Marionetë

Pjesa 17

Ai mengjes Prilli kishte filluar ndryshe per te. E kishte gdhire tek koka e te vellait ne nje nder spitalet e  te Tiranes.
Nje mbremje me pare te rehatuar ne divanet e shtepise i kishin marre ne telefon e njoftuar se Aroni kishte pesuar nje aksident si shkak shpejtesia e larte. Te tmerruar pa pyetur ne kish pesuar a jo gje ishin nisur drejt spitalit. E Marioni e vuajti me shume kete situate, ndonese i vellai kishte shpetuar mire, vecse nja dy gervishtje e nje krah te thyer.
-Hallall,i madh je per tna bere me zemer!-i kishte bertitur kur e kishte pare gjysem shtire ne shtratin e spitalit.
-Mire jam, faleminderit,-kishte qeshur ai me fytyren e saj.
-Po sikur te pesoje gje o Aron! A je ne terezi? Ca do benim ne pastaj!! Une pa ty vdes o binjak idiot!-kishte vazhduar ajo me kritikat e saj.
-Po se gjen gje gjene e keqe! Ti vete thua 100 here,-ish munduar ta mbante situaten nen kontrroll ai.

E ate nate se kishin lene te dilte, per pune kontrrollesh mjekesore. Te nesermen pasi ai kishte ikur ne shtepi kishte qene Marion ajo qe ishte treguar e gatshme te priste pergjigjjen e analizave.

Vinte verdalle neper korridore, shihte njerez qe qanin, luteshin, njerez qe vuanin e shpresonte qe kurre te mos ishte ne vendin e tyre. Pershtypje i beri nje vogelushe pertej xhamit te njeres prej dhomave aty. Ajo ishte vetem pa asnje familjar rreth e rrotull ose te pakten kete kuptoi ajo.
E ndoqi me sy dhe kur doli nga dhoma,ku  nje infermjere e mbante per dore. Ajo zuri vend ne nje stol aty prane dhe Marionit i shkoi ne mendje ti fliste.

-Hey embelsire,-i kapi faqen ajo dhe duke i buzeqeshur u ul prane saj ne gjunje.
Ajo qeshi vesh me vesh kur pa Marionin prane.
-Ti je shume e bukur,-i tha ter siqeritet ajo me ate zerin e saj femijeror.
-Ncuq, ti qenke kakao faree, aq e mire qenke! Me thuaj, pse je vetem?-pyeti kurioze Marioni ate vogelushe.
-Jam me vellain, por ai nuk rri kur kam seancen une. Ka frike ai kur me sheh mua duke bere gjilpera. Une skam! Une jam e forte, keshtu thote Dio,-foli shpejt e shpejt ajo.
-Pse ben gjilpera ti zemer e vogel?-pyeti ajo e pastaj u pendua shume. Ajo nuk po fliste me nje te rritur dreqin, ishte vecse nje vogelushe 5 a 6 vjecare.

-Sepse me dhemb ketu, me dhemb shume,-i shpjegoi e vogla duke vendosur te dyja duart ne kraharorin e saj te vogel.
E pa tere keqardhje e i kaloi floket e kafte kacurrela pas shpines.
-Une quhem Marion!-i zgjati doren ajo duke i shkelur syrin miqesisht.
-Une jam Reina,-ia shtrengoi doren me ate te sajen, shume te vogel.
-Reina, sa i bukur emri yt!
-Ma ka vendosur vellai! Ai me do shume mua, dhe une ate! Ai thote qe une jam mbretersha e tij, e ai eshte shume i madh me ndihmon mua me cdo gje,-vazhdonte te fliste me Marionin pa u shqetesuar per infermjeren aty prane.
-Sa i madh eshte vellai yt?-pyeti me shaka ajo.
-Hmm...eshte kaq,-shpegoi e vogla duke nxjerre fillimisht te dyja duart para saj, e pastaj vetem njeren.
-Yhy, ai qenka i madh fare,-i mbante Marioni lojen.

-Ehe! Te them nje sekret?!-kerkoi  vemendjen e Marionit e ajo vecse pohoi.
-Vellai im eshte gjithmone i merzitur! Po une e di qe ai do princeshe qe te kujdeset per te, sic ben ai me mua.

-Une them se vellai yt eshte njeriu me me fat ne bote qe ka nje princeshe si ty,-e puthi ajo ne faqen e vogel.
Dhe une kam vella! Ai eshte shume trazovac, ben ndonjehere gabime, por une e dua shume shume, sic do ti vellain tend. Dhe une kujdesem per vellain tim, e keshilloj, i tregoj si duhet ti gjeje princeshat, ndonjhere sme degjon po cti bej,-i pershkroi ajo Aronin.

-Ti je e mire,-i perkedheli ajo faqen me doren e vockel. Une dua te te kem shoqe ty,-i kerkoi Reina e vogel me pas.
-Une qe tani te quaj shoqen me te mire ty.  Me ty mund te bisedoj une per gjithcka, qenke goc e rritur ti,-e perqafoi ajo.

-Rei, cpo ben ?-u degjua nje ze i thelle i frikshem, por dic me i bute nga cish mesuar ajo ta degjonte.
Vogelushja vrapoi drejt tij, e ai e mori ne krahe duke e perqafuar fort.
-Dio, shiko une kam nje shoqe te re,-beri me shenje nga Marioni e cila ishte me e hutuara ne ate mes.

Rrinte e veshtronte Klaudion duke luantur me majat e flokve te saj.
-Hajde,-e terhoqi Rei te vellain drejt Marionit. Hajde Dio, takoje Marionin,- vazhdonte ajo me te sajen, por Klaudio e kish humbur duke pare ate.
Vetem kur u ndodhen perballe
njeri-tjetrit arriten te vini ingranazhet ne pune.

-Klaudio,- i zgjati doren ai sikur ata te mos njiheshin kurre.
-Marion,- shtregoi ajo te tijen duke ruajtur ate seriozitetin e frikshem qe i shoqeronte te dy ne fytyre.
Ai ishte takimi i tyre i pare zyrtar, e mbase emrat e njeri-tjetrit i kishin mesuar ne menyra te ndryshe por asnjehere te shqiptuar nga vete ata, perballe.

-Ajo eshte shume e mire,-i foli Reina te vellait.
-Te kam thene mos tu flasesh te panjohurve, ti pse e ben,-kritikoi ai ate duke e pare ne sy e ajo uli koken.
Marionit mire si erdhi kur e degjoi por vendosi te ruante qetesine.
Shkoi drejt te vogles duke e perqafuar e kur ajo i kerkoi te shiheshin perseri, fillimisht kerkoi per syte e Klaudios, te eger, te ftohte, e pastaj i pohoi me koke duke i buzeqeshur.
...
Kish marr pergjigjjen e analizave te te vellait e ishte aq e gezuar qe i kishin dal mire sa per pak e harroi dhe takimim me Klaudion.
Por fati donte qe tja sillte vazhdimisht ne mendje se dikush ishte futur ne jeten e saj dhe zor se do te dilte qe aty.

Ishte serish zeri i embel i vogelushes qe e thirri e pastaj i beri ate kerkesen aq te cuditshme.
"Eja me ne, te cojme ne te shtepia jote, te lutem eja" i kish kerkuar ajo me ca sy lutes qe askush nuk do ti bente dot balle e jo me ajo.

Pavaresisht justifikimeve te kota qe kish nxjerre e mbeshtetjes qe u kish dhene Klaudio, Reines si mbushej mendja.

E me apo pa deshiren e saj tani ndodhej ne sedilen e pasme te makines se bashku me Rein e vogel qe kishte filluar ti tregonte cdo gje te sajen duke filluar nga librat e saj te preferuar e deri tek kukullat e arushat. E Marion dinte ti mbante lojen sepse e njihte mjaft mire boten e asaj te vogle.

Klaudio vazhonte ruante po te njejten shprehi fytyre, vetullngrysur e serioz.
Hera-heres shihte ne pasqyren e perparme Marionin, e se si e motra qeshte me shpirt ne prani te saj.
Ajo ishte e dashur me te gjithe, por zemren kaq shpejt nuk ia kishte fituar njeri.
E pastaj...ajo embelsia e Marionit ndaj saj, menyra se si sillej me nje femije e bente te admirueshme, ishte kaq ndryshe.
Kish zbuluar Marionin brenda guacke, jo ate inatcien, ate te bezdishmen... jo Marionin e Drinit.
Per nje cast buzet i formuan nje gjysemhene nga mendimet qe i vershuan ne koke, por i largoi shpejt ato duke u fokusuar tek qellimi kryesor.
Afrimi me Marioni ishte thjesht pikesynimi i rradhes. Targeti qe duhet te arrinte. Lodra qe duhet ta bente te tijen ne pak fare kohe per ato qellimet e tij egoiste e e dinte se nuk do te qe i larget ai moment, sepse ne fund te dites, ai ishte Klaudio Remi, ai kishte gjithcka dhe cilin do nen kembet e tij...

Heyoo!
Ca beni? Ca thote vera per ju?
Gjths update ketu😜...kam dhe nje tjeter gati, mos u lodhni ta kerkoni se eshte i merzitshem😂

Kjo beba dic do i afroje keta te dy!
Ama ky eshte kokederr, e di ca do.
Kur do mesoje te doje ky?😂