Μη μ'αφήνεις...

⚫️Κεφαλαιο 28

Τετάρτη πρωί και για άλλη μια φορά έπρεπε να περάσω 7 ατέλειωτες ωρες προσπαθώντας να αγνοήσω τον Δημήτρη.

Μόλις είχα περάσει την αυλόπορτα του σχολείου όταν συνάντησα την Ηλέκτρα, τον Πέτρο και τον Σάκη.

- Καλημέρα!
Χαιρέτησαν με ενα χαμόγελο.

- Καλημέρα.
Χαιρέτησα και εγω με καθολου διάθεση για γέλια και χαρές.

- Έμαθες για τα νέα ειδικά τμήματα;
Ρώτησε η Ηλέκτρα με ενθουσιασμό.

- Για τα ποια;

- Για τα ειδικά τμήματα. Χορού, σχεδίου και ποίησης.

- θα διεξάγονται μετα το πέρας του 7ωρου μιας και δεν πρόκειται για απόφαση του υπουργείου αλλά του πατέρα σου σε συνεργασία με τον διευθυντή.
Εξήγησε ο Πετρος βαριεστημένα.

- Φαίνεται οτι ο πατέρας σου εχει τις καλύτερες ιδέες!
Σχολίασε ο Σακης γελώντας.

- Σταματήστε να γκρινιάζετε επιτέλους. Δεν σας πίεσε κανεις να πάρετε μέρος.
Σχεδόν φώναξε η Ηλεκτρα με εκνευρισμό.

- Τα τελευταία 20 λεπτα μας παρακαλάς να ενταχθούμε μαζι σου στο τμήμα χορού.
Γέλασε ο Πέτρος δίνοντας της ενα φιλί.

- Λυδία... Είσαι η τελευταία μου ελπίδα.
Χαμογέλασε πλησιάζοντας με απειλητικά.

- Ούτε που να το σκέφτεσαι.
Γέλασα κάνοντας ενα βήμα πιο πισω.

- Σκέψου πόσο υπέροχα θα είναι. Θα έχεις σίγουρα κατι για να απασχολείς το μυαλό σου και η άσκηση θα σε καλμάρει.
Παρακάλεσε κοιτώντας με στα μάτια, ικετευτικά.

- Θυμάσαι πως ήμουν την προηγούμενη φορά που χόρεψα;

- Σαν φραγκόκοτα.
Γέλασε ο Πέτρος με τον Σάκη.

- Πολυ αστείο.
Κορόιδεψε η Ηλέκτρα όσο τους αγριοκοιτούσε.

- Η αλήθεια είναι οτι εν μέρη έχεις δίκιο... Όντως θα απασχολήσει το μυαλό μου κρατώντας το μακριά απο τον Δημήτρη και... Τον Δημήτρη.
Προσπάθησα να το σώσω.

- Για αυτο σου λεω! Θα γελάσουμε και θα περάσουμε υπέροχα.
Χαμογέλαγε η Ηλέκτρα όλο ενθουσιασμό.

Το σκέφτηκα λίγο και τελικά έγνεψα.

- Αν γίνω πολύ ρεζίλι θα τα παρατήσω. Στο λέω από τώρα.
Προειδοποίησα και εκείνη μου έδωσε ενα μεγάλο φιλί.