Gabi na nang makarating sila Dawn galing ng Pampanga. Sa biyahe, tahimik lang ang lahat, wala ni isa ang nagsalita. Naunang bumaba si Dawn na dirediretso lang papasok sa bahay nila. Sumunod ay si Juliana at si Richard. Huling lumabas si Alex bitbit ang mga gamit nya.
Si Austin naman ay agad na lumabas ng bahay nila nang makita ang kotse nila Richard. Nang tanging si Alex na lang ang nasa labas, lumapit sya dito.
Austin: Good Evening Alex. 😊
Alex: (smiled) Good Evening din.
Austin: Saan kayo galing?
Alex: Ahh.. Sa pampanga lang.
Austin: Ohh.. So, masaya naman ba yung bakasyon?
Alex: (frowned)
Yumuko si Alex at di napigilan ang mga luha dahil nga naaalala nya ang nangyari.
Austin: Uy... Teka, bakit ka umiiyak? M-may masama ba akong nasabi?
Alex: H-huh? W-wala lang to. (Pinunasan ang luha gamit ang kamay)
Austin: (nilabas ang panyo at pinunasan ang luha ni Alex)
Alex: A-ako na. (Pilit kinuha ang panyo)
Austin: S-sige. (Inabot ang panyo)
Bumikas ang pintuan sa bahay nila Alex.
Richard: Alex! Pumasok ka na.
Alex: O-opo dad.
At umalis na si Richard.
Alex: Ahh.. Yung panyo mo, b-babalik ko na l-lang kapag n-nalabahan na.
Austin: S-sige. Tulungan na kita sa mga dala mo.
Alex: Wag na. Nakakahiya naman sayo. Tsaka di mo naman kailangang gawin yun eh.
Austin: Hindi na. Sige na.
Alex: *sigh* Sige na nga.
Kk
Nang makarating na sila sa tapat ng pintuan, bumukas ang pintuan at si Richard ang nagbukas nito.
Richard: Akin na yan. (Kinuha ang mga gamit na bitbit ni Austin)
Austin: (binigay kay Richard)
Richard: Alex. Saan galing yang panyo na hawak mo?
Alex: Eh.. Pinahiram po kasi ni Austin sakin.
Richard: Isauli mo na yan. Marami tayong panyo dito.
Austin: H-hindi na po. Okay lang po.
Alex: Dad. Pinunas ko na kasi to eh. Nakakahiya namang ibalik ng madumi.
Richard: Ibalik mo na yan. May panglaba naman sila nyan.
Austin: S-sige. A-kin na yung panyo. L-lalabahan ko na lang.
Alex: Hindi na. Nakakahiya.
Austin: Okay lang.
Alex: *sigh* (binigay yung panyo)
Richard: (pumasok na sa loob)
Austin: Bakit parang galit si sir Richard?
Alex: Eh... Naku, ano kasi eh...
Richard: Alex. Isarado mo na yang pinto.
Alex: Wait lang dad. Kausap ko pa po si Austin.
Richard: (pumunta sa pintuan) Pumasok ka na sa loob anak. Ako na ang bahala dito.
Alex: Good Night Austin. (Pumasok sa loob)
Richard: Ikaw. (pointing at Austin) Ayaw kong makitang pinopormahan mo yung anak ko ha. Naiintindihan mo?
Austin: O-opo.
Richard: Mabuti. Sige na. Umuwi ka na.
Austin: Sige po. Pakisabi na lang po kay Alex good night.
Richard: Bahala na.
Austin: Mauna na po ako. (Umalis)
-----------------------------------
Sa kwarto ni Dawn.
Tinawagan ni Dawn si Anton para magpasundo dito.
Dawn: Hello.
Anton: Hello Mrs. Lagdameo. Mabuti naman at naisipan mong magparamdam sa asawa mo. Mahigiy isang linggo lang naman kasi akong tawag ng tawag, hindi sinasagot. Saan ka ba nagpunta?!
Dawn: S-sa Pampanga.
Anton: Sinong kasama mo?
Dawn: S-sila Alex.
Anton: Kasama mo si Richard?
Dawn: O-oo.
Anton: Kaya pala hindi mo sinabi sa akin. Kasama mo pala yung kabit mo.
Dawn: H-hindi.
Anton: Eh bakit hindi mo sinasagot yung mga tawag ko?
Dawn: N-nalowbat kasi ako. N-nakalimutan ko yung charger.
Anton: Tsk! Gagawa ka na lang ng palusot, dapat yung kapanipaniwala naman.
Dawn: Y-yun naman yung totoo eh.
Anton: Psh! Ayaw mo lang maistorbo ko kayo ng kabit mo.
Dawn: H-hindi. (hindi na lang nya pinapatulan ang mga sinasabi ni Anton)
Anton: Tsk! Bakit ka ba tumawag ha?!
Dawn: Ahh... M-magpapasundo lang sana ako.
Anton: Wow! Himala ah! Bakit? Ayaw ka na bang ihatid ng kabit mo?
Dawn: (hindi sumagot)
Anton: Well, sige. Itext mo na lang sakin yung address nyo.
--------------------------------------
Update?
Sorry Kisha kung hindi mahaba ah. Hehe! Kasi nakakahiya namang paghintayin ka pa ng hanggang bukas. :D Kaya iniklian ko na lang,
Comment if you want dedication. <3
~Author <3
