Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 15

"Elisa, ga toch naar huis. Zo kan je echt niet werken hoor" hoorde ze Willemijn mopperen. Vanochtend was Elisa ziek wakker geworden, maar toch naar haar werk gegaan.

"Het gaat toch prima?"

"Nee schat dat gaat het niet. Het is maandag dus een rustige dag, Paulien en ik redden het wel met z'n tweeën."

Elisa zuchtte even. "Zeker?"

"Zeker" knikte Willemijn.

Elisa deed haar kappersschort af en liep naar achter waar haar jas en tas hingen. Met tegenzin trok ze haar jas aan en pakte ze haar tas.

"Nou, succes dan meiden" glimlachte Elisa zwak toen ze naar voren liep om de kapperszaak de verlaten.

"Beterschap jij. Kom maar terug als je helemaal beter bent."

"Dat zien we wel weer" reageerde Elisa voordat ze de deur dichttrok.

Met een plof liet ze zich op haar autostoel vallen. Op weg naar huis.

-

Niks vermoedend slenterde Elisa de trap in haar huis op. Ze deed expres zachtjes, want aangezien Jayden nog niet beneden zat zou hij nog wel slapen. De deur van de slaapkamer deed ze open. Twee paar geschrokken ogen keken haar aan.

"Laat het me uitleggen" begon Jayden voordat Elisa wat kon zeggen.

"Vuile viezerik. In ons fucking bed Jayden"

"Ik heb zo ook mijn behoeftes ja"

"Rot toch op" uit een kast pakte Elisa een koffer. Samen met de koffer liep ze de kamer uit naar een andere kamer waar hun kledingkasten stonden.

"Elies wacht nou schat" Jayden was haar achtervolgt in alleen zijn onderbroek.

"Noem me geen schat" siste ze boos, een traan rolde over haar wang terwijl ze stapels kleding in haar koffer gooide. Ook haar make-up tas kreeg een plekje.

"Niet huilen, ik hou van je."

"Dat had je eerder moeten bedenken" met veel kabaal gooide ze haar koffer dicht waarna ze hem dicht ritste.

"Waar ga je nu heen dan?"

"Gaat je niks aan"

"Wacht nou, ik stuur haar wel weg"

"Denk je dat ik nog in dat bed wil slapen?" Elisa lachte even cynisch. "Ik kom later de rest wel halen"

"Ga nou geen overhaaste beslissingen maken. We houden van elkaar en we horen bij elkaar"

"Ohja? Ik ben anders al lang niet meer zo gelukkig met jou. Ik dacht dat ik nog steeds van je hield dat het kwam door de vermoeidheid, maar dat was schijn. Het had zo mooi kunnen zijn, maar je hebt het zelf verpest. Je hebt mij verpest Jayden" met deze woorden liep Elisa langs Jayden de kamer uit. Ze negeerde de vrouw die zich aan het aankleden was en liep de trap af. Ze wou hier zo snel mogelijk weg.

Haar jas ging weer aan en snel pakte ze nog een paar spulletjes uit de woonkamer. Met haar tas en de koffer liep ze het huis uit. De voordeur ging met een klap dicht. De ruiten trilden nog wat na. De koffer werd in haar auto gesmeten en zelf ging ze achter het stuur zitten.