Μη μ'αφήνεις...

⚫️Κεφαλαιο 38

*Πιο πριν εκεινη την ημερα*

- Λυδια... Η Νάντια ειναι η κοπελα μου.
Χαμογέλασε ο Χρηστος πλατιά κρατώντας της το χερι.

- Εχω ακούσει τόσα για εσένα και απο το λιγο που σε ξερω χαιρομαι που θα εισαι μαζι μας για σημερα.
Χαμογέλασε εκείνη κοιτάζοντας με στα μάτια.

Διέκρινα μια λύπηση. Ήξερε τα πάντα για την ζωη μου σύμφωνα με τον Χρήστο και ειχε αρχίσει να με λυπάται.

Πίστευα οτι θα περνούσα την πρωτοχρονιά με κάποιον που μπορούσα να λεω οικογένεια και μονο με αυτον.

Έκανα λάθος.

- Ισχύει ακόμα η πρόσκληση για το πάρτι σου;
Ρώτησα την Ηλέκτρα στο τηλέφωνο.

- Εννοείται. Ομως δεν θα περνούσες το βραδυ στον αδελφό σου;

- Ναι... Θυμάσαι την Νάντια; Λοιπον ειναι η καινούργια του κοπελα και σκέφτηκε να περάσουμε την πρωτοχρονιά ολοι μαζι. Σαν οικογένεια. Ένιωθα σαν να ήταν έτοιμοι να με υιοθετήσουν.
Εξήγησα.

- Καταλαβα. Ετοιμάσου και έλα. Πες και στο Αντρεα να ερθει.
Σχολίασε και εγω χαμογέλασα αμήχανα.

- Ναι... Δεν το νομίζω. Θα τα πουμε απο κοντα.
Υποσχέθηκα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Ήμουν ηδη ντυμένη και έτοιμη αφου μόλις ειχα γυρίσει απο τον Χρήστο.

Φόραγα ένα μαύρο φόρεμα και ειχα ισιώσει τα μαλλιά μου.

Το σπίτι ήταν άδειο.

Η Πολυξένη έλειπε όπως συνήθως και ο Στέφανος ηταν ακόμα άφαντος.

Πρωτοχρονιά και η κυρία Μαρία θα ηταν σπίτι της με την οικογένεια της.

Απο την άλλη, ο φύλακας που θα έπαιρνε και αυτός άδεια, δεν τα κατάφερε αφού η κακιασμένη Πολυξένη τον έβαλε να φυλάει την άδεια έπαυλη και ας ηταν το περιπολικό εκει 24/7.

Ετσι και εγω αφου ευχήθηκα καλη χρονιά στο φύλακα, έφυγα για το σπιτι της Ηλεκτρας.

Θα μεθούσα και μάταια θα προσπαθούσα να ξεχάσω.

Τον Αντρεα, την λίστα, την Πολυξένη. Τα πάντα.