Death University

Chapter 33

Chapter 33: Memories

I really need to stay away from him. When I'll leave his dorm today, magpapasalamat na ako sa tulong niya at aalis na ako kaagad. Alam kong magkikita at magkikita pa rin kami rito sa unibersidad pero as much as possible, I'll stay away.

Kakatapos lang naming kumain at kasalukuyan kong hinuhugasan ang pinagkainan namin. After this, magpapaalam na ako sa kanya at magpapasalamat ako sa pagmamagandang loob niya sa akin. I know that it's not right to stay away from him after he helped me. Alam kong mali iyon pero kailangan ko talagang siyang iwasan dahil naguguluhan ako palagi kapag nandiyan siya. I refuse to understand what I feel towards him.

Pagkatapos kong hugasan at patuyuin ang mga pinggan at kubyertos, inilagay ko na ito sa cabinet na pinaglalagyan.

Maliligo lang ako at pagkatapos kong maligo, aalis na ako.

"Here's your clothes. I washed these last night using the washing machine and I already dried it, as you can see." Sabi niya na ikinagulat ko.

Hindi niya na dapat nilabhan ang damit ko. Sana ako na lamang ang naglaba dahil nakakaabala na masyado. "Thank you,"

Tango lang ang sagot niya. He's so cold to me! But then, aalis naman na ako mamaya kaya hindi ko na mararamdaman ang pagiging malamig niya sa akin. I think this will be the last time he'll be cold to me because I'll stay away.

Naligo na ako and I clicked the cold button because I want to cool my head. Gusto kong magpalamig kahit papaano.

After I took a bath, I dried myself and I wore my clean clothes.

Huminga muna ako ng malalim bago lumabas ng banyo dahil magpapaalam na ako kay MK. Magpapasalamat muna ako sa kanya bago ako umalis ng tuluyan.

Nadatnan ko siya sa living room kaya agad akong lumapit sa kanya. "MK, gusto ko sanang magpaalam sayo. Aalis na 'ko."

"And where are you going?" Nakataas kilay niyang tanong.

"Of course sa dorm ko... Thank you sa pagtulong mo sa'kin."

"You're welcome," Malamig niyang sabi sabay walk out.

Ouch. Parang kinurot ang puso ko. I didn't waste any time and I immediately left his dorm.

Nang makalabas ako, tumingala ako at nakita ko siya na nakatingin sa akin mula sa balkonahe niya. I don't know why the heck he's looking at me.

Hindi ko na pinatagal ang titig ko sa kanya mula sa itaas. I hurriedly walked away from his dorm... and from him.

Dumiretso ako sa dorm namin ni Julia. Napabuntong hininga ako bago pumasok. I know she still hates me but I'll face it. I feel lonely...

"Oh my goodness, Zaya!"

Nagitla ako dahil sa narinig kong tili mula sa hagdanan. And when I turned my attention to the stairs, I saw Julia, teary-eyed.

She ran to me and she hugged me. I was caught off-guard because of what she just did.

"I was so worried!" Naiiyak niyang sabi habang yakap-yakap ako.

Nakita kong pababa si Godwin sa hagdanan. Mabuti at may kasama si Julia rito 'nung mga oras na wala ako.

Pinakawalan na ako ni Julia mula sa pagkakayakap niya sa akin. "I was so worried of you! Huwag ka ng uulit ng ganon, Zaya! I can't sleep last night because I was so worried and I waited for you!"

"I-I'm sorry," Sagot ko sa kanya at yumuko ako dahil sa konsensya.

"Hey, huwag mo ng alalahanin 'yon. Now that you're here, thank God! Nakakain ka na ba? Saan ka ba natulog?"