Koşabildiğim en hızlı halimle otele doğru koştum.Arkamdan geldiğini biliyordum.Dahada hızlı koştum.Sonunda localden içeri girip asansöre bindim.
"Marinette !"
Kapılar tam kapanıyoduki adrien ayağını uzatıp kapanmasını engelledi.Kapı tekrar açıldığında hızlıca içeri girdi.Ona korku dolu gözlerle bakmaya başladım.Çünkü korkunç bir şekilde bakıyordu.
"Herşeyi anladım adrien.Daha neyi anlamamı istiyorsun."
Bizim odamızın olduğu kata bastı eli düğmenin üzerinde duruyordu.Dikkatlice düğmeye bakıyordu.
"Neden gerçekleri görmek senin için bu kadar zor."
Kaşlarımı çatarak ona baktım.
"Ne gerçeklerinden bahsediyorsun."
Hiçbirşey söylemedi.
"Sen zaten orda susarak istediklerini belli etmedinmi adrien agreste.Eski hayatını kızlarını özlediğini belli etmedinmi."
"Onlar umurumda değil! eski hayatım onlardan ibaretmiş gibi konuşma ! benimde senin gibi bir hayatım vardı marinette.Bu hayatımdan farksızdı !"
"O zaman niye itiraz etmedin."
"Edemedim desek daha doğru olur."
"Şimdide kaçış yolun bumu..."
"Ne söylesen reddediceksin değilmi.Iyi neye inanmak istiyorsan ona inan tamammı sonrada pişman olup benden özür dileme."
"Benmi pişman olucam? sen onu anca rüyanda görürsün."
"Hemen karar verme güzelim.Sonradan pişman olucağın şeyler söyleme."
"Sen onu kızlarına anlatırsın !"
Sinirle odanın kapısını açıp içeri girdim.Pişman olucakmışım.Boşanmak istiyen o,eski hayatına geri istiyende o..... aslında niye umurumdaki istiyosa gitsin eski hayatına....umurumda değil.
Üstümü değiştirip yatağa yattığımda kapının açılma sesini duydum.Gözlerimi kapatıp uyuma taklidi yaptım.Gözlerimi aralayıp dolabın aynasına bakmamla kızarmam bir oldu.Üzerini çıkartıyor ! hızlıca gözlerimi kapattım.Bir süre sonra yattığım yer ağırlıkla çöktü.Kafamın arkasında nefesini hissediyordum ama gözlerimi kapatmaya devam ettim.
"Uyanık olduğunu biliyorum."
Gözlerimi açıp onda uzaklaştım.
"Sen başka biryerde yatsana seninle uyumak istemiyorum."
"Sen niye gitmiyosun ben burda gayet rahatım."
Ona döndüğünde yüzüstü yatmış gözlerini kapattığını gördüm.
"Tahtından etmiyelim adrien beyi hıh."
Yastığımı alıp koltuğa geçtim.Gözlerini açıp bana baksada sonrada geri yattı..
"İnat etme gel şuraya."
"Hayır."
"Belin tutulucak marinette."
"Umurumda değil !"
"İyi sen bilirsin ben karışmıyorum."
"Karışma zaten.."
Odada sesizlik oldu.Uyumuş olmalıydı.Bende çaresizce burda nasıl yatıcağımı düşünüyordum.Uyumaya çalıştım.
Güneş gözlerime girdiğinde gözlerimi açtım.Rahat biryerde yatıyordum.Ben buraya nasıl gelmiştim ? Adrien nerdeydi.Komidinin üzerindeki tepsiyi farkettim.Tepsiyi yavaşça aldım.Kahvaltılıklar vardı.Bardağın yanında notu farkettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mrs Agreste
Fanfiction"Dediğim gibi yakar ," yemyeşil gözleri gözlerimin içine bakıyordu ."Ama önemli olan kimin yaktığı veya ne denli yaktığı değildir.Kimin seni tekrar iyileştirip gülümsettiğidir..."
