50 μέρες {TYS17}

Ημέρα 13η

-Ει! Αδερφούλα! Ξύπνα καλέ, θ' αργήσουμε για το σχολείο.

-Πω Φιοντορ, άσε με λίγο, έχουμε ακόμα ώρα.

-Και πότε θα φτιάξεις πρωινό; Πότε θα προλάβουμε να πάμε στην ώρα μας;

-Σιγά καημένε, μπορείς να το φτιάξεις μόνο σου το πρωινό, ούτως ή άλλως εγώ δεν πεινάω. Μόλις τελειώνεις παίρνουμε κατευθείαν την μηχανή και φύγαμε. Οκ;

-Αμαν, ρε Αλιόνα! Ξύπνα μια φορά στην ώρα σου!

-Ντάξει, ντάξει γκρινιάρη έρχομαι.

Τσίμπησα το μάγουλο του αδερφού μου, άνοιξα την ντουλάπα βρήκα δυο ρούχα κι άρχισα να ετοιμάζομαι. Δύσκολο που είναι όμως το πρωινό ξύπνημα!

Ο Φιοντόρ για καλή μου τύχη όταν βγήκα στον κήπο ήταν ήδη έτοιμος και με περίμενε να φύγουμε.

-Αλιόνα να σε ρωτήσω κάτι;, μου είπε ξαφνικά.

-Για ρώτα.

-Τι έκανες χθες όλη μέρα κλεισμένη στο δωμάτιο σου;

-Κάτι δικά μου, Φιοντορ δεν χρειάζεται να τα μαθαίνεις όλα. Κάτσε στ' αυγά σου καλύτερα.

-Κι αν δεν θέλω; Αλιόνα πιο πριν που σηκώθηκες από το κρεβάτι είδα κατι παράξενα σημάδια στα χέρια σου. Τι ήταν αυτά;

-Κάπου γρατζουνίστηκα.

-Για βγάλε την ζακέτα σου να δω!

-Φιοντορ ανέβα στην μηχανή, σε παρακαλώ!

-Θα το πω στην μαμά, κάτι γίνεται με σένα.

-Να μην ανακαυτεύεσαι! Δεν θα της πεις λέξη κι εγώ... θα σου πάρω τις σοκολάτες που μου 'λεγες χθες. Τις θες ακόμα έτσι;

-Ε...ναι. Αλήθεια θα μου τις αγοράσεις;, τα ματάκια του γέμισαν χαρά.

-Φυσικά! Αλλά... όπως είπαμε. Κουβέντα στην μαμά, οκ;

-Έγινε., μου απάντησε ενθουσιασμένος. Μπροστά στις σοκολάτες που θα έπαιρνε, αυτό δεν ήταν τίποτα. Εν ολίγοις ήταν διατεθειμένος να εξαγοραστεί και να κρατήσει το μυστικό της.

Η Αλιόνα καθυσηχασμένη που τα κατάφερε, ανέβηκε στην μηχανή.

Όλα πήγαν καλά στην διαδρομή μέχρι το σχολείο του Φιοντορ και σήμερα ένιωθε πως ήταν η μέρα της. Φίλησε τον αδερφό της, μετά εξαφανίστηκε στο λεπτό.

Δεν είχε καθυστερήσει για μια φορά, αυτό κι αν ήταν παράξενο!

Το ακόμα καλύτερο όμως ήταν ότι συνάντησε τον Ιβαν λίγο πριν μπει στο σχολείο. Πρώτος εκείνος την χαιρέτησε, μ' ένα μεγάλο χαμόγελο.