Marionetë

Pjesa 25

Dhe rosaku i shemtuar qe kthyer ne mjelme...
E dinte qe ishte e bukur, ishte ndryshe, nje molle e ndaluar qe i pelqente ta kafshonte.

Kur luan me zjarrin e shumta do te digjesh dhe dukej se ai zjarri i Marionit po tentonte ta digjte me shume sec duhej.
E kur vetes nuk i pergjigjej dot atehere pergjigjjen e kerkonte te ajo.
C'lloj magneti kish, c'dreq femre ishte ajo?
C'i shijonte ne shume ne ato buze se ne te tjerave?

Te kundronte ate copez ylli e kish te lehte, por ta bente te tijen spo i ecte shume. Ish kokmushke kjo!

Do ishte mire te zhdukej me te, keshtu do kish dashur te pakten, por spo e linin rehat. Takime, urime, nje gote me nje mik e nje me nje tjeter, spo e linin vetem. A mundej qe projekti i tij te mos ish me i miri? Dhe jo me te njohur lart e poshte por me  zotesi! Ish dekoruar nga kryebashkiaku si arkitekti i vitit, cmund te donte me shume.

Ajo veshtronte lart e poshte ate salle te madhe te mbushur me njerez te seres se larte te shoqerise, profesioniste te fushave te ndryshme...shihte klas, e vetja i dukej si vemje. Hera-heres syte i shkonin tek ai. Klaudio Remi, qe bente gjithkund diferencen, gjithkund dukej.

Skish veshur kostum si te tjeret, por qe nga larg shquante nje xheke, menget e se ciles kishin motivete e nje labirinti, paksa natyre kontraverse, e ftohte dhe e eger. E sado e ftohte ajo natyra e tij arrinte ti mbante te gjithe rreth vetes, sidomos Greten qe e terhiqte sa ne nje cep ne tjetrin.
Eli i kish thene se Greta tashme e shihte veten si e dashura e tij kurse Marion kish rrudhur turinjte duke hedhur nje veshtrim ter vrer mbi Klaudion.
...
Po mundohej te dilte jashte per te marr pak fryme kur dora e saj u mberthye nga nje tjeter e gjishterinjte e holle u nderthuren vetevetiu me te.

Protagonisti dhe njehere deshi te vidhte vemendjen e te gjitheve, por ah sa harronte qe kjo nuk ishte shfaqja e tij!
Marion terhiqte kembet ne anen e kundert duke bere rezistence me te vetet,por ze nuk po nxirrte. Nuk donte te bente ndonje nga ato te paberat e saj mu aty, rrethuar nga njerez ndaj la ate ta udhehiqte nje Zot e di se per ku.

-Cke qe shikon ashtu, si e shushatur?-i foli pasi kishin ndaluar nje nje qoshe te erret jashte salles.

-Si duhet te te shikoj, kur ti te terheq ne mes te nje turme njerezish, pa arsye,-theksoi fjalen e fundit e duart i lidhi ne kraharoi gje qe i vuri ne dukje dekoltene e bukur e qe rrembeu syte e tij per pak.
Mos mi ngul syte ashtu,-i bertiti pak me fort kesaj here.

-"Sheeet" i peshpriti duke e ulur ne komon e bardhe me dekor klasik.

-Don't shësh, leri shëshet me mua! Une nuk jam lodra jote e as dashnorja jote te sillesh keshtu. Me ty u mbush kupa, nuk te duroj dot me! Flit si e ke hallin ta sqarojme kete punen tende. U lodha duke te te pare surratin ne cdo cep, ma shpife, je ber si...

-Problemi je ti "picirruke", problemi je ti,-u afrua dhe me shume duke ngushtuar distacen mes tyre, aq sa syte nen ate drite te zbehte shiheshin sfidueshem.

-Pse jam une?-kerkoi arsyen vetullngrysur.

-Sepse...sepse ti me pelqen mua! Ke nje fytyre te pafajshme prej koteleje, por qe jam i sigurt qe mendja jote eshte po aq perverse sa e imja, ne lidhje me ty kuptohet,-nenqeshi aq prane veshit te saj e dhembet e tij te ftohte e ceken ate.
-Ti je shume plehre! Ti e di mire qe une jam e dashura e shokut tend, si mund te besh keto lloj gjerash...ndaj Drinit... Une jam e...

-E imja,-perfudoi duke bashkur buzet e tyre.
Je e gjitha e imja,-i pershperiti dhe nje here.

Ngriti doren ta godiste por reflekset e tij qene me te shpejta.
-C'est la vie mon cherié,-  i tha dicka qe dukshem nga theksi qe frengjisht.
-Nje nate, vetem sonte...hezitoi pak te fliste.

-C'dreqin po me kerkon?-zgurdulloi syte e habitur ajo.

-Ta kalojme bashke kete nate, si miq! Te harrojme se si jemi njohur, ne c'kondita, te harrojme se kemi nje jete tjeter, te harrojme sensin e kohes per pak ore,-propozoi,- te jemi te lire, te njohim ngjyrat e njeri-tjetrit,-vazhdoi.

Te njihte ate? Ndryshe...ndryshe nga ai i cakorduari i zakonshem qe vecse bertiste neper zyra, te njihte ate Klaudio qe nuk do e puthte me force,
te njihte ngjyrat e tij...
Ish nje oferte kaq tunduese!

-Ti ke nja dy vida manget!-qe komenti i pare pas propozimit te tij.

-Te lutem!- tha gati nenze e ajo vesheve spo u besonte! Te degjoje ate te lutej ishte fitore me vete.

Ai i zgjati doren e syte nuk i kish shkeputur per asnje cast nga te sajet.

Ishte vetem nje nate, me nje te panjohur, ishte nje loje, aventure, ishte nje sfide, ishte dhe rrezik, e asaj ky i fundit i pelqente. Ishte vetem nje nate, e cmund te ndodhte!

Dhe nje here tjeter dora e saj perqafoi te tijen, kesaj here sfidueshem, frikshem.
- Le ta provojme, si miq pra,- ngriti vetullen duke buzeqeshur.

-Klaudio, por te miqte jam Dio,-u prezantua ai. Dhe ju picirruke kokekacube?
-Marion,-qeshi dhe nje here me epitetin e tij.

-Je gati te nisim udhetimin ne nje univers paralel. Vetem une dhe ti,- e terhoqi drejt daljes.

-Ti nuk njeh, por une kam lidur gati,- e ndoqi ajo.

-Do te kemi kohe per ta zbuluar, nata eshte e gjate, shume e gjate...

Ne kerkim te ngjyrave, ne kerkim te boteve te tyre, per here te pare ata ishin vetevetja, per here te pare...

Yaya, ja ku eshte update!
Shkon per te gjithe ju qe vazhdoni ta lexoni, dhe per ju lexues te rinj.
Shpresoj tju pelqeje, megjithese une vete them se kam bere nje lemsh te madh me kete histori e spo di ta ndreq fillin.
Deri upadatin e rradhes...qe  do jete shuumme shpejt iu perqafojjjj.
And
Xoxo erilda💋