Gecenin ilerleyen saatlerine gelmiştik.Adrien aradığım hiçbir aramaya geri dönmemişti.En sonunda diğer herkez aramıştı ama yinede açmıyordu.Arabaya bindik.Tam tamına 2 saat olmuştu.Elimde tutuğum telefonu açıp tekrar aradım.
"Yinemi açmıyor."
Alya'ya döndüm.Başımı iki yana sallayıp tekrar aradım.Yine yine yine
"Acaba telefonunu biryerlerdemi unuttu."
"En son nino'nun aradığını söyledi."
"Nasıl nino sizin evde marinette.Acaba evemi gitti."
"Nino'yu ararmısın."
Telefonunu açıp nino'yu aradı.Nino açtığında hoporlere aldı
"Nino adrien'na ulaşamıyoruz en son seninle konuşmuş."
"Nasıl ben adrien'la konuşmadınmki."
"Ama sen aradığında hızlıca şirketti terketti."diye araya girdim.
"Kızlar biz en son adrien'la sabah konuştuk.Ben daha onla konuşmadım bile telefonda açmadım."
Telaşla alya'ya baktım.Nereye gitmiş olabilirdiki? Nino aramadığını söylüyordu.
"Ya paul'un bir parmağı varsa."
Donup kaldım.Olabilirdi..... hayır... adrien'na birşey olamazdı olmamalıydı.
2 saat sonra
Elime aldığım gömleği dahada sıkı sarıldım.Adrien kokuyordu...Neden sarıldığımı bilmiyordum.Gözlerimden düşen her bir damla gömleğe siniyordu.Nerdeydi iyimiydi hiçbir haber alamıyorduk..
Nefes alamıyodum sanki... onun olmadıği herbir dakkika dahada kötü oluyordum.
"Marinette."
Alya'nın sesini duyduğumda gözlerimi açıp yataktan doğruldum
" En son taksiyle nino'yla gittikleri klubeye gitmiş."
"Orda ne işi varmış..."
"Bilmiyorum."
Kapı açılıp içeri ashley girdi.
"Kızlar hemen aşağı inin."
Hızlıca yataktan kalktım.Merdivenlerden hızlıca aşağı indim.
"Marinette.. misafirlerin var."
Kapıya baktığımda onları döndüm.Gözlerim fal taşı gibi açıldı.Nasıl ?
"Siz buraya ne yüzle geliyosunuz !"
Hızlıca onlara doğru yürüdüm.
"Cevap versenize !"
Annem uzun zamandır görmediğim şekilde bakıyordu.Tıpkı o gece babamın bana evleniceğimi söylediği gün bana baktığı gibi bakıyordu.
"Marinette ."
Babamın sesiyle ona döndüm.Ne yüzle buraya gelip karşıma geçiyolardıki !
"Marinette sakin ol olanları duydular sana destek olmaya geldiler."
"Destekmi ! siz cidimisiniz ya ! onlara ihtiyacım yok benim ! benim tek ihtiyacım olan kişi şu anda ortalıkta yok!"
Gözlerime dolan yaşlarla hızlıca merdivenlere doğru yürüdüm.Salondan gelen telefon sesiyle hızlıca salona döndüm.
"Alo nino birşey bulabildinizmu." dedi danial.Mark ve nino adrien'nı aramak için klubeye gitmişlerdi.
"Hayır klubeye geliyoruz şimdi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mrs Agreste
Fanfiction"Dediğim gibi yakar ," yemyeşil gözleri gözlerimin içine bakıyordu ."Ama önemli olan kimin yaktığı veya ne denli yaktığı değildir.Kimin seni tekrar iyileştirip gülümsettiğidir..."
