The Life Of A Gold Digger

Chapter Fifty-Seven

Chapter Fifty-Seven

The Fight.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Nagising ako ng maramdaman ko ang isang mainit na haplos sa aking palad. Unti unti kong iminulat ang mga mata ko, at na-disorient ako sa nakita ko. Puti ang kisame, puti ang pader, puti ang mga kurtina maging ang suot ko, at ang kumot ko ay kulay puti. Where am I? 

Sunod kong nakita si Miggy na nakangiti sa harapan ko. He's here, instead of Erwin. Siya ang nagdala sa akin sa ospital, hindi si Erwin. Hindi ang taong inaasahan kong darating.

"Hope, kamusta pakiramdam mo?" nag aalalang tanong ni Miggy habang inaalalayan ako sa pag upo. 

"Water please..." nanunuyo ang lalamunan ko. At pinipigal kong huwag maluha. I can't just break down in front of Miggy. Ayoko na siyang idamay pa sa gulong ito. 

Mabilis namang kumuha si Miggy ng isang basong tubig na may straw at marahan itong ipinainom sa akin. Pagkatapos kong uminom ay tila nahimasmasan naman ako at naalalang may bata nga pala sa sinapupunan ko. 

"Anong sabi ng doctor, how's my...? May sinabi ba siya, Migz?" Nagpapanic kong tanong nang maalala kong pwedeng na-risk ang buhay ng baby ko. 

"Calm down, Hope... Ang sabi ng doctor stable naman daw ang lagay ninyong mag ina..." Miggy said with a reassuring smile to calm me. 

Napahinga naman ako ng maluwag. My baby is safe. Thank God!

Ngunit nakita ko ang pamumuo ng luha sa mga mata ni Miggy, I sensed sadness in his eyes, what's wrong? Akala ko ba okay na ang lagay ng bata? "What's wrong?" 

I heard him sigh. Ilang segundo din niya akong tinitigan ng matagal, tila ba tinatantya ang reaksyon ko. "I told the doctor that I am you live in partner, naghahanap kasi siya ng kamag anak mo nag pwede niyang kausapin, and since no one is here, ako nalang ang kumausap sa doctor mo." Mahina niyang paliwanag. 

"And what did the doctor say? Is this because of me skipping meals these past few days? Gosh, I knew it... Hindi ko naman kasi alam na buntis ako." This might be because i skipped a few meals these past few days, idagdag pa ang puyat at stress. I should really avoid being stressed out for the  baby's sake. 

"Its not about you skipping meals, Hope." Seryosong sagot ni Miguel. Kinilabutan ako ng makita ko ang seryosong mga mata niya. I can't read his emotions. At tila kinabahan ako sa susunod niyang sasabihin. 

"W-what do you mean???" Nanginginig na ang mga palad ko ng maramdaman kong iabot niya ang mainit niyang palad sa kamay ko. And then his eyes started to get wet from his own tears. Lalo ko itong ikinakaba. Is there something wrong with my baby's health? 

"Hope... I don't know how to tell you this..." This time narinig ko na ang paghikbi niya.