Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 31

Hoofdstuk 31
A/N sorry dat het zolang duurt voordat ik een nieuw hoofdstuk plaats, ik heb het momenteel heel druk en m'n inspiratie voor dit verhaal is een beetje weg. Maar ik ga m'n best doen om zo snel mogelijk weer een hoofdstuk te plaatsen. Xx

Elisa snelde naar de voordeur toen ze de bel hoorde gaan. Van de week had ze verloren van Viktor met bowlen, dus zoals afgesproken zou Elisa zelfgemaakt lasagne voor Viktor maken.

"Hey, kom verder" glimlachte Elisa terwijl ze een stap opzij zette zodat Viktor erlangs kon.

"Hoe is het?" Vroeg Viktor. Hij stopte even om een kus op Elisa haar wang te drukken voordat hij doorliep.

"Goed hoor, met jou?"

"Ook goed, het ruikt al lekker" complimenteerde hij haar.

"Ik hoop dat je het ook lekker gaat vinden. De lasagne staat net in de oven, maar je bent net op tijd voor het afspoelen en inruimen van alles" gniffelde Elisa.

Met een opgetrokken wenkbrauw keek Viktor haar aan. "Ik wil je best helpen."

"Nee joh, ik maakte maar een grapje. Het meeste heb ik tussendoor al gedaan" glimlachte ze.

"Wat een topper ben jij."

"Ga lekker zitten, wil je wat drinken?"

"Doe maar wat fris."

Elisa knikte en liep naar de keuken terwijl Viktor plaatsnam op de bank. "Hoe lang moet het in de oven dan?" Riep hij naar de keuken.

"Nog tien minuutjes, wil je een wijntje bij het eten?"

"Zullen we dat doen?"

"Ik vraag het aan jou" gniffelde ze terwijl ze met twee glazen naar de bank liep. "Je krijgt sowieso niet zoveel, want je moet nog rijden."

"Ik plof gewoon in je logeerbed hoor, desnoods pak ik de bank."

Elisa begon te gniffelen. "Heb ik daar ook nog iets in te zeggen?"

"Nee" hij keek toe hoe Elisa naast hem op de bank kwam zitten, een uitdagende blik op zijn gezicht.

"Oh?"

"Nee grapje hoor, ik zou je niet lastig vallen."

"Bedankt, dat je hier vanavond bent is al erg genoeg."

Hoofdschuddend gaf Viktor haar een zacht tikje. "Wat aardig van je."

"Altijd voor jou."

"Was dat maar zo."

Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze Viktor aan. "Vind je me niet aardig?"

"Je kan wel aardig zijn hoor" Viktor hield zijn gezicht strak in de plooi.

"Als het meezit" gniffelde ze.

Viktor knikte. "Zoals nu, nu maak je eten voor me, dat is wel lief van je."

"Ook alleen omdat het moet hoor" knipoogde ze.

"Dat zou best ja."

Met een glimlach keek ze Viktor aan. Hij beet even op zijn lip om zijn glimlach tegen te houden, maar toen hij toch doorbrak schudde hij zijn hoofd.

"Hoe bevalt het alleen wonen?"

De grote glimlach maakte plaats voor een klein glimlachje. "Wel prima, soms is het een beetje eenzaam en voor jezelf koken is inderdaad niks aan. Maarja gewoon even wennen denk ik."

"Je mag gewoon appen of bellen als je gezelschap nodig hebt eh?" Hij gaf een licht duwtje tegen haar arm.

"Weet ik, maar jij hebt ook je eigen leven en ik moet er toch aan gaan wennen."

"Voor jou maak ik tijd vrij."

Elisa glimlachte dankbaar. Haar wangen een beetje rood.

"Ik meen het Elies."

"Oké oké, volgende keer ga ik overwegen om je te appen."

"Eigenwijs."

Elisa gniffelde. Vanuit de keuken hoorde ze de oven piepen. "Ik denk dat we kunnen eten, wil je aan tafel eten of aan het barretje?"

"Tafel is wel gezellig denk ik, ik help wel om alles erop te zetten."

Elisa knikte. Met z'n tweeën liepen ze richting de keuken. "Weet je nog waar alles staat?"

"Moet wel goed komen" lachte Viktor. Uit de kast pakte hij twee borden, met het bestek en een opscheplepel liep hij richting de tafel. Elisa die de schaal lasagne uit de oven haalde keek even kritisch naar haar gerecht.

"Ziet er heel goed uit lieverd."

"Ik hoop dat het net zo lekker smaakt" glimlachte ze. "Wil je de onderzetter uit die la pakken?" Ze knikte met haar hoofd richting de la onder de bestek la.

Viktor knikte en pakte gelijk de onderzetter die hij op tafel legde. Elisa zette de schaal erop en keek toe hoe Viktor naar de kleine tafel voor de tv liep. Ze lachte even toen ze zag dat hij er een kaarsje vandaan pakte en op tafel zette.

"Heb je een aansteker?"

"In de la waar de rommeltjes in liggen."

Viktor liep de keuken weer in en kwam terug met een aansteker. Nadat hij het kaarsje had aangestoken ging hij tegenover Elisa zitten.

"Wat een gezelligheid" glimlachte ze.

"Lekker sfeertje eh?"

"Zeker" gniffelde ze. "Aan jou de eer om als eerste op te scheppen."

"Maar dames gaan voor."

"Nee, toe nou" lachte ze en duwde de opscheplepel in zijn hand.

"Oké oké" hij gniffelde even voordat hij de opscheplepel in de lasagne zette en een beetje voor zichzelf opschepte.

Elisa deed hetzelfde en wachtte geduldig tot Viktor een hap nam.

"En?" Vroeg ze toen hij zijn hap had doorgeslikt.

"Davy had gelijk, dit is echt genieten."

Elisa gniffelde. "Gelukkig maar."