Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 27

Hoofdstuk 27

"Elie? Kom je?" Riep Davy het huis door. "We hebben er een gids bijgekregen" grapte hij.

Met een moeilijk gezicht liep Elisa naar beneden. In de gang stond Davy met een oudere man.

"Hallo" glimlachte Elisa. Ze stak haar hand uit naar de man. "Elisa."

"Paul" glimlachte hij terug. "Ik ga jullie vergezellen met het rondkijken in het huis van Mike."

"Zullen we maar gaan dan?" Opperde Davy. Het tweetal knikte en volgden Davy het huis uit.

Na een kort ritje kwamen ze bij het huis aan. Davy liet Paul en Elisa alvast uitstappen waarna hij snel de auto voor het huis parkeerde.

"Zijn jullie er klaar voor?"

"Helemaal" glimlachte Elisa.

Paul duwde de deur open. "Dames voor."

Elisa glimlachte dankbaar en liep langs Paul het huis in, gevolgd door Davy en Paul. Ze kwam in een lege gang met een aantal deuren.

"Zoals je ziet is het huis ongemeubileerd. Ik hoop niet dat dat een probleem is?"

Elisa schudde haar hoofd. "Nee hoor. Het is hopelijk maar een tijdelijke oplossing, dus dan koop ik alleen wat nodig is."

"Nou hier zit dan de wc" Paul trok de deur open en liet Davy en Elisa kijken.

"Ziet er mooi uit" beoordeelde Davy. Elisa knikte instemmend.

Paul sloot de deur weer en liep naar een deur aan de andere kant van de trap. "Hier heb je een kleine voorraadkast."

"Helemaal prima" knikte Elisa.

Ook deze deur sloot Paul weer. "Dan gaan we via deze deur de woonkamer binnen" Paul opende de volgende deur en liep de woonkamer in. Elisa en Davy volgden. Een aardig grote kale ruimte met open keuken kwam in het vizier. "Ik weet niet wat voor bank je hebt of gaat kopen, maar hier zou je eventueel een bank neer kunnen zetten. Daar zit de aansluiting van de tv namelijk."

"Ja ik moet nog even kijken. Mijn ex en ik hebben de spullen nog niet verdeeld."

Paul knikte. "Zullen we verder gaan naar de keuken?"

"Ja is goed."

Elisa volgde Davy en Paul die naar de open keuken liepen. "De keuken is zo'n 6 jaar oud. Nog redelijk nieuw dus."

"Ziet er netjes uit" glimlachte Elisa. Davy knikte instemmend.

"Dan hebben we nog een klein tuintje."

Elisa keek even rond. Het was inderdaad klein, maar wel knus dus je kon het er al gauw gezellig maken.

"Klaar om boven te kijken?" Paul glimlachte vriendelijk.

"Ja" knikte Elisa. Ze volgde Paul weer terug de woonkamer in en door naar boven.

-

"Het is echt een mooi huis Eli" Davy en Elisa hadden zojuist Paul afgezet en waren nu weer op weg naar huis.

"Ja heel mooi" knikte Elisa. "Ik denk dat ik dat wel even wil huren, totdat ik iets anders gevonden heb. Hebben jullie ook weer rust."

"Geloof me, we hebben echt geen last van je hoor."

"Nee weet ik. Maar het voelt soms alsof ik een last voor jullie ben."

Davy glimlachte zwakjes. Zijn hand legde hij op haar been. "Één ding scheelt, je hoeft niet echt meer in te pakken."

Elisa lachte. "Hoe was je training vandaag?"

"Zwaar" lachte hij. "Jouw werkdag?"

"Wel prima."

"Hoe was het bij je ouders gister?" De twee hadden elkaar na gisteravond niet meer gesproken.

"Gezellig, ik heb ze gelijk verteld dat Jayden en ik uit elkaar zijn en dat ik vandaag dus bij een huis ging kijken."

"Wat zeiden ze?"

"Dat ze blij zijn dat ik deze stap heb genomen, maar het belangrijkste vinden ze dat ik gelukkig ben" vatte Elisa samen van haar gesprek met haar ouders van gister.

"Ik ook" glimlachte Davy. "Het maakt me niet uit met wie je een relatie hebt of wat je doet, ik wil gewoon dat je gelukkig bent."

Elisa glimlachte. "Je bent de beste Dave."

"Weet ik toch, maar toch bedankt" glimlachte hij. Elisa gaf hem een speelse duw.

"Laat het niet naar je hoofd stijgen Klaassen."

"Ik zou niet durven" lachte hij. "Hey ik heb kaartjes voor de wedstrijd dit weekend, misschien kun je samen met Laura gaan?"

"Ja lijkt me leuk" knikte Elisa. "Hoe laat begint het?"

"Zaterdag half zeven, daarna willen we misschien nog ergens wat drinken met een paar andere."

"Ik ben erbij."

"Leuk" grijnsde Davy.

"Wat ben je van plan?" Achterdochtig keek Elisa hem aan.

"Niks, ik vind het gewoon leuk dat je meegaat."

"Ja vast" gniffelde ze. "Als je je maar niks in het hoofd haalt."

"Ik zou niet durven."