Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 14

Hoofdstuk 14

"Kom binnen" glimlachte Viktor.

Elisa deed wat hij zei en stapte zijn huis in. Het was een week geleden dat hij onverwachts was verschenen op haar verjaardag. Vandaag zou ze zijn haar knippen.

"Geef mij je jas maar" ging Viktor glimlachend verder.

Elisa glimlachte dankbaar en gaf haar jas aan hem. Haar tassen pakte ze van de grond af.

"Loop maar door naar de woonkamer."

Elisa deed wat hij zei en kwam de woonkamer binnen. Je kon goed zien dat het door een man was ingericht, maar Elisa vond het heel stijlvol. "Mooie woonkamer heb je."

"Dankjewel" glimlachte hij. "Hoe is het?"

"Wel prima, met jou?"

"Goed."

"Mooi."

Viktor knikte even "ga zitten, wil je wat drinken?"

"Water alsjeblieft."

Viktor knikte en liep richting de open keuken. Elisa nam plaats op de grijze hoekbank. Normaal begon ze gelijk met knippen, maar deze keer had ze alleen Viktor om te knippen dus had ze genoeg tijd. Jayden was weer eens een avondje weg, dus had ze besloten Viktor op een zaterdag avond in te plannen. Normaal deed ze dat nooit, maar voor deze ene keer maakte ze een uitzondering.

"Je hebt echt leuke ouders" Viktor kwam er alweer aangelopen met een glaasje water.

Elisa lachte even. "Dankjewel, ze mochten je wel."

"Dat is altijd goed."

Elisa knikte. Viktor kwam schuin tegenover haar zitten. Zo konden ze elkaar een beetje aankijken tijdens het praten. "Davy had gelijk, je lijkt qua uiterlijk echt op je moeder."

"Heeft Davy dat verteld?" Gniffelde ze.

Viktor zijn wangen werden iets wat rood, maar Elisa had er geen oog voor. "Ja, ik weet niet meer waarover we het hadden, maar hij vertelde het in ieder geval. Het is een compliment hoor, je moeder is een prachtige vrouw."

"Dankjewel" nu was het Elisa haar beurt om iets wat rood te worden. Snel nam ze een slok van haar glaasje water.

"Ik heb hier misschien niks mee te maken, maar doet Jayden altijd zo?"

"Jaloers?"

"Nee, meer" Viktor liet een stilte vallen voordat hij verder ging. "Ondankbaar, als iemand die te goed is om zijn vriendin te helpen."

Elisa liet haar blik op de vloer vallen. "Hij helpt wel eens."

"Als ik zo'n mooie, lieve vriendin als jou had dan had ik echt beter me best gedaan. Het huishouden is geen vrouwen taak, ook mannen kunnen hun steentje bijdragen."

Een zwakke glimlach ontstond er op Elisa haar gezicht. Waarom kon Jayden niet zo lief zijn als Viktor? Zou zijn ego daar te groot voor zijn?

"Wat doet hij zoal op een dag?"

Elisa haalde haar schouders op. "Gamen, Netlixen, naar vrienden."

Niet begrijpend schudde Viktor zijn hoofd.

"Moet je morgen weer voetballen?" Zo snel als Elisa kon veranderde ze het onderwerp. Ze hield er niet zo van om over haar situatie te praten, omdat ze wist dat iedereen Jayden zijn gedrag zou afkeuren.

Viktor knikte. "We moeten tegen Willem II, ga je kijken?"

"Geen idee, sta je basis?"

"Natuurlijk" grijnsde hij. "Wat denk je dan?"

"Geen idee. Ik kijk amper voetbal, dat weet je toch?"

Viktor glimlachte. "Dat weet ik. Verteld Davy nooit wat? Of Jayden?"

"Voetbal interesseert me niet zo en Jayden praat alleen over hoe kut hij Ajax vindt."

"Pijnlijk."

Elisa knikte met een zwakke glimlach. "Maar misschien ga ik kijken, ligt eraan wat Jayden doet."

"Is goed hoor." Viktor glimlachte even. "Heb je eigenlijk nog broers of zussen?"

Elisa schudde haar hoofd. "Ik ben enig kind, jij?"

"Ik heb in Denemarken een oudere broer en een jonger zusje. In mijn pleeggezin hier in Nederland had ik ook geen broers of zussen."

"Spreek je je pleegouders nog weleens?"

"Jawel, laatst heb ik nog koffie met ze gedronken."

"Gezellig."

Viktor knikte. "Jij weet dat ik m'n ouders niet vaak zie, maar zie jij jouw ouders eigenlijk vaak?"

Spijtig schudde Elisa haar hoofd. "Voor Jayden zijn blessure zag ik ze geregeld, maar nu werk ik zoveel dat ik gewoon geen tijd of puf heb om ze te bezoeken of over de vloer te hebben."

"En Jayden zijn ouders?"

"Ook niet, zijn ouders hebben altijd veel gewerkt en nu nog steeds, dus die zien we ook niet zo vaak."

Viktor knikte geïnteresseerd. "Davy zie je wel regelmatig toch?"

"Gelukkig wel, anders was ik echt geïsoleerd" gniffelde ze.