davy heeft hem beantwoord en gezegd dat hij je met rust moet laten."

"Wat wilde hij?"

"Dat je naar huis kwam en dat jullie zouden gaan praten, maar als ik jou was zou ik eerst alles op een rijtje zetten zodat je weet wat je wilt voordat je met hem gaat praten."

Elisa knikte.