Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 28

Hoofdstuk 28

"Geef mij die doos maar" glimlachte Viktor terwijl hij voor Elisa ging staan die de doos vast had.

"Ik kan ook tillen hoor."

"Weet ik. Maar je moet als man zijnde een vrouw zo min mogelijk laten tillen" knipoogde hij. Nu pas viel het Elisa op dat hij hele mooie blauwe ogen had. Een beetje verlegen liet Elisa de doos los. Hij glimlachte tevreden en draaide zich om om het huis in te lopen. Elisa had besloten het huis te huren en al snel had ze de sleutel gekregen. Er moesten nog een aantal meubels gekocht worden, maar ze had nog geen tijd gehad om met Jayden aan tafel te gaan zitten om de spullen te verdelen. Dus dat kon nog wel even duren.

Elisa liep terug naar de auto om de volgende doos te halen. Op de doos stond zolder dus zette ze de doos in de gang. Ze was niet van plan om alle dozen uit te pakken. Als ze de spullen niet nodig had bleef het in de doos totdat ze een ander huis zou kopen en ze de spullen daar een plekje kon geven.

"We zijn er al bijna" glimlachte Viktor tevreden toen hij het huis weer in liep met een doos.

Elisa knikte. "De meubels doet een verhuisbedrijf, dus dat scheelt ook weer."

"Blijf je anders eten?" Opperde Elisa toen Viktor weer langs haar heen kwam.

"Ja is goed. Gezellig" glimlachte hij. "Samen koken?"

"Of we bestellen wat."

"Kan ook. Samen koken is ook wel gezellig denk ik."

"Is ook goed" gniffelde Elisa. "Moeten we wel even boodschappen doen."

"Prima" glimlachte hij.

"App ik Davy even dat ik niet mee eet."

"Doe dat maar."

-

"Zullen we een Deens gerecht maken?" Samen waren ze in de Albert Heijn beland.

"Oké" knikte Elisa. "Ben ik wel je assistent."

Viktor lachte bij het idee en gooide wat ingrediënten in het karretje.

"Wil je er nog wat te drinken bij? Ik heb nog helemaal geen drinken in het huis."

"Doe anders gelijk al je boodschappen. Ik loop wel mee, pak ondertussen alles wat nodig is voor het gerecht."

"Zeker?"

Viktor knikte. "We zijn er nu toch al."

Elisa glimlachte. "Ik pak alleen wat dingen voor de komende twee dagen dan, doe ik daarna wel grote boodschappen."

"Eigenwijs" gniffelde Viktor. Een plagend duwtje volgde.

"Helemaal niet" lachte Elisa. "Maar dan kan ik dan op m'n gemakje even rondlopen en kijken wat ik nodig heb enzovoort."

"Het is goed hoor" glimlachte hij. "Hebben ze hier ook cocktailworstjes?"

"Ja, daar ben je net voorbij gelopen. Je moet wel opletten" glimlachte ze.

"Ja jij leid me af."

"Ik leid je af?" Vol ongeloof keek ze hem aan, maar ze kon het niet laten om te glimlachen.

"Ja, met je schoonheid" knipoogde hij.

Elisa rolde met haar ogen terwijl ze glimlachend haar hoofd schudde. Ze liep een stukje terug en pakte de cocktailworstjes. "Deze goed?"

"Perfect."

Elisa stopte het blikje in het karretje. "Wat gaan we eten?"

"Brasiliansk carryet."