Napatigil sila Dawn at Juliana nang makita nila si Alex.
Dawn: Good Morning anak!
Alex: Good morning mom! (smiled) Looks like you two are having fun. (umupo sa tabi ni Dawn)
Juliana: Uhmmm…. G-good morning Alex.
Alex: (hindi pinansin si Juliana) Mommy, anong oras nga po pala tayo aalis? Para maihanda ko nap o yung gamit ko.
Dawn: (tumingin kay Juliana)
Alex: Bakit mommy? Don’t say na hindi tayo aalis. Kasi I’m very excited na makita si lola Cleofe.
Dawn: (sinenyasan si Juliana para kausapin si Alex)
Juliana: U-uhhmm… (cleared her throat) A-alex. C-can I talk to you?
Alex: What are we doing right now? Talking diba?! (mataray)
Dawn: Alex….
Alex: What? Totoo naman mommy eh. Naguusap naman kami.
Juliana: A-ang ibigsabihin ko. Y-yung s-seryosong usapan.
Alex: Bakit, ano bang tawag mo na naman sa ginagawa natin? Nagbibibrong usapan?
Juliana: (pinikit ng madiin ang mata)
Kaya pinikit ni Juliana ang mga mata nya dahil naiinis na sya. Ayaw nya kasi ng nababara. O kaya ay pinapaulit ang mga sinabi nya.
Napangisi naman si Alex nang makita nya ang ginawa ni Juliana. Alam nya naiinis na ito pero ayaw nyang tigilan si Juliana. Kailangan maramdaman din nya ang paghihirap na naransan namin ni mommy.
Juliana: Tita.. C-can you leave us?
Alex: Yeah! Iiwanan nga namin kayo.
Juliana: N-no. W-what I mean is… Tita can you leave us so A-lex and I can talk.
Dawn: (magsasalita n asana)
Alex: Yun! Linawin mo naman kasi. Ako pa tuloy ang nagmukhang tanga dito.
Juliana: C-can you tita?
Dawn: Ye---
Alex: No! She cant! Ayaw kong maiwan dito nang ikaw ang kasama ko noh!
Dawn: Aakyat muna ako. You two need to talk.
Alex: But mom. Ayaw ko.
Dawn: Alex. Please. Sundin mo na lang ako. Magusap kayong dalawa.
Alex: Tss! (umirap kay Juliana)
Dawn: (umalis)
Juliana: A-alex. First of all I want to say ---
Alex: Sorry?! Tsk! Yan na nga ba ang sinasabi ko. Hihingi ka lang ng tawad eh! Magmumukha ka lang kaawa-awa sa harap ko. Tapos ano?! Papatawarin kita?
Juliana: L-let me explain. (hinawakan ang kamay ni Alex)
Alex: (binawi ang kamay) Para saan pa’t mageexplain ka?! Bakit? Yang sorry at explaination mo magagaling ‘tong pilay ko?! Yung sorry mo ba, matatanggal yung sakit ng mga salitang pinagbabato mo kay mommy?! Yang sorry mo ba, mabubura ba nyan yung nakita ko nung isang gabi na magkayakap kayo ni Austin?! Hah?!
Juliana: H-he was just comforting me.
Alex: Comforting?! Bakit kailangan pa ng yakap- yakap na yan?! And if I know, that was your plan. Para pagselosin ako! Hindi ako kasing tanga ng inaakala mo Juliana!
Juliana: Ano pa b-bang kailangan kong g-gawin para mapatawad mo ako? E-eto na nga ako. N-nagsosorry sayo. H-humihingi ng tawad.
Alex: Well, I guess your sorry came a bit too late! Bakit ngayon ka pa magsosorry kung kelan galit na galit na ako sayo?! Siguro nagsosorry ka lang kasi ayaw mo kaming umalis dahil ikaw ang dahilan!
Juliana: N-no. H-hindi naman sa ganun. A-alex. I just really want to say sorry.
Alex: Sa tingin ko wala namang patutunguhan ‘tong usapan na ‘to. (tumayo)
Juliana: P-please forgive me. (lumuhod at hinawakan ang kamay ni Alex)
Alex: (tumulo ang luha) Juliana.. Please. D-don’t do that. (pilit na pinapatayo si Juliana)
Juliana: No! I wont stand until you forgive me.
Alex: Y-you’re making it harder for me to leave.
Juliana: P-please don’t leave.
Alex: I need this Juliana. I need a break! I deserve one too! So please! Just let us leave.
Juliana: Alex. Please don’t.
Alex: Cant you understand? My decision is final! We’ll leave and you cant do anything to change my mind. Please Julian. Ako naman ang makikiusap. Ibalato mo na lang ‘to sakin. I need a rest.
Tuluyan nang bumitaw si Juliana sa pagkahawak sa kamay ni Alex. Pero nanatili pa rin syang nakaluhod.
Alex: Aakyat na ako. Aayusin ko pa ang gamit ko. (umalis)
Paakyat na si Alex at nakasalubong nya si Dawn.
Dawn: Kumusta anak? T-teka. Bakit ka umiiyak?
Alex: W-wala po mommy. (pinunsan ang mga luha) Ayusin nyo na po yung gamit nyo. Aayusin ko lang po yung akin.
Dawn: S-sige.
Naayos na ni Dawn ang mga gamit nya. Kaya pinuntahan nya si Juliana para kausapin ito. Nkaluhod pa din kasi ito at nakayuko. (Awts! Naaawa na ako ah. :( )
Hinawakan nya ang kamay nito.
Dawn: Juliana. Halika, doon tayo maupo sa sala.
Juliana: No tita. H-hindi ako tatayo dito hangga’t hindi ako n-napapatawad ni A-alex.
Dawn: (umupo sa tabi nya, Indian sit) Juliana.. (sinuklay ang buhok nito) Hindi mo kailangang pahirapan ang sarili mo ng ganyan. Don’t worry mapapatawad ka rin ni Alex. Maybe not now. But eventually she’ll forgive you.
Juliana: S-sa tingin nyo po talaga m-mapapatawad nya a-ako?
Dawn: (nodded) Kilala ko si Alex. Hindi sya nagtatanim ng sama ng loob. Kailangan lang siguro nya ng space. Para makapagpahinga sa lahat ng nangyari.
Juliana: (yumuko) This is all my fault.
Dawn: I-it may b-be partly your fault bu--
Juliana: Sabihin nyo na lang yung totoo tita. Na kasalanan ko naman talaga. And I deserve all of this.
Napabuntong hininga na lang si Dawn dahil hindi nya talaga alam kung ano ang pwede nyang sabihin para lang mapagaan ang loob nito.
-------------------
Yan ah! Medyo mahaba na yan. Guys! Kelangan talaga ni Author ng makakausap ng matino!! Ate Idol! Alam ko na po. Hahaha! Sabi nyo nga po na hindi kayo matinong kausap. Haha!
Pero kidding aside. Kailangan ko po talaga kasi parang kapag hindi ko 'to nalabas, hindi ko na alam kung anong mangyayari, :((((((((((((((
Btw. Comment if you want dedication.
~Author <////3 :(