NL •~• Red Velvet •~•Kasper Dolberg

Hoofdstuk 19

"Home!" Riep Joan toen ze zich bij haar thuis op de bank liet vallen. Kasper grinnikte en zette één van Joans tassen op de grond en gaf haar een kus op haar voorhoofd.
"Ik ga snel naar huis, het is niet zo gezellig om ze nu zo bij mij thuis alleen te laten." Joan glimlachte en ging rechtop zitten. "Ik zie je morgen wel weer." Joan knikte.
"Je stuurt Freja maar als je haar zat bent. Ik kan wel wat hulp gebruiken hier."
"Ik neem haar morgen wel mee, dan kan ze helpen en ik wil ook wel wat doen."
"De meiden komen ook, want ik heb nog wel aardig wat hulp nodig denk ik." Joans appartement was klaar, maar beneden moest nog heel wat gebeuren en ook het gebak kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Kasper liep weg en Joan zuchtte diep. Ze vond het super in Denemarken, maar ze was blij dat ze nu heel even alleen kon zijn. Ze pakte haar laptop, zette spotify aan op toontje gehoorbeschadiging en danste door de kamer terwijl ze een salade als avondeten in elkaar begon te flansen. Ze bedacht zich dat ze binnenkort ook maar weer een keer naar haar ouders moest, die had ze nu al in geen twee weken gezien en dat was nog nooit voorgekomen. Na het eten maakte ze zich klaar om te gaan douchen om vervolgens haar eigen vertrouwde bedje in te duiken zodat ze de volgende dag fris en fruitig op kon staan.

Joan kreunde toen ze haar wekker hoorde gaan en ze stond op. Over een uurtje zou de rest al komen en ze kon het niet maken om dan nog in haar pyjama te zitten, dus ze trok haar kleren maar gelijk aan. Een lange broek waarvan ze de broekspijpen omsloeg en een loszittend shirt met driekwart-mouwtjes. Ze deed een choker om en stak haar haren op. Ze zette een grote pot koffie en keek naar de tijd toen de bel ging. Het was nog lang geen tijd voor de meiden om te komen, maar ze liep toch maar naar beneden om de deur open te doen. Ze schrok toen ze zag wie er voor de deur stond.
"Appie..." Zei ze dan ook met een iets trillende stem toen ze de deur open had gedaan. "Wat doe jij nou weer hier?"
"Mag ik binnenkomen?" Joan twijfelde. De vorige keer dat Appie bij haar binnenkwam moest ze met hem op date, maar ze vond het onbeleefd om hem buiten te laten.
"Natuurlijk kom maar mee..." Ze liep voor hem de trap op naar haar appartement. "Wil je een bakje koffie?" Appie knikte en Joan liep weg om twee kopjes met de zwarte vloeistof te halen. "Kijk eens." Nu had ze geluk dat ze de koffie al had gezet, nu kon ze gelijk inschenken.
"We moeten praten..." Zei Appie en hij zette gelijk zijn kopje op het bijzettafeltje. Joan slikte. "Het spijt me dat ik me zo stom heb gedragen, ik draaide echt helemaal door. Jij en Kasper passen veel beter bij elkaar." Een glimlachje brak door bij Joan en ze ontspande. "Kasper heeft geluk dat hij een meisje zoals jou de zijne kan noemen. Ik heb gewoon het geluk nog niet."
"Nog." Zei ze met een glimlach en ze opende haar armen om Appie een knuffel te geven. "Je bent een super aardige jongen, dus ik denk dat het meisje minstens net zo veel geluk met je gaat hebben als jij met het meisje dat perfect bij je past, alleen ben ik het gewoon niet." Appie knikte en hij sloeg zijn armen ook om Joan heen.
"K!" Werd er door de bakkerij geroepen.
"Die zijn ook vroeg..." Zei Joan lachend. "Blijf je helpen? Ik kan alle hulp gebruiken." Appie grinnikte.
"Wat gaat Kasper ervan vinden?" Joan haalde haar schouders op.
"Die moet er maar mee leven, vind je niet." Ze knipoogde en stond toen op om de meiden die beneden waren te begroeten. "Hey!" Riep ze enthousiast en ze bleef grinnikend stilstaan toen ze de meiden geschokt naar Appie zag kijken. "Mag ik het niet goedmaken met hem ofzo. Ik heb hem veel liever te vriend." Naomi keek Joan heel even waarschuwend aan, maar ze liet haar weten dat het goed zat en dat ze het zo wou. Ze wou ook echt geen ruzie met Appie, ze mocht hem graag. "Laten we voor we beginnen eerst maar een kopje koffie drinken, ik moet nog wakker worden want jullie zijn hier veel te vroeg en Appie was hier nog eerder, dus laat me." Joan liep zonder op een antwoord te wachten naar boven en schonk genoeg koffie in voor de personen die er nu waren, haarzelf en Appie hadden nog staan, dus dat waren twee kopjes koffie minder, maar dan had ze Naomi, Joan, Amber en Marijn nog. "Kasper komt zo ook met Freja en wie weet nog meer." De meiden begonnen te lachen, maar Appie verstijfde iets. "Don't worry, het gaat allemaal goed komen." Zei ze geruststellend en ze gaf iedereen de koffie voordat ze zelf ook ging zitten.
"Dus, wat moet er vandaag gebeuren?" Vroeg Amber en Joan begon alles uit te leggen.
"Freja gaat mij dus nog helpen met bakken en ik vroeg me af of Marijn jij dan misschien een beetje heen en weer wil vliegen? Appie en Kasper helpen sowieso voor." Marijn knikte en iedereen stemde in met het plan en ze liepen naar beneden waar Joan in de keuken begon. Red velvet cakejes en appeltaart waren de eerste dingen die gemaakt zouden worden. Naomi en Amber zouden zich buigen over de appels, J over het deeg en Joan begon met de Red Velvet cakejes terwijl Marijn en Appie voor begonnen met schoonmaken en schilderen.
"Ze is in de keuken." Hoorde Joan na een poosje. "Wacht, ik haal haar wel even." Marijn verscheen in de deuropening van de keuken en Joan keek op. "Er is iemand die je wil spreken?" Joan liep met Marijn mee naar voren.
"Lotte!" Riep Joan uit. Ze had de afgelopen weken ook geen contact meer met haar gehad, maar voordat ze op vakantie ging had ze haar haar adres nog wel gestuurd, Lotte zou een paar keer langsrijden om te kijken of alles nog in orde was. "Hoe is het?" Vroeg ze terwijl ze haar, nog aardig nieuwe vriendin een knuffel gaf.
"Goed hoor, jullie zijn lekker bezig hier zie ik." Joan grinnikte.
"Er moet nog genoeg gebeuren voordat ik open kan, dus we zullen wel moeten, Kasper komt zo ook nog met zijn zusje." Heel even was Joan vergeten dat het een fangirl reactie van Lotte zou uitlokken en Lotte begon als een idioot te springen.
"Joan, waar liggen..."
"Oh my!" Gilde Lotte waarmee ze Appie onderbrak, maar ze sloeg snel haar handen voor haar mond. "Sorry ga verder." Joan lachte.
"Lotte, dit is Appie. Appie, dit is Lotte een vriendin en een Ajacied, diehard dan hè." Achter haar begon Marijn te grinniken.
"Hoe is het mogelijk." Hoorde Joan haar ook nog mompelen en omdat Appie en Lotte toch handen aan het schudden waren kon Joan zich omdraaien met een 'meen-je-dit-nou'-blik. "Een diehard Ajacied en iemand die niets met voetbal heeft vriendinnen?!"
"Je bent me er een Marijn, maar Lotte, Kasper komt zo ook, maar die is toch echt van mij hoor!" Marijn lachte. "Niet weer een opmerking maken alsjeblieft!" Was Joan haar voor en Marijn haalde haar schouders op.
"Altijd leuk om te horen dat ik van jou ben." Van achteren werden twee handen op haar heupen gelegd en geschrokken draaide Joan zich om.
"Kasper..." Zei ze terwijl het schaamrood haar op de wangen kroop. "Kasper dit is Lotte." En weg was Joan en ze trok Freja met haar mee. Die zou haar gaan helpen in de keuken. "Hoe gaat het met mijn keukenprinsesjes?" Vroeg ze enthousiast. "Dit is Freja, Kaspers zusje, dus we schakelen over in het Engels!" De meiden stelden zich voor aan Freja die daarna naar Joan toe kwam.
"Twee keer Joan, altijd handig."
"Om het makkelijker te maken: ik ben K, omdat Kasper mijn vriend is en zij is J, omdat Jasper haar vriend is." Freja facepalmde haarzelf.
"Jullie vriendjes..." Joan knikte en ze lachte. "Wat kan ik doen?" Joan en Freja gingen samen bezig met de red velvet cakejes.
"K? Misschien moet je heel even komen, voordat het hier uit de hand loopt." Joan liep snel achter Marijn aan omdat ze het gevoel had dat het om Kasper en Appie ging.
"Je blijft gewoon van haar af, oké?"
"Ik zei toch dat het met spijt en dat ik niet tussen jullie ga komen, dus ja, ik blijf van haar af!" Kasper keek Appie nog heel even dreigend aan, maar knikte toen.
"Vals alarm." Fluisterde Joan met een glimlach en ze liep terug naar de keuken met Lotte achter haar aan.
"Wat was er?" Joan schudde haar hoofd.
"Niets, vals alarm van Marijn."
"Kan ik anders ook nog ergens mee helpen?" Joan beet op haar lip.
"Er is altijd wel iets te doen..." Zei Joan en ze zette ook Lotte aan het werk. "Die appeltaart is vandaag al wel op denk ik..." Lachte Joan en ze keek naar de appeltaart die langzaam ontstond. "We zijn inmiddels al met zoveel mensen."
"Ach, dan maken we er nog een." Zei J lachend en ze ging gezellig door met het maken van de appeltaart. "Zo die kan in de oven, zullen we dan maar gelijk beginnen aan de volgende?" Joan knikte.
"Lijkt me een strak plan."

Wauw, lang geleden dat ik dit boek heb geupdate, of in ieder geval, dat gevoel heb ik XD, maar hier is een kort hoofdstukje, veel inspiratie heb ik op dit moment niet, maar ik ga me er gewoon doorheen slaan :)