Death University

Chapter 60

Chapter 60: Inspiration & Motivation

Malakas kong isinara ang pinto. Tumalikod ako at parang hindi ko kaya ang bigat ng aking katawan at napaupo ako. Napaupo at humilig ako sa pintuan.

My tears keep on falling from my eyes. Ang sakit-sakit sa pakiramdam. Sobrang sakit. Parang hindi ako makahinga dahil sa hikbi ako ng hikbi. Hindi ko mapigilan ang aking emosyon.

I want to get rid of all the pain. I want the pain to immediately fade away. But I know it wouldn't fade in an instant.

Kahit parang hindi ko kayang tumayo, pinilit ko. Agad akong lumabas ng dorm. Wala na doon si Reena.

When I'm already out of the dorm, I immediately saw the sky darkened. Ngayon, alam kong epekto ito ng aking nararamdaman. But I can't care about it now. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Basta't ayaw kong madatnan ako ni Julia sa dorm.

Hindi ako makahinga ng maayos sapagkat naninikip ang dibdib ko.
I hate what I feel right now. I don't know where to fucking go. Basta gusto kong lumayo. I want to get away.

Lakad lang ako ng lakad at sa kagubatan ako napadpad. Dumidilim na pero hindi ako natatakot. Dahil siguro sa sakit na aking nararamdaman ngayon kaya hindi ako natatakot. At alam kong ang aking nararamdaman ang siyang dahilan kung bakit madilim na madilim na, na para bang alas nwebe na ngunit alas sais pa lamang naman.

Palakad-lakad lang ako sa kagubatan habang bumubuhos ang aking mga luha. Hindi ako pumunta sa kung saang banda si Onyx at baka nandoon pa ang amo niyang manloloko. Dumidilim na talaga pero hindi ako natinag. I'm too hurt to care. Gabi na. Wala akong pake kung mapanganib na sa oras na ito. Ang importante ngayon, ay makaiwas ako at makalayo.

Planado ang lahat. Ang sakit sa pakiramdam na iniligtas pala ako ni Dark ng ilang beses dahil planado niya ang lahat ng ito. I'm so hurt right now and my tears are continuously flowing from my eyes.

Huminto ako sa paglalakad dahil parang hindi na kaya ng aking mga binti. My legs are damn wobbly. I sat down and leaned on one of the tree trunks.

Bigla kong naalala ang mga katagang pinakawalan niya noong isang araw.

"I wanted you to feel how much I love you. Yeah, it was just a kiss on the forehead but through it, you will be able to feel the love I have for you."

Parang may punyal na paulit-ulit na sumasaksak sa puso ko. Fuck him! Fuck all his lies!

Ako naman, ay parang isang tangang nahulog sa kanya. I fell for him because of what he's showing to me. I fell because of his flowery words, I fell because he keeps on saving me, I fell for his personality even he's showing the cold side of him, at marami pang iba.

I have a lot of reasons why I fell for him.

Pero sobrang sakit. It was all planned, all fake. Sino naman talaga kasi ang magmamahal sa akin diba? Huwag na dapat akong umaasang may magmamahal sa akin ng totoo.

My thoughts were interrupted when I heard someone calling my name.

"Zaya? Zaya!"

Bumilis ang tibok ng puso ko. I know that voice. I damn know that voice so much!

At hindi ko namalayang ilang minuto na pala ang nakalipas mula ng umalis ako ng dorm. At ngayon, hinahanap na ako ni Dark. Hinahanap niya na naman ako para mabilog niya! Well now, I won't fall for it!

Maingat akong tumakbo upang makalayo. Just damn it, why does he know where I'm always at? I don't want to see him! Kung pwede lang na makalayo ng tuluyan mula sa kanya, nagawa ko na! But I can't do it because I'm fucking trapped here.