Death University

Chapter 25

Chapter 25: Blood

"It's delicious, Zaya... very delicious. The most delicious cake I have ever tasted in my entire life."

What he just said echoed in my mind. I was stunned. I didn't expect that response from him.

The most delicious cake he ever tasted in his entire life. Sa lahat ng pwede niyang sabihin, bakit 'yon pa? I feel the warmth spread across my heart. Na-touch talaga ako roon!

"H-Huwag mo akong bolahin," Nauutal kong sabi sabay iwas ng tingin.

"I am not joking around, Zaya. Your cake really tastes so good, and I can't believe I will say this, but... can I bring some?"

Dahil sa sinabi niya ay natawa ako. Ganon ba talaga kasarap para sa kanya ang cake? Gusto niyang magbaon? But then I felt... happy. Why are you happy, Zaya?! Because he appreciates your cake? Ang babaw ata talaga ng kaligayahan ko...

Natigil na ako sa pagtawa at nagasabing, "Are you sure?"

"Yes, I'm one hundred percent sure, Miss Dawnt." Seryoso nga talaga siya.

"O-Okay, then?" Patanong kong sagot. Parang hindi kasi ako makapaniwala sa lalakeng 'to.

Kumuha ako ng disposable transparent container at naglagay ako ng dalawang malalaking slice ng cake. Pagkatapos kong mailagay ang dalawang slice ng cake sa container, isinarado ko na ito. I sealed it very well.

"Here," Sabi ko sa kanya sabay abot ng container na kanya ring kinuha.

"Thank you," Sabi niya nang makuha niya na ang container na may lamang cake tapos inayos niya ang kanyang black hat.

"Walang anuman. 'Wag mong sayangin ah?"

"Why would I even do that when it's very delicious?" Biglang tumunog ang kanyang relo at tinignan niya ito. "I have to go now. See you around. Thank you again."

"Y-You're welcome," Sabi ko na hindi makatingin sa kanya. Pakiramdam ko ang init-init ko! I just can't believe that he complimented my cake and also brought some!

When he finally left, napahawak ako sa countertop para masuportahan ang sarili ko dahil pakiramdam ko eh matutumba ako!

*****

Lunch time na at nandito kami ngayon ni Julia sa cafeteria. I ordered sinigang na baboy and rice for lunch.

"Hmm... Nakakaamoy ako ng cake." Sabi niya habang kumakain ng afritada at kanin niya. Grabe talaga ang pang-amoy ng babaeng 'to. Natawa naman ako sa kanya.

"Oo nga pala, I almost forgot! Ipapa-try ko sana 'tong cake na ginawa ko." Sabi ko sabay kuha ng malaking disposable tupperware sa bag ko na siyang naglalaman ng cake.

"Wow, ikaw talaga gumawa niyan? Marunong ka palang mag-bake? Hindi ka nagsasabi, ah!"

"Hindi naman ako expert. Namangha lang kasi ako sa culinary room kaya nakapag-bake ako."

Nang matapos na kaming kumain ni Julia ay kinain namin ang cake for dessert. Actually, nagtira kami para mamaya sa dorm.

"Zaya Demerine Dawnt, ang sarap ng cake na ginawa mo! Hindi expert? Talaga ba? Eh anong tawag mo diyan, ha?" Sabi niya at napatawa na lang ako.

*****

Nandito ako ngayon sa klase ni Prof Lona at nagsasalita siya tungkol sa program na gaganapin on the next two weeks. As usual, maraming nagrereklamong estudyante. It's either you'll perform music or write a ten-thousand word essay.