Marionetë

Pjesa 34

Kish marre avionin e pare qe nisej per Shqiperi e ideja se Marion mund te ish me nje tjeter po e cmedte. Rruga nga aeroporti per ne lagjen e vogel iu duk fluturim me vete, mjaft e gjate e e lodhshme e shpresonte vetem qe tja vlente.
Kur u gjend para deres bojekafe te shtepise se saj hezitoi pak sekonda ti binte ziles. Mori fryme thelle, e shpupuriti floket, zakon ky i mbetur sa here qe ish ne stres.

E pritshme qe ne ate ore ajo te mos ish zgjuar, ti shfaqej para syve me pizhamat me kushedi se cilin karton vizatimor te stampuar, me floket maje koke e syte e pergjumur, me siguri dhe duke e share qe e kish zgjuar nga gjumi.

Ajo i puliti syte dy a mbase tri here duke mos i besuar vetes. Ish vertet Drini? E filloi te shtynte tutje e te shtypte me gishtin tregues kraharorin e tij.

-Duhet te flasim,-nuk ngurroi te thosh ai.

-Vec te flasesh di ti! Iku! Mbaroi Drin,- e se nga i rrodhen ato fjale aq te pameduara as vete se diti.

Qetesisht e shtrengoi ne krahet e tij duke mos e degjuar pergjigjen e saj, e ngadale puthi buzet e rozat qe nuk i dhane kurrefare pergjigjje vecse nje shtyrje me pellembet mbi kraharor.

-Nuk mundem, kam pune,-i foli ftohte duke kthyer koken nga ana tjeter.

-Pas pune! Une do te te pres ne kater! Vendos vetë ! Une do te pres,-perseriti si per te perforcuar ate cka kish thene me pare e i ktheu kurrizin per te ikur.

"Po ky cdo ketu tani? Per te me bere me lemsh?" I foli mendja teksa e shihte te largohej duke lene pas ate parfumin e tij te shtrenjte te endej neper ajer e tja turbullonte mendimet duke i krijuar ate shtellungen qe te ze frymen mu ne gryke.

"Huh, Drini cdo te bej me ty une?" kerkoi nje pergjigjje duke mbeshtetur kurrizin ne deren e mbyllur.
Te shkonte, ta takonte e te sqarohej, per hic gje, ose per shume e shume gjera.
Te shkonte per ti thene se e donte a te shkonte ti thoshte sec tradhetare e poshter ish?

***
-Hey kokekacube ketu! Po flas une!- i terhoqi vemendjen Klaudio.
-Cpo thoje ti?- iu drejtua pasi e shkeputi mendjen per pak minuta nga puna me te cilen po merrej.
-Po thoja qe do te qe me mire krijimi i nje blogu krahas website-it flas. Keshtu projekti prezantohet, reklamohet, fitimi rritet, ti shpeton nga borxhet...

-Dhe nga ty,-permbylli, ajo duke mbledhur fletet e shkruara ne dosjen jeshile e duke bere te dilte nga zyra.

Qe ajo telefonate qe e ndali te degjonte pak sekonda me shume e te ndjente shqetesimin qe kapeloi fytyren e Klaudios e zerin qe i dridhej. E pas asaj perfunduan te dy ne spital.
Ai per te voglen e tij, kurse ajo nguli kembe si mushka, pa kurrefare arsye qe ti thosh vetes dhe atij, se pse donte te shkonte me te.

-Nuk eshte hera e pare,-i tha ai pa e shkeputur shikimin pertej xhamit.

-Do te behet mire,- deshi dhe vete ta besonte ate qe tha, e doren e mbeshteti ne supin e tij si te donte ti jepte shprese nga ajo e saja.

-Faleminderit! Kokekacube,-e cepat e buzes i ngriti pakez duke i dhene nje buzeqeshje te sinqerte.

-Duhet te iki, por do te vij prap, me duhet te zgjidh dicka...
-Qe ka te beje me Drinin,-konkludoi ai para se ajo te perfundonte e me pas shtoi,- nese do mund te te coj une. Rei po fle dhe nga momenti ne moment e ema do te vije.

-Nese se ke problem...-pranoi ajo ftesen e tij jo drejtperdrejt.
...
Ndjente nje deshire te cuditshme per te ditur me shume rreth tij, donte nje shteg te cante pyllin e dendur ne mendjen e Klaudios.

-Cpo mendon?- theu heshtjen ai teksa e shihte me bisht te syrit e ajo uli koken duke luajtur me majat e gishtave.

-Per ty,-u tregua e sinqerte e faqet i moren flake.
Klaudio qeshi dhe zgjati doren mbi koken e saj duke i shpupuritur floket. Ndryshe nga cdo here nuk e ktheu ne nje rast per ta ngacmuar. Kete here veshtroi me endje syte e saj qe nguleshin pafajshem ne te tijet.

-Je kaq enigmatik! Dhe une e ti jemi dicka krejt pa emer, nuk dime thuajse asgje per njeri tjetrin e nga ana tjeter...

-Pse thua qe sdime! Une di per ty ...madje me shume nga cdi Drini...
Ti vdes per ngjyren blu, eshte e dukshme ne rrobat e tua, te pelqen muzika grunge, dhe kjo kuptohet sepse ne zyren tende
Pse thua qe sdime! Une di per ty ...madje me shume nga cdi Drini...
Ti vdes per ngjyren blu, eshte e dukshme ne rrobat e tua, te pelqen muzika grunge, dhe kjo kuptohet sepse ne zyren tende degjohen vetem Lana Del Rey e te tilla si kjo, ti ha biskota me kanelle dhe letren e harron ne sirtar gjithmone, ty te pelqejne makinat dhe garat me makina dhe kete ma ke thene vete...lexon kur ke kohe te lire, dhe pikturon, e kemi bere bashke nje pikture,- deshi te vazhdonte akoma me listen e pershkrimit te saj, por u mjaftua me aq ndersa habia e Marionit skish te sosur.
Dinte vertet, dinte mjaftueshem, kurse ajo thuajse asgje per te. Cka i pelqente, cfare jo, por nuk pati kohe ta pyeste sepse ndodhej ne rrugicen e vogel qe te conte drejt shtepise se saj.

-Rrofsh,- shqiptoi e duke mos e pare ne sy hapi deren.
-Hej Marion,-i thirri ne emer per te paren here ai ndersa ajo ndali ne vend pas te dridhures qe i pershkoi trupin.
E terhoqi ngadale per dore, u zgjat pak e e puthi, sic ai bente gjithmone.
Ai ish i paftuari per buzet e saj...
Por nga ta dinte ajo se pikerisht kete here Drini do kish qene spektatori?

Ndersa makina largohej ajo preku faqet e nxehta, por doren ia terhoqi me vrull Drini i bere tym.
-Dreqin! Pikerisht per ate me vure vizen?-i uleriti para fytyres e ajo u terhoq pas e trembur.

-Nuk eshte... ashtu sic duket...u mundua me kot te leshonte doren prej tij.

-Une vija doren ne zjarr per ty! Thoja Marioni nuk eshte si te tjerat, Marioni me do, por Marioni na doli me e poshter se te tjerat. Ketej bej si e perveluara e shekullit, ketej rri cepave me tjerin. Bravo ti!
Une marr avionin si budalla e vij ketu per te rregulluar punet me surratin tend, kurse ti zgarravitesh cepave e neper makina!- ngriti zerin akoma me shume por kesaj here ajo e shtyu fort e ngeshi pellemben e saj me sa pat fuqi mbi faqen e tij.

-Ik zhduku!- qe e vetmja gje qe i tha para se ta linte aty e ne shtepi te rendte me vrap...