Ημέρα 22η

236 72 70
                                    

Δεν θυμόταν να είχε τρέξει ξανά τόσο πολύ. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτε άλλο, μονάχα να προλάβει να τον σώσει. Το φορτηγό συνέχιζε την πορεία του, ο Φιοντορ προχωρούσε μπροστά σαν να μην έβλεπε και σαν να μην άκουγε τίποτα.

Έτρεξε λοιπόν... έτρεξε να προλάβει ότι μπορούσε. Λίγα δευτερόλεπτα πριν τους τσακίσει το φορτηγό τον έσπρωξε με όλη της την δύναμη κι έπεσε πάνω του. Ακούστηκαν κορναρίσματα, μα εκείνη κοιτούσε τον μικρό της αδερφό που ξαφνικά άνοιξε τελείως τα μάτια του.

-Τι έγινε; Πως ήρθαμε εδώ;, την ρώτησε.

-Βασικά, εσύ πως ήρθες εδώ; Δεν κατάλαβες ότι παραλίγο να σε πατήσει φορτηγό;

-Αλήθεια;

Ο μικρός έδειχνε σαν να μην την πίστευε.

-Δεν θυμάσαι ότι περνούσες τον δρόμο;

-Όχι. Δεν κατάλαβα καν πως ήρθα εδώ.

Η Αλιόνα έμεινε για λίγο ακίνητη. Πως γίνεται να μην το κατάλαβε; Μια ξαφνική σκέψη την έκανε ν' ακουμπήσει το χέρι της στο μέτωπο του Φιοντορ.

-Καλέ εσύ καίγεσαι! Μήπως υπνοβατούσες από τον πυρετό;

-Δεν... δεν ξέρω., ο μικρός ξέσπασε σε κλάματα κι εκείνη τον αγκάλιασε.

-Μην κλαις, πέρασε τώρα. Θα φωνάξουμε τον γιατρό μάλλον, μου φαίνεται ότι χειροτέρεψες. Πάμε γρήγορα στο σπίτι. Καλά, η μαμά ξέχασε να κλειδώσει την εξώπορτα;

-Ίσως.

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, βρήκε να χτυπήσει το κινητό της. Είδε πως ήταν ο Βικτωρ και το έβαλε στο αθόρυβο. Ας περίμενε λίγο κι αυτός.

Όταν μπήκαν στο σπίτι όλα τα φώτα ήταν σβηστά, σαν να μην έμενε ψυχή εκεί. Ούτε άκουσαν τίποτα.

Η Αλιόνα ανέβηκε αμέσως τα σκαλιά και πήγε στην κρεβατοκάμαρα, μαζί με τον Φιοντορ. Ήταν οργισμένη για την ανευθυνότητα της μητέρας της, μα και ανακουφισμένη που τελικά γλίτωσαν το μοιραίο.

-Μαμά! Μαμά!

-Τι έγινε, γιατί φωνάζετε; Κοιμάμαι, δεν μπορείτε να κάνετε λίγο ησυχία;, σίγουρα η μητέρα τους δεν είχε καταλάβει ακόμα την σοβαρότητα της κατάστασης.

-Τον είδα να περνάει τον δρόμο και νομίζω πως υπνοβατούσε. Εσύ δεν ήσουν κοντά του; Δεν κλείδωσες την εξώπορτα;

-Αλιόνα, όταν την κλειδώνω, ξέρεις ότι πάντα αφήνω το κλειδί πάνω στην κλειδαριά. Αν το άφηνα, δεν θα μπορούσες να μπεις μέσα στο σπίτι.

50 μέρες {TYS17}Donde viven las historias. Descúbrelo ahora