Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7

"Jayden" boos kwam Elisa het huis binnen vanuit haar werk. "Wat heb je nou weer besteld?"

"Schoenen" antwoordde hij nuchter.

"Je weet verdomme dat we daar geen geld voor hebben en elke keer weer blijf je die dingen bestellen terwijl je dozen vol schoenen hebt." Onderuit gezakt zat hij op de bank.

"Misschien moet je eens harder werken" klonk het boos vanaf de bank. "Dan kunnen we onszelf makkelijk onderhouden."

"Want dat doe ik natuurlijk nog niet" antwoordde Elisa bot terug. "Ga toch weg man."

"Luister, ik zou nooit meer kunnen voetballen. Ik kan geen geld meer binnenhalen."

"Je kan toch ander werk gaan zoeken? Je trainersdiploma halen of analist worden. Iets waarbij je, ook al is het maar een klein beetje, geld binnenhaalt." Elisa haar zicht werd wazig door de tranen die langzaam haar ogen binnenstroomden, mede door het enorme slaap te kort, was Elisa sinds een jaar geleden langzaam in een brok ellende veranderd. Van de zorgeloze vrouw van 22 was een jaar later niks meer over, maar voor buitenstaanders hield ze de schijn hoog.

"Heeft az geen baan voor je?"

"Wat moet ik daar gaan doen? Ik kan niks."

"Je kan toch intern je diploma's halen terwijl je aan het werk bent?"

"En dan elke dag aanzien hoe zij trainen, met de gedachte dat ik dat nooit meer zou kunnen? Nee dankje."

"Je kijkt ook de wedstrijden dus wat zeur je nou?"

"Dat is anders" antwoordde hij nors.

"Dat is hetzelfde."

"Weetje ik ben helemaal klaar met jou, ga het eten nou maar maken. Doe je tenminste nog wat nuttigs."

Met open mond keek ze Jayden aan die haar geen blik gunde. Van de eettafel pakte Elisa haar tas. Ze was dus niet van plan zich als een slaaf te laten behandelen. "Wat ga je doen?" Klonk het chagrijnig vanaf de bank.

"Naar Davy, succes met het eten." Was het enigste wat ze zei waarna ze de deur achter zich dicht smeet.

-

Elisa droogde snel haar tranen voordat ze bij Davy op de bel drukte. Niet veel later ging de deur open. "Elies" verrast keek Davy haar aan, maar zijn blik veranderde al snel toen hij haar betraande ogen zag. "Kom binnen" Davy zette een stap opzij en liet haar binnen. "Wat is er gebeurd?"

"Jayden had weer eens schoenen besteld en toen werd het me allemaal een beetje te veel."

"Hoeveel schoenen heeft hij nodig?"

"Veel" zuchtte Elisa. "Ik hoop dat ik je niet stoor." Samen liepen ze richting de woonkamer.

"Wie was dat?" Hoorde ze Laura vanuit de keuken vragen.

"Elisa" antwoordde hij. Gelijk kwam Laura de keuken uitgelopen.

"Hey" Laura keek net zo verrast als Davy net had gedaan. "Gaat het?"

"Soort van" antwoordde ze, een zwakke glimlach op haar gezicht. Laura twijfelde geen seconde en sloeg haar armen om Elisa heen. Elisa antwoordde meteen door haar armen om Laura heen te slaan. Langzaam rolde er weer een traan over haar wang.

"Wat is er gebeurd?" Laura liet Elisa weer los en keek haar recht in haar ogen aan. Elisa zuchtte nog een keer diep voordat ze aan haar verhaal begon.

-

"En toen ben ik weggegaan. Ik laat me niet als een slaaf behandelen." Eindigde Elisa haar verhaal.

"Wat een lul" Laura sloeg een arm om haar heen. "Je komt gewoon lekker bij ons eten."

"Dankjewel" snikte Elisa. Een traan veegde ze van haar wang. Ondanks dat Davy haar beste vriend was had ze dit keer meer behoefte aan Laura. Zij was een vrouw dus zou Elisa wellicht beter begrijpen dan Davy dat zou doen. Hij mocht Jayden tenslotte ook niet.

-

Na het eten hielp Elisa het stel nog met de afwas waarna ze haar spulletjes weer bij elkaar raapte. Ze moest namelijk nog langs klanten om ze te knippen.

"Blijf je hier nu wel slapen?"

"Nu wel?" Vragend keek Laura haar vriend aan.

"Na het knippen had ik gevraagd of ze anders bleef slapen omdat het al best laat was, maar dat hoefde niet."

"En ook dit keer hoeft het niet, maar bedankt voor het aanbod."

"Zeker weten?" Vroeg Laura. "Het mag wel hoor."

Een zwakke glimlach ontstond op Elisa haar gezicht. "Hoeft echt niet, jullie doen al genoeg voor me."

"Als Jayden te ver gaat bel me dan oké? Dan kom ik eraan."

"Zou ik doen" knikte Elisa. Ze sloeg haar armen om Davy heen en daarna om Laura. "Bedankt voor alles."

"Graag gedaan" glimlachten beide in koor.

"Ik ga maar naar m'n klanten. Ik zie jullie wel weer."

Davy knikte. "Doe rustig aan. Laat je niet al te gek maken."

Een zwakke glimlach ontstond op Elisa haar gezicht. "Komt goed."