Μη μ'αφήνεις...

⚫️Κεφαλαιο 9

- Ειχα ξεχάσει πόσο ωραία είναι η Πλάκα.
Χαμογέλασα κοιτώντας τριγύρω.

- Είναι ενα απο τα μέρη της Αθήνας που αξίζει να επισκέπτεσαι συχνά.
Συμφώνησε και με κοίταξε στα μάτια.

- Ελπίζω να είσαι καλύτερα.

- Είμαι. Πολύ καλύτερα.
Χαμογέλασα κρατώντας το χέρι του σφιχτά στο δικό μου.

- Λοιπόν; Που πάμε;
Ρώτησα και εκείνος έκλεισε το στόμα με το χέρι του.

- Έκπληξη.
Ψιθύρισε στο αυτί μου και η ανάσα του με γαργάλησε.

- Μισώ τις εκπλήξεις.
Σχολίασα και εκείνος γέλασε.

- Το ξέρω.

- Έλα πες μουυ.
Παρακάλεσα ανυπόμονα.

Το χέρι του χάιδεψε το πρόσωπο μου και σταματήσαμε να περπατάμε.

- Εδω πιο κάτω εχει ενα μαγαζί με μεξικανικά φαγητά. Πάω στοίχημα οτι δεν εχεις φάει κατι πιο καυτερό στην ζωή σου.
Γέλασε και συνεχίσαμε να περπατάμε.

- Μμ... Πάντα ήθελα να δοκιμάσω μεξικανικο.
Σχολίασα και έγνεψα ικανοποιημένα.

- Εντάξει λοιπόν. Θα πάμε σε εκείνο το μαγαζί.
Συνέχισα και εκείνος με κοίταξε γελώντας.

- Δεν ζήτησα την άδεια σου. Θα σε πήγαινα, ετσι κι'αλλιώς.

- Όπως με έντυσες και με το ζόρι, ε;
Ρώτησα χαμογελώντας.

- Ακριβώς έτσι.
Είπε και τα βήματα μας σταμάτησαν μπροστά σε ενα μικρό μαγαζάκι.

Άνοιξε την πόρτα και με άφησε να περάσω πρώτη. Οι τοίχοι ηταν βαμμένοι ενα σκούρο κόκκινο χρώμα, η διακόσμηση θύμιζε μεξικανικό σήριαλ και όλα τα τραπέζια ηταν γεμάτα εκτός απο ένα που μας περίμενε.

- Αλήθεια, αυτό το μέρος φαίνεται υπέροχο.
Σχολίασα κοιτώντας τριγύρω πριν κάτσω στην καρέκλα μου.

- Ευχαριστούμε πολύ.
Απάντησε ένας κύριος που φόραγε σομπρέρο και μας είχε πλησιάσει χωρις να το καταλάβω.

Του χαμογέλασα όπως χαμογέλαγε και εκείνος και μας έδωσε δυο καταλόγους.

- Θα έρθω σε λίγο.
Προειδοποίησε και έφυγε βιαστικά.

- Λοιπόν εγώ σου προτείνω να πάρουμε μπουρίτος με κιμά και μεξικανικο ρύζι.
Το ρύζι ειναι πιο καυτερό αλλά νομίζω θα αντέξεις.
Πρότεινε χαμογελώντας.

- Εσύ ξέρεις. Αρκεί να έχω πολύ, πολύ νερό δίπλα μου.
Γέλασα αφήνοντας τον κατάλογο στο τραπέζι.