Jeta ndonjehere na ben te prekim qiellin e me pas na zhyt thelle, na njeh me dhimbjen, lotet, buzeqeshjen, na njeh me rastesine. Na ben te kujtojme
se diku ne nje cep gjendet gjysma jone, nje pjese plotesuese per te cilen luftojme ta gjejme. E kur e kemi mbase nuk e vleresojme sa duhet ose mbase e leme te ike pa dashur ta njohim. Mistere... fjale te mbetura ne senduke...shpirtra te rrekur per pak dashuri humbur me detin e mendimeve...Eh ato mendimet, copeza jete te pajetuara, copeza imagjinate, copeza enderrash...e nje realitet i pikturuar ne gri.
...
Ate mengjes e kish nisur duke monologuar me veten per fatin qe vecse i nenqeshte poshter ashtu sikurse bente dhe ai sa here shihte ate, nenqeshte poshter. Zgjuar me mendimin se sot do te jepte doreheqjen se vrau mendjen per gje tjeter. Se vrau mendjen as se ne provimin e matematikes mund te dilte bloze, per te zgjidhur ndonje ekuacion sish bere llaf!
Drini i kish zen shoqeri me Anen, e per tu justifikuar i kish nisur nje mesazh, per te cilin nuk mori mundimin ti pergjigjej. Zgjodhi ti mbante inat...
Vete i rrinte mendja te Klaudio, ai palo pasaniku qe i mbylli oficinen, kurse ajo punonte per te.
Kot nuk thone, kur do te luaje fati zgjedh letrat me te forta, e kesaj rradhe Klaudio kish Joker-at ne dore...
Dita me keq nuk behej. Rruges per ne pune, kembet dukej sikur i terhiqte zvarre, ca nga merzija e ca nga inati. Te pakten kish ndritur ca gjera ne provim, e sa per leksionte gjysmat si kish ndekur ate dite.
Kur u tregoi atyre te zyres iu duk sikur vec Gretes dic i qeshi buza. Se mos e kish dashur ndonjehere ajo! Do kishte pritur dhe ndonje britme gezimi prej saj ne ato momente.
Sa per Savjon dukej qe i vinte shume keq! Pavaresisht kembeguljes se tij "arsyeja e saj personale" per te lene punen mbetej mbi cdo gje.
Me hapa te sigurt u nis drejt zyres se tij, e kesaj rradhe dera ngjyre qumeshti kishte nje pllake te shkelqyeshme metali ne te cilen gdhendej emri dhe pozicioni ne firme.
Trokiti lehte, trokiti prap ,deri sa mori miratimin per te hyre brenda.
Ajo qe nuk priti ishte miresjellja e tij ku e ftoi te ulej ne poltronin perballe e ti shpjegonte ce mire e kish sjelle.
I la fleten e shkuar me shkrimin e rregullt e priste vec ate ti hidhte syte, por ai se beri, ai vazhdoi me ate skicen e tij idiote duke treguar dhe njehere indiferecen ndaj cdo gjeje.
-Dua te jap doreheqjen,-i foli qetesisht duke kerkuar vemendjen e tij, e qellimit ia arriti. Ai la lapsat tutje e shikimin e ndeshi me ate te sajin.
-Pse?-e pyeti duke mbeshtetur berrylat mbi tryeze e duke mos ia shqitur syte gje qe e vuri shume ne siklet.
-Arsyet dihen! Per me teper mund te lexoni fletedoreheqjen,- e per nje moment kur donte ti drejtonte fleten, duart e tyre u takuan,e zemrat ndezen shkendijat e para.
Ai hodhi nje shikim te shpejte mbi fleten ku ajo aq sinqerisht kish shkruar se nuk mund te punonte me njerezit qe i mbyllen biznesin e saj e se familjaret do te ndiheshin keq nese e merrte vesh.
-Nuk ke pse e ben kete nese puna te pelqen!-i tha pasi futi fleten ne sirtar.
E pastaj me familjen tende jemi rregulluar, nuk di sa me ke degjuar heren e pare! Babai yt ra dakort me propozimin qe nje hyrje ne kompleks ne cilindo kat do te ishte e tija, keshtu qe jemi te lare me te,-i beri me dije per te dyten here ai.
-Gjithesesi une dua te largohem,-i foli prerazi, e u ngrit per te iku deri ne momentin qe zeri i tij i ashper e beri te ngrite pa e ulur dorezen e deres.
-Te tha njeri te dalesh? Une nuk mbarova!- ngriti pak me shume zerin e ajo u kthye dhe njehere perballe tij.
Se pari, eproreve u degjohet fjala.
Se dyti, ne baze te Kodit te Punes, per te cilin nuk qenke ne djeni, punonjesi jep doreheqjen 2 jave para largimit te tij, pra ligjerisht je e detyruar te punosh dhe 14 dite.
Nga ajo u degjua nje "por..."e vaket e syte i mbante te ngulur ne te tijet.
"Nuk eshte faji im" i mblodhi supet e vecse nenqeshi.
-Mund te shkoj tani?-kerkoi te dinte me nje fytyre prej koteleje.
Ai i pohoi me koke dhe ndoqi me sy silueten e saj gjersa doli nga zyra. E mendja e tij perfytyronte trupin e holle ne vende te tjera, ne kohe tjere ...e per here te pare pefytyroi nje perqafim te sajin, per here te pare...
-Do jem ketu dhe 2 jave,-u beri me dije kolegeve e gezimi i tyre zor se matej, vec Gretes qe i nuk ka e la pa i keputur nja dy kunja.
-Qe i bie do jesh ketu per mbremjen e ne fund te Prillit!- konkludoi Eli.
-C'eshte kjo?deshi te mesonte me shume e kuriziteti se linte pa pyetur.
-Eshte mbremja me e rendesishme per firmen, ku u jepen cmime punonjesve me te mire, lidhen kontrata, e keshtu gjerash te tjera qe sesh se para i marr vesh. Une e Savjo shkojme per here te pare, kurse Greta ka vite ketu. E njihte drejtorin ajo?! Sa u cudita kur e mora vesh!-fliste pa pushim e ne ato momente e vetmja gje qe donte ishte qe ajo te mbyllte gojen per pak minuta. E zgjodhi ti thoshte se kishte pune. U fokusua ne ekranin e ndricuar, shkuruar nga strukturat perseritese.
Nje gabim e kish bere, keshtu i rezultonte ne faqe e sado qe lexonte me sy e here here zevendesonte ndonje operator ato thurjet e gabimit ngeleshin.
-Ke harruar #endline ne fund te rrjeshtit,- zeri i ashper qe degjoi e ngriu te teren. Ndeu pranine e tij mbi koken e saj, mbeshtetur ne pjesen e pasme te karriges, e vec arriti te kaperdihej me veshtiresi.
-Nuk e marr vesh te gjithe te paaftet mua do me bien per pjese! Kush i puneson te rinjte pa eksperience!-vazhdonte te hidhte kunja e si shkembim priste nje pergjigjje te saj.
"Se ke eksperience te madhe ti" nga inati peshperiti neper dhembe, por nga ta dinte se ai do e kish degjuar.
-Si the ti? Do ta dish me sa eksperience jam une?-e rrotulloi karrigen ne menyre qe ta kish perballe.
Per nje moment kafshoi buzen fort e lutej qe dikush te hynte. Mallkonte veten pse nuk kish dale ne te tjeret ne pushimin e drekes kur Eli ia kish kerkuar.
-Zgjidhe vete dhomen, ne cilin hotel te duash, ne do te mesosh c'eshte eksperienca,-i nenqeshi poshter duke e pare ne sy.
Qe i njejti moment kur pellemba e saj u ngjit me faqen e ashper shoqeruar me nje te share.
-Pervers i ndryre,-shtrengoi dhembet fort, e egoja e tij e lenduar me s'duroi.
Iu sul buzeve te vogla pameshirshem e pavaresisht rezistences ai e kish mberthyer ne karrige.
Buza e poshteme po i digjte nga dhembet e tij qe kishin marre guximin te luanin me te e iu desh te bente te njejten gje qe ta largonte.
Leshoi nje pasthirrme te lehte e preku buzen qe i ish care pakez, por vecse nenqeshi kur pa ato te sajat te kuqeluara e tek-tuk ne konture dhe ndonje njolle mavij. Me pas pa syte te veshura nga nje perde lotesh te cilet luftonin me qepallat.
As se mori mundimin te nxirrte ndonje fjale me shume, vecse e la te vetme...
Kurse ajo arriti ti bente balle pyetjeve per buzet e fryra, qe me keq nuk beheshin.
Ne shtepi beri si beri e i vulosi nje buzekuq flake per te mbuluar shenjat e dukshme e mundohej te mos fliste shume.
Po a linte rast Aroni pa u tallur?
-He, motra ke fryre buzet si ata vipat e Hollywood-it e?-thumboi kur i pa buzet e lyera.
U mundua ta shmangte, qejfi shume sja kish te merrej me te.
Ne mendje i vertitej sjellja e Klaudios. C'dreqin kerkonte prej saj, prej te dashures se shokut te tij?
A kish fare logjike ai njeri?
Ajo pyeste por c'i interesonte atij. Mendjen e kish te ndare.
Me mire dita smund ti ecte. Kishte kaluar nga studioja e tij per te dashuruar per pak kohe kryeveprat per te cilat tregonte aq kujdes, derisa gjeti nje pune ende te paperfunduar e perveshi dhe njehere menget per ti dhene doren e fundit.
"A do ta kish besuar valle sec kish vizualizuar mendja e tij?"
Ate pra, ate me floket lemshezuar mbedhur maj kokes, me buzet e vogla pa forme, ate me syte e frikesuar sa here e shihte. Ate...
E pa per te disaten here ende pa dashur ta besonte e zgjodhi pikerisht kete te bente. E flaku telajon tutje e i hodhi nje pelhure siper pa pike deshire per te pare ckish katranosur.
Ta kish pasur mendjen tek ajo gjate gjithe kesaj kohe?!
