Over en uit (voltooid)

Hoofdstuk 30

Hoofdstuk 30

"Eli ga je ook mee bowlen?"

"Ook hallo" lachte Elisa toen ze haar telefoon opnam. "Hoe laat en met wie?"

"Zeven uur, met de groep."

"Lijkt me leuk."

"Top, ik kom je ophalen om kwart voor zeven, goed?"

"Ja is goed. Tot straks."

"Tot straks" hoorde ze Davy zeggen voordat hij ophing. Elisa keek op de klok en zag dat het zes uur was. Ze liep naar de oven waar haar pizza aan het opwarmen was. Ze woonde al anderhalve week alleen. Viktor had gelijk, het voelde nutteloos om alleen voor jezelf te koken, maar naast dat vond ze het fijn om alleen te wonen. Natuurlijk was het wennen om in een leeg huis thuis te komen, maar het scheelde dat Elisa heel goed alleen kon zijn. Haar ouders waren al een keer langs geweest en ook Viktor was een keertje langs gekomen. Samen hadden ze een filmpje gekeken en enorm veel gelachen. Elisa vond het fijn weer iemand te hebben waar ze mee kon lachen naast Davy en Laura.

De oven piepte en Elisa schoof haar pizza op een bord. Met bestek liep ze naar de bank waar ze neerplofte voor de tv. Op de tv stond een film aan. Nu ze in de avonden niet zoveel meer werkte had ze weer tijd om films en series te kijken en daar was ze blij mee. Het was een stukje ontspanning na het werk.

-

Elisa hoorde een hoop getoeter, ze keek naar buiten en zag de auto van Davy staan. Snel trok ze haar jas aan en met haar tas liep ze via de gang de voordeur uit. Ze draaide hem nog snel op slot en stapte op de achterbank. "Hallo" glimlachte Elisa. Ze drukte een kus op de wangen van Davy en Laura die voorin zaten.

"Alles goed?"

"Ja hoor, met jullie ook?"

"Zeker" knikte Laura. "Leuk dat je meegaat."

"Leuk dat ik mee mag" gniffelde ze. "Wie komen er nog meer? Of iedereen uit de groep?"

"Eh ja de meeste komen, ik weet niet precies wie wel en wie niet."

Elisa knikte. Al snel kwamen ze aan bij de bowlingbaan waar een groepje voor de deur stond te wachten. Al snel zag ze allemaal bekende gezichten. Davy parkeerde de auto en met z'n drieën liepen ze naar de groep.

"Zijn we compleet?" Vroeg Davy toen ze bijna bij de groep waren.

"Bijna" hoorde ze van Joël. Elisa keek snel de groep rond, maar zag dat Viktor er niet bij stond.

"Op wie wachten we nog?" Vroeg Elisa hoopvol.

"Onze mooiboy" lachte hij. Moeilijk keek ze hem aan.

"Viktor."

"Ah okey" glimlachte Elisa. Ze was blij dat hij er ook zou zijn.

"Als je het over de duivel hebt" lachte Davy. Elisa keek op en zag dat Viktor eraan kwam lopen. "Fashionably late" ging hij lachend verder.

Schuld bewust kwam hij aanlopen met één hand omhoog in zijn andere hand zijn telefoon en autosleutels. "Sorry" gniffelde hij. Met zijn alle liepen ze naar binnen. Viktor kwam naast Elisa lopen en drukte ondertussen een kus op haar wang.

"Leuk dat je er bent."

"Vind ik ook" glimlachte Elisa, haar wangen ietwat rood. Ze volgde de rest naar de balie waar ze een baan toegewezen kregen.

Elisa pakte haar maat uit de kast en liep ermee naar de bank. Joël kwam naast haar zitten. "Jij hebt ook al van die kleine voetjes."

Elisa gniffelde. "37, valt mee toch?"

"Nou" lachte Joël. "Kom ik aan met m'n 42."

"Voor een man valt dat best mee."

"Dat is waar" lachte hij.

Elisa zette haar laarsjes bij de rest van de schoenen. Davy zat al achter het scherm om een iedereen zijn naam in te voeren. "Wat staan die schoenen je goed" hoorde ze Viktor achter zich lachen.

Elisa draaide zich hoofdschuddend om. "Dankjewel, wat aardig van je. Ze staan jou ook niet slecht moet ik bekennen."

Viktor lachte en deed een paar poses met zijn schoenen.

"Heel mooi" lachte Elisa.

"Dat dacht ik" lachte Viktor. Hij nam plaats naast Elisa op de bank. Davy die nog steeds bezig was met de namen in te voeren keek even achterom om te zien wie hij vergeten was. Hij grijnsde even naar de twee en draaide zich weer om om verder te typen.

"We kunnen beginnen" riep Davy. "Lasse begint."

"Zullen we een deal houden met z'n tweeën?"

"Vertel" gniffelde Elisa.

"Als jij boven mij eindigt gaan we met z'n tweeën uiteten op mijn kosten, zo niet dan kook jij voor mij."

"Deal" Elisa schudde Viktor zijn hand. Een grijns sierde zijn gezicht. "Ben jij hier goed in?"

"Redelijk, maar het maakt niet uit of ik win of verlies. We gaan evengoed samen eten. Dus eigenlijk heb ik al gewonnen."

Een verlegen glimlach ontstond er op Elisa haar gezicht.

-

Hoofdschuddend keek Elisa toe hoe Viktor terug naar de bank kwam lopen nadat hij voor de zoveelste keer een spar had gegooid. "Je zei dat je redelijk goed was, niet gewoon goed."

"Ik wilde je geen valse hoop geven" gniffelde hij. "Ik wil graag je specialiteit eten, volgens Davy is dat lasagne."

"Wacht maar, mijn wraak zal zoet zijn."

"Zorg jij er maar voor dat je volgende bal niet in de goot beland."

"Mijn bal is nog maar twee keer in de goot beland, dus mondje dicht jij."

Lachend gaf Viktor haar een duwtje richting de bowlingballen. Davy kwam naast Viktor staan.

"Elisa en jij dus?"

"Hoe bedoel je?" Vroeg Viktor.

"Zijn jullie vrienden? Vinden jullie elkaar leuk?"

"We zijn het aan het uitvogelen."

"Breek alsjeblieft niet haar hart oké?"

Viktor knikte. "Ik zou m'n best doen."

Een voorzichtige glimlach ontstond op Davy zijn gezicht. "Je bent een goede gast Viktor."

Ook op Viktor zijn gezicht ontstond een glimlach. Hij keek weer naar Elisa die net een bal de baan op gooide. Hij volgde de bal en zag hoe alle kegels omvielen. Met een glimlach draaide Elisa zich om naar de groep. Viktor begon te klappen en keek toe hoe Elisa naar hem toe liep.

"Goed gedaan" Viktor gaf haar een high five. Davy daarentegen wreef zijn hand over haar hoofd.

"Davy" waarschuwde Elisa terwijl ze wegdook.

"Lekker bezig schat" gniffelde Davy.

"Thanks" lachte Elisa naar beide jongens, maar Davy was alweer weg. Hij was de volgende die aan de beurt was. "The game is on Fischer."

Viktor lachte. "Kom maar op, probeer me maar eens in te halen."

"Ja, dat gaat niet meer lukken ben ik bang."

"Nooit opgeven tot de strijd gestreden is."

"Maar dit is echt kansloos" lachte Elisa nadat ze een blik op het scherm geworpen had.

"Hoe lang hebben we nog?"

"Tien minuten."

"Ja oké, je bent kansloos inderdaad."

Elisa lachte en gaf Viktor een speelse tik.

"Dat zei je net zelf" lachte hij.

"Ja, bedankt voor het inwrijven" met een kleine glimlach schudde ze haar hoofd.

"Sorry lieverd" Viktor sloeg een arm om haar heen. Een kus drukte hij op haar hoofd. Samen keken ze naar Davy die net zijn tweede bal de baan op had gegooid.