Μη μ'αφήνεις...

⚫️Κεφαλαιο 50

Έχει περασει ένας μήνας απο τοτε που εμφανίστηκε ο Στέφανος.

Έκανε αίτηση διαζυγίου αλλα η Πολυξένη αρνήθηκε να του το δώσει.

Οχι επειδή τον αγαπούσε... Αλίμονο. Του ζήτησε ενα σπιτι και αυτός της το υποσχέθηκε.

Πολυ χαζη η κίνηση της να του δώσει το διαζύγιο πριν γίνουν τα χαρτιά για το σπιτι. Εκείνος αθέτησε την υπόσχεση του και το διαζύγιο βγήκε παίρνοντας της τα πάντα.

Της απέμεινε μόνο το πατρικό της και λίγα λεφτα που είχαν απομείνει στον λογαριασμό τους.

Ειχα πολυ καιρό να την δω και δεν θα μπορούσα να ειμαι πιο ευτυχισμένη.

Η συγκατοίκηση με τον Χρηστο ηταν καταπληκτική και με τον αντρεα τα πηγαίναμε πιο καλα απο ποτε.

Συγκεκριμένα... Ειχα ραντεβού μαζι του σε μια ωρα και θα επρεπε να αρχισω να ετοιμάζομαι.

- Θα βγεις;
Ρώτησε ο Χρηστος που στέκοταν στην πόρτα και δεν τον ειχα καταλάβει μεχρι που μίλησε.

- Ναι. Θα βγουμε με τον Αντρεα. Εχει λεει να μου ανακοινώσει κατι σημαντικο.
Εξήγησα αφήνοντας καποια ρούχα στο κρεβάτι.

- Δεν εχω τι να βάλω...
Ξεφύσηξα και κάθισα στο κρεβάτι απογοητευμένη.

- Λοιπον... Τυχαίνει να εχουμε άλλη μια γυναίκα εδω.
Σχολίασε ο Χρηστος και εγω τον κοίταξα παραξενεμενη.

- Νάντια θα χρειαστούμε- Η Λυδια, δηλαδη, θα χρειαστεί την βοήθεια σου.
Φώναξε ο Χρηστος πριν προλάβω να τον σταματήσω.

- Αφησε την. Μπορει να εχει δουλεια.

Σηκώθηκα όρθια και τον έσπρωξα έξω απο το δωματιο.

- Ευχαριστώ για την βοήθεια.
Μουρμούρισα και του έκλεισα την πόρτα.

Έμεινα εκει, να κοιτάζω τα ρούχα, πισω απο την πόρτα. Φούστες, μπλούζες και φορέματα. Τιποτα δεν ηταν αρκετα καλο ή τουλάχιστον ικανοποιητικό.

Ειχα ισιώσει τα μαλλιά μου, ειχα βαφτεί ελαφρά και παρόλο που ο Αντρεας θα έφτανε απο στιγμή σε στιγμή εγω δεν ελεγα να αποφασίσω.

Στο ενα φαινόμουν χοντρή, στο αλλο πολυ λεπτή. Το ενα ηταν πολυ ζεστό, το αλλο πολυ ψιλό. Το ενα πολυ πρόχειρο για την περίσταση και το αλλο πολυ καλο.