Marionetë

Pjesa 16

Personazhi i ri 🔝

E nese per Marionin jeta ishte po e njejte, po monotone, per Drini gjithcka levizte shpejt.
E kishte pasur te veshtire ate ambjentimin, pershtatjen. Sa per shoqeri ai ishte fjalepak, por magnet kur behej fjala per vemendje.
Floket ne kafe te celet, tiparet aq te rregullta, trupi i tij i bukur, nuk u kishte shpetuar as bukurosheve gjermane te cilat e pyesnin shpesh e ai  shkurt iu pergjigjej "Dua dike".
Shoqeri po, shoqeri u ofronte.

Dhomen e ndante me nje shqiptar tjeter, por qe kish vite ne Gjermani. Jetonte ne Mynih para universitetit, bashke me familjen.
Kur Drini e kishte pyetur pse kishte zgjedhur Berlinin ajo duke qeshur i ishte pergjigjur "Doja liri o vlla, ma moren shpirtin atje".
Cudi ishte qe me Anen dic ishin
e afruar. Flisnin bashke, rreth jetes, shkolles e nuk i rrinte aq turinjvarur sa me pare
Ate mbremje kishte cerek ore para laptopit ne pritje te Marionit.
E kur fytyra e saj iu shfaq zemra gati i doli vendit, sikunder dhe asaj.

-Drin,-i thirri fort duke vendosur pastaj duar para gojes.
-Hey, qeshi ai nga veprimi i saj.
-C'ben?-pyeti ajo pa hezituar.
-Kete,-i kishte treguar ai nje qark kompjuteri me fije te keputura qe ai dot te gjitha si kish lidhur.
-Hahaha, detyra shtepie keto!-qeshi ajo pertej ekranit.
-E ca dreq detyrash thuaj! Jam merzitur keq fare!-iu shpreh ai lirshem.
-Boll u viktimizove, ke vetem dy jave! Do mesohesh avash avash. Degjo, se mos me gjen ndonje gjermane, per Zotin ta kepus koken,- tundi gishtin ne shenje kritikimi ajo gje qe e beri te qeshte.
-Jo jo! As qe behet fjale! E pastaj qe kur te ka punesuar ISIS-i ty per prerje kokash?-u tall ai.
-Po qe kur ike ti me mbiu ky krimbi i xhelozise mua,-ia ktheu ajo.

Folen gjate! Folen per cdo gje, per cdo te thene e pathene. Folen deri sa Marionin e zuri gjumi pa i thene naten e mire. Ai e linte kompjuterin mbi tavoline, njejte dhe ajo, e ashtu vazhdonin me ckishin per te bere.
Ishte Drini qe gjithmone e shihte i fundit me pizhamat e Winnie Pooh-se e syte e mbyllur mbi ndonje liber.
...
Pas shkolle ate dite i duhej te blinte nje kuti me disqe per te cilin e kishte porositur Savjo.
Hyri ne te paren kancelari dhe filloi te kerkonte, por vemendjen ja terhoqi telajoja me te cilen u perplas. Nuk ishte shume e madhe, mjaftueshem per te. Nuk vonoi shume qe te merrte dhe ate bashke me bojerat akrilike e penelat.
Kishte nder mend qe ta vinte ne zyren e saj. Sec i kishte hipur ne koke te konkuronte ato te Klaudios edhe pse tja dilte ishte e veshtire.
Kur ne zyre ia pane, e degjuan idene e saj u cuditen, por iu erdhi mire nga njera ane.
-Bej dicka blu, te lutem!-i kerkoi Eli.
-Bej cte duash,-i tha Savjo pa e vrare shume mendjen. Hajde me jep nje dore ndihme me keto rrjetat e interetit se sme shpendahen ne ter firmen,-kerkoi ndimen e saj pastaj.

-Duhen lidhur ne cdo kompjuter vec e vec,-konstatoi ajo pasi pa serverin qendror.
-E mire merremi pastaj me to, ta lidhim para ne server, se ka probleme,- u tha Savjo.

Praktikisht dita u shkoi duke u marre me serverin qendror dhe sistemimin e website-it te firmes keshtu qe lidhja  e kabllove te rretit u mbeti per te nesermen.

Ne fakt asaj i erdhi mire qe e lane per neser rregullimin e rrjetit keshtu qe ajo mund te arrinte te mbaronte mini pikturen e saj.

Te paren gje qe beri kur arriti ne shtepi ishte sistemimi i hapsires ne te cilen do te punonte.
Si fillim vizatoi lehte me laps imazhin qe do te pikturonte. Ishte nje vajze me syte te mbuluar me njerin krah, qe dukej sikur qante, dhe e rrethuar nga lule.
Dhe bluja do te kish qene pikerisht ngjyra qe kishte zgjedhur per te mbushur ate vizatim ne laps.
La doren dhe imagjinaten te lire te vepronte. Rezultatin do e shihte kur boja te ishte te thare dhe pse me te sajen e kishte qare. Po i pelqente cdo minute e me shume dhe nuk ua ndalonte se treguari kujdo qe i dilte perpara ne shtepi.

Ju deshen nja 5 ore te mira ta perfundonte dhe nuk mund te rrinte pa e ndare e me Vjolen e Drinin. Ata gjithmone e kishin inkurajuar, gjithmone i pelqenin vizatimet e Marionit e kjo pikture nuk kishte te share.
***
-Ka dale mrekulli,-e komplimentonte Eli teksa syte nuk ia shqiste piktures.
-Ti mund te ishe nje arkitekte e shkelqyer,-i vuri ne dukje Savjo teksa mundohej me te veten te bente nje analize prej fillestari.
-Jam kurioze te di ca do thoshte piktori qe ka bere keto kur te shihte kete tenden?-pyeti kureshtare shoqja.

Ajo qeshi dhe nga tavolina e saj e vogel admironte vepren e saj.
Vemendjen ua terhoqi Savjo qe u kujtoi se kishin lene pune pergjysem dje.
E pa vonuar shume ai e ndau godinen  ne pjese ku secili te punonte ne zyra te ndryshme qe te mbaronin shpejt lidhjet e internetit.
Ajo kish mbaruar thuajse tere lidhjet ne katin e trete, ama ende mbetej ne medyshje te futej apo jo ne zyren e fundit, ngjitur me depon.

Epo perderisa dhe ajo zyre kishte nje kompjuter, lidhja duhet te behej.
Trokiti dy a tri here e uli dorezen e deres.
Ishte shume e madhe ajo zyre! Piktura gjeje dhe aty, paksa me te zymta se te tjerat.
I ra rreth e qark duke pare me vemendja cdo gje. Skica planimetrike, ngjyra, dosje...tipike per nje firme ndertimi. Ishte cdo gje shume e rregullt! Kompjuteri mbi tryeze qe i ndezur, keshtu qe dikush punonte aty. U ul nen tryeze per te pare lidhjet e fishes se interetit. Ishte aq e fokusuar sa nuk degjoi as hapat e dikujt qe hynte brenda. Vetem kur degjoi deren te mbyllej u tremb dhe nga vrulli perplasi fort koken me tavolinen.
-Auch,-bertiti me sa pat ne koke  ajo nga dhimbja.
-C'dreqin po ben aty?-pyeti ende pa pare kujt i drejtohej.
-Po rregulloja keto kabllot e internetit, i leshoi ajo ne toke e filloi te ferkonte ballin qe i ishte fryre paksa shume.
Pastaj pa ate. E pa ne sy e ai po ashtu.
Ngeli si e hutuar dhe nga goja mundi te nxirrte vecse nje "Ti?!"
-Une,-iu pergjigj mosperfilles ai duke ecur drejt saj.
-Ti, ca ben ketu?-pyeti kurioze gati me zerin e nje femije.
-Kam punet e mija,-pa rrotull ai.

Mendja i shkoi qe mund te kishte sjelle ndonje nga ato pikturat e tij. As nuk donte ta pyeste me shume, ndaj u nis te dilte nga aty, por ai e ndali.
Instiktivisht mbylli syte fort kur ai ngriti doren per ta prekur.
-Te eshte fryre shume. Veri akull kur te dalesh,- e preku ai paksa ne ball.
-Nuk eshte puna jote,-ia preu shkurt duke u larguar me vrap.
E kur zuri vend ne karrigen e saj , zemra gati do ti dilte vendit. Prekja e ketij njeriu i fuste friken, e pastaj ajo fytyra aq serioze...

Ajo e kish menduar dhe kish dashur te besonte se shfaqja e tij aty ishte e rastesishme, por ajo nuk e dinte ce priste.
Ajo nuk e dinte se "arkitekti i ri" do te ishte aty cdo dite, por mbi te gjitha ajo nuk e dinte ne firmen e kujt po punonte prej gati nje viti.
Kontrata e saj mbyllej dhe per tre muaj e me pas do ishi ata qe vendosnin ne ajo do qendronte ose jo aty.