Μη μ'αφήνεις...

⚫️Κεφαλαιο 37

_________________________________
8η αποτυχημένη προσπάθεια:
Σφαίρα σε κεφάλι ή καρδιά
_________________________________

Οι ημέρες που ακολούθησαν ηταν εφιαλτικές.

Βαριόμουν αφάνταστα.

Οι δημοσιογράφοι είχαν κατασκηνώσει έξω απο την έπαυλη λες και δεν ηταν γιορτές.

Οι αστυνόμοι έψαχναν όλη την Αθηνα αλλα οι απαγωγείς δεν είχαν επικοινωνήσει μαζι μας απο την τελευταία φορα που αρνήθηκε η Πολυξένη.

Αυτο εκνεύριζε τους αστυνομικούς αφού ετσι δεν μπορούσαν να εντοπίσουν απο που γίνεται η κλήση.

Η Πολυξένη οποτε την ρώταγες αρνιόταν να δώσει τα χρήματα και κατα τ'αλλα ηταν απόλυτα ψύχραιμη.

Μίλαγε στους δημοσιογράφους και τους έλεγε οτι ολα ειναι υπό έλεγχο. Συνέχιζε να διευθύνει τις επιχειρήσεις του πατέρα μου και σπάνια ερχόταν σπιτι.

Έβαζε όμορφα φορέματα, βαφόταν και έβγαινε έξω. Μια άγνωστη μαύρη λιμουζίνα με φιμέ τζάμια περνούσε και την έπαιρνε.

Ειχε γκόμενο και ήμουν 100% σίγουρη.

Ειχα αρχίσει να λυπάμαι τον Στέφανο και να σκέφτομαι οτι ισως να μην ηταν πλέον ζωντανός.

Ένας μήνας μετά την απαγωγή του και πλέον δεν μπορούσαμε ουτε να προσπαθήσουμε να τους εντοπίσουμε.

Εγω απέφευγα την Πολυξένη όσο πιο πολυ γινόταν ενώ οποτε την συναντούσα δεν έλειπαν τα προσβλητικά σχόλια.

Η Ηλεκτρα και Ο Πέτρος;

Ηταν καλύτερα απο ποτε.

Ηταν και οι δυο πολυ ερωτευμένοι και με δυσκολία αποχωρίζονταν ο ένας τον άλλο.

Με τον Δημήτρη ηταν ολα καλύτερα και μιλάγαμε που και που. Απο οτι έμαθα είχε καινούργια κοπέλα.

Ο Αντώνης δεν με πλησίαζε αλλα μου έριχνε καποιες υποτιμητικές ματιές που και που.

Ηταν Παραμονή πρωτοχρονιάς και ειχα κανονίζει να συναντηθώ με ενα παιδι.

Είχαμε συνεννοηθεί να αγοράσω ένα όπλο σε καλή τιμή που θα το χρησιμοποιούσα για τον επόμενο τροπο μου.