Μη μ'αφήνεις...

⚫️Κεφαλαιο 2

Απομακρύνθηκα με αργά βήματα. Είδα τον Αντρέα να "κοιτάει" πρός το μέρος μου όσο η φωνή μου ακόμα ακουγόταν, ώσπου τον έχασα απο τα μάτια μου!

Κατέβηκα τα σκαλιά της γέφυρας και πλησίασα την κοντινότερη στάση.

Μόλις έκατσα, χαμογέλασα στον εαυτό μου και ξάπλωσα στο παγκάκι.

Δεν έχει λεωφορείο στις 3 τα ξημερώματα. Ηλίθια. Σκέφτηκα.

Χάζεψα λίγο τον καλοκαιρινό ουρανό και έψαξα να βρω τουλάχιστον ενα αστέρι. Τίποτα. Ήταν μάταιο σε μια πόλη σαν την Αθήνα. Κανα-δυό φορές είδα κάτι άσπρο αλλά γρήγορα ανακάλυψα οτι ήταν κάποιο αεροπλάνο στην βραδινή του πτήση.

Έβγαλα τα ακουστικά απο την τσέπη μου και τα τοποθέτησα στα αυτιά μου. Έβαλα να παίζει το πρώτο τραγούδι στην λίστα του κινητού μου και ένας πολύ γνώριμος ήχος ακούστηκε...

Don't forget about me
Even when I doubt you, I'm no good without you..

Αμέσως αναγνώρισα το Doubt των Twenty one pilots. Ένα απο τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, ή καλύτερα, το αγαπημένο μου.

Έμεινα ξαπλωμένη εκεί, περίπου για μισή ώρα, χαζεύοντας τον ουρανό, χαμένη στους στίχους των τραγουδιών και στις σκέψεις μου. Η νέα γνωριμία με αυτό το τυφλό αγόρι, η πρώτη αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας και η λίστα που είχα κρυμμένη στην τσέπη του παντελονιού μου, ήταν κάποιες απο τις σκέψεις μου.

Ετσι ανακάθησα στο παγκάκι και έβγαλα την λίστα απο την τσέπη μου.

10 ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΑΝΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙΣ

Την κοίταξα απο πάνω μέχρι κατω, διαβάζοντας γρήγορα το περιεχόμενο μέχρι να εντοπίσω αυτό που ήθελα.

Έπειτα, έβαλα ένα τικ δίπλα από τον τρόπο που πρίν λίγο είχα δοκιμάσει και ξανά έχωσα την λίστα πίσω στην θέση της.

Αργά ή γρήγορα συνειδητοποίησα πόσο είχε περάσει η ώρα και ξεκίνησα να γυρίσω σπίτι όπου όλοι μάλλον κοιμόντουσαν.

Η διαδρομή ηταν ήσυχη και ο δρόμος άδειος. Μόνο δυο αυτοκίνητα πέρασαν μέχρι να φτάσω και ηταν ακόμα και αυτά τόσο ήσυχα. Με δυσκολία άκουγες τις μηχανές τους. Και έπειτα τίποτα.

Ανυπόφορη γαλήνη. Σκεφτόμουν.

Δεν Ακουγόταν τιποτα αλλο εκτός απο τις σκέψεις μου που ούρλιαζαν τόσο δυνατά. Μια θάλασσα απο σκέψεις και ανησυχίες. Μισούσα την σιωπή γιατι πολυ απλά το μυαλό μου φώναζε ασταμάτητα.