Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 19

Hoofdstuk 19

Met een diepe zucht stapte Elisa haar auto uit. Uit haar tas pakte ze de sleutel van de voordeur. Ze was niet van plan te wachten totdat Jayden de deur open zou doen als ze ook gewoon zelf naar binnen kon. Het was tenslotte ook haar huis.

"Jayden?" Riep ze het huis in. De deur gooide ze achter zich dicht.

"Woonkamer" riep hij terug.

Elisa rolde haar ogen en hing haar jas op. Haar tas nam ze mee naar de woonkamer.

"Goedenavond" begon Jayden. Hij stond op toen hij Elisa binnen zag komen.

"Hey" antwoordde Elisa. Niet zo goed wetende wat ze moest doen.

"Je ziet er goed uit" glimlachte hij zwakjes. Jayden liep richting Elisa en wilde haar een kus geven, Elisa ontweek zijn lippen en liet ze op haar wang neerstrijken. "Ga zitten."

Elisa deed wat hij zei en ging op het uiterste stukje van de bank zitten. "Je wilde praten?"

Jayden knikte. "Wil je wat drinken?"

"Nee, ik kom niet om gezellig te praten Jayden."

"Oké" knikte hij. "Mag ik beginnen met het uitleggen?"

"Ga je gang."

Hij zuchtte even voordat hij begon met praten. "Ik miste gewoon de intimiteit en aangezien jij steeds bezig was met het huishouden, je werk of slapen voelde ik een soort van leegte. Toen ik een keer ging stappen met de jongens kwam ik een vrouw tegen. Het begon gewoon met praten, maar na een aantal glazen drank werd het steeds gezelliger. Uiteindelijk belandden we samen in bed. Eerst voelde ik me enorm schuldig tegenover jou, want jij deed je best voor ons. Om ons te onderhouden, ik heb dat lang niet beseft, totdat je wegging maandag en niet meer terugkwam. Maar toen voelde het ook wel weer goed, want de intimiteit die ik miste had ik weer terug gevonden. Ook al was dat niet met jou."

Elisa schudde haar hoofd. "Hoe lang is die stap avond geleden?" Vroeg ze. Ze was van plan niet te huilen, maar toch stonden de tranen in haar ogen.

"Vier maanden denk ik" hij sloeg zijn ogen neer. "Het was nooit de bedoeling, want ik hou van jou. Je bent zo goed voor mij geweest en ik bleef maar snauwen, schoenen bestellen en weet ik veel wat. Alleen omdat ik geen seks met je had en ik niet besefte hoe moeilijk jij het had en hoeveel je deed voor mij."

"Het is een beetje laat om dat nu te beseffen eh?" Elisa schudde onbegrijpelijk haar hoofd. "Hoe kan ik dit nooit gemerkt hebben?"

"Je werkte de hele dag plus avond. Het is niet gek dat je niks gemerkt hebt."

"Hoe vaak zag je haar?"

"Minimaal één keer per week. Het lag eraan. De ene keer wat vaker dan de andere keer."

"En je vrienden? Weten die het ook allemaal?"

Hij schudde zijn hoofd. "Die denken dat alles koek en ei is tussen ons."

"Jij bent echt niet te geloven."

"Slaap je vanavond weer hier?" Vroeg hij zachtjes. "Ik mis je en ik heb het dekbed en de rest gewassen."

"Nee" antwoordde Elisa resoluut. "Nu je alles bekend hebt is niet gelijk alles weer koek en ei als je dat soms dacht."

"Dat dacht ik niet, maar als we dingen willen uitwerken moeten we samen zijn."

"Ik weet niet eens of ik nog wel met je wil zijn" vertelde Elisa eerlijk. Ze zag hoe Jayden zijn gezicht verstarde.

"Waarom niet?"

"Vraag je dit serieus?" Ongelofelijk keek Elisa hem aan. "Eerst doe je leuk, lief en aardig en toon je begrip en nu doe je weer gewoon zoals je was voordat dit gesprek plaatsvond. Echt, zoek het uit."

"Elies, wacht nou."

"Nee Jayden, ik ga. Succes verder."

"Hoe gaan we dit verder doen dan?"

"Daar gaan we allebei over na denken. Zodra ik het weet hoor je me, tot die tijd wil ik dat je me met rust laat."

"Kom op zeg, dit slaat nergens op. Ik weet wat ik wil en dat is verder met jou. We gaan toch niet zomaar een relatie van vijf jaar weggooien?"

"Dat had je maar moeten bedenken voordat je de afgelopen vier maanden minimaal één keer in de week je lul in haar stopte."

Jayden maakte aanstalten om wat te zeggen, maar het enigste wat eruit kwam was een zucht.

"Dat dacht ik ja" hoofdschuddend stond ze op en liep de woonkamer uit. Met een klap gooide ze de deur dicht. Ze ging in haar auto zitten. Ze kon het niet laten om even de woonkamer in te kijken. Jayden zat op de bank, zijn hoofd leunde op zijn handen.

Zo snel als Elisa kon reed ze terug naar Davy. Hij was vast nieuwsgierig hoe het gesprek was gegaan.

-

Met de sleutel die Elisa al een aantal jaar had deed ze de voordeur open. Ze hing haar jas op en liep door naar de woonkamer waar Davy en Laura op de bank zaten.

"Hey" glimlachte Elisa zwak.

"Hey, ga zitten. Hoe was het?"

Elisa nam plaats en zuchtte even. Woord voor woord vertelde ze wat er was gebeurd en gezegd totdat ze bij het einde kwam.

"En toen ben ik weggegaan."

"Wat een lul" was het eerste wat Laura zei.

"Eli die man is echt niet te geloven. Volgens mij acteerde hij aan het begin echt hoor. Hoe kan hij zo ineens omslaan?"

"Dat zit in hem. Zo is hij nou eenmaal. Hij is niet voor niks half Italiaans. Italianen zitten vol temperament."

"Zie je nu eindelijk in hoe hij is?"

"Hij was eerst nooit zo. Alleen in het veld. Totdat hij geblesseerd raakte."

"Dat heeft hem gewoon veranderd. Nu is hij eenmaal zo geworden en ik denk niet dat dat nog veranderd."

"Misschien moet ik een huisje voor mezelf zoeken en verder met m'n leven zonder hem."

"Ik denk dat dat het beste is" Davy legde zijn hand op haar bovenbeen. Laura knikte instemmend.

"Het komt goed. Wij zullen er altijd voor je zijn."

"Bedankt" glimlachte Elisa zwak. Ze boog voorover en sloeg haar armen om het koppel heen. "Ik hou van jullie."

"Wij ook van jou Eli."