Μη μ'αφήνεις...

⚫️Κεφαλαιο 35

- Εχουμε κανενα νέο;
Ρώτησα την Πολυξένη και εκεινη ουτε που γύρισε να με κοιτάξει.

- Σχετικά με...;

- Με δουλεύεις; Με τον αντρα σου.

- Α... Ναι! Πήραν τηλέφωνο χθες οι απαγωγείς.
Απάντησε κοιτώντας τα χαρτιά που ειχε μπροστα της.

Αχ θα την πνίξω.

- Και;
Ρώτησα ανυπόμονα.

- Ζήτησαν 80.000.000 €.

- Α ενταξει... Θα τους τα δώσεις και ολα μια χαρα.

- Εισαι τρελη; Ειναι ολα όσα λεφτα εχουμε στην Ελλάδα. Σιγα μην τους τα δώσω.
Σχολίασε με απόλυτη ψυχραιμία.

- Και τι θα κανεις δηλαδη; Θα περιμένεις να μας στείλουν τα κομματάκια του;

- Δεν πρόκειται να τον ακουμπήσουν. Θα περιμένουμε να τους εντοπίσει η αστυνομία.
Εξήγησε κοιτάζοντας με νωχελικά.

- Νομιζα οτι εσείς οι δυο δεν με αγαπήσατε ποτε αλλα τελικά... Εσυ δεν αγάπησες ουτε εκείνον.
Σχολίασα κοιτώντας την στα μάτια και της χαμογέλασα.

Ανέβηκα τις σκάλες χωρις να με νοιάζει που φώναζε οτι αγαπούσε τον πατέρα μου πιο πολυ απο ολα και οτι εγω και ο αδελφός μου τους καταστρέψαμε την ζωη και οταν εφτασα στο δωματιο μου χτύπησα την πόρτα με δύναμη πισω μου.

Ηταν ωρα να ετοιμαστω.

Εκανα ενα γρήγορο μπάνιο και ίσιωσα τα μαλλιά μου.

Στο κινητο μου έπαιζε το pacify her της Melanie Martinez.

Pacify her. She's getting on my nerves. You don't love her, stop lying with those words.

Τραγούδησα δυνατά διαλέγοντας τα ρούχα που θα φόραγα.

Φόρεσα μια μαύρη ψιλόμεση παντελόνα και μια κοντή Μπορντό μπλούζα.

Λιγο αργότερα ήμουν έτοιμη πάνω στην ωρα μου.

8 ακριβώς.

Φόρεσα ενα ζευγάρι μαύρες πλατφόρμες και πήρα την τσάντα μου.

Κατέβηκα τις σκάλες και συνάντησα τον Αντρεα έξω απο την έπαυλη.

- Εισαι πανέμορφη.
Σχολίασε οταν κατάλαβε οτι τον πλησίασα.

- Αφου εισαι τυφλός.