NL •~• Red Velvet •~•Kasper Dolberg

hoofdstuk 15

"Strike!" Riep Donny. "Ik zei toch dat ik het kon!" De meiden lagen in een deuk en een aantal van de jongens keken sip. Ze hadden elkaar uitgedaagd om een strike te gooien en Donny was de enige die het was gelukt.
"Jullie weten het hè!" De jongens knikten, ze hadden afgesproken dat ze zouden gaan karten en de winnaar zou niet hoeven betalen, dat zou de rest voor die persoon betalen. Joan keek naar het hele tafereel terwijl ze druk in gesprek was met J. Jasper stond in de belangstelling van verschillende clubs, onder andere Barcelona. Ze gingen verder met bowlen, het was hun tweede potje en Joan had al na het eerste potje besloten zichzelf niet nog erger voor schut te zetten en ook J was ermee opgehouden.
"Ik heb geen idee wat ik zou moeten doen als hij zou beslissen naar het buitenland te gaan, zou ik dan met hem meegaan, mijn leven hier opgeven of hier blijven?" Joan sloeg haar arm om J's schouder.
"Het komt wel goed joh, het wijst zichzelf wel als het echt zo komt." Joan keek haar bemoedigend aan en trok toen een gekke bek om J weer aan het lachen te krijgen, wat lukte.
"Je bent een raar kind." Zei ze lachend en Joan knikte.
"Ach, soort zoekt soort hè."
"Dus je... Oh!" Joan begon te lachen.
"Wil je nog wat drinken?" Fluisterde Kasper in Joans oor en een glimlach kroop op haar gezicht.
"Ja lekker, doe maar een Sprite." Kasper knikte.
"Jij ook J?" J bestelde een cola bij Kasper die ook gelijk wegliep om ze te halen. De twee Joans gingen gezellig door met kletsen en de rest voegde zich na het potje erbij. Kasper gaf J en Joan hun drinken en ging naast Joan zitten.
"Wanneer begint het nieuwe seizoen eigenlijk?"
"Hoezo? Wil je mee dan?" Vroeg Jasper met een grijns.
"Wie weet." Joan gaf hem een knipoog. "Mijn broer wordt knettergek, maar dat maakt dan toch niets uit want hij is het toch al." Ze begonnen te lachen tot plots Donny's telefoon afging en hij op nam.
"Hey... Waarom...? Oké oké!" Hij stond op en wenkte Joan met hem mee te komen. Joan jogde achter hem aan eenmaal buiten zette Donny zijn telefoon op de luidspreker. Ze konden gelijk doorlopen omdat ze de bowlingschoenen al uit hadden getrokken. "Oké Syd, wat is er?" Er was geroezemoes aan de andere kant van de lijn.
"We moeten iets bekennen aan jullie..." Joans hart begon sneller te kloppen en Donny pakte haar hand om haar gerust te stellen. "Twee maanden geleden is er iets gebeurd en nu..." Justin bleef stil, daar hadden ze hem ook op de luidspreker staan.
"Ben ik zwanger!" Riep Sydney en Joans ogen werden groot. "Jullie worden oom en tante!"
"Dat is geweldig!" Joan had tranen in haar ogen en Donny trok haar tegen zich aan. "Dus nog 7 maandjes..."
"En dan hebben wij een kleine dreumes."
"Gefeliciteerd!" Zei nu ook Donny. "Ga maar snel vieren, dan gaan wij weer terug naar onze vrienden."
"Ik zie al wel weer waar ik sta. Ik hou ook van jou Don."
"Love you too!" Zei hij lachend.
"Gefeliciteerd!" Zei Joan nog een keer. "Ik hou van jullie!" Ze hingen op en Joan sprong Donny om de nek. "We worden oom en tante!" Donny lachte en draaide een rondje voordat hij Joan weer op de grond zette en ze weg stoof.
"Wat was er?" Vroeg Amber toen Joan met een grote glimlach aan kwam rennen en weer op haar plekje ging zitten.
"Dat waren Syd en Jus. Ze zijn in verwachting. Don en ik worden oom en tante!" Donny zat ook alweer en ze werden allebei gefeliciteerd. Joan gaapte en Kasper grinnikte.
"Moe?" Joan knikte.
"Dat is jou schuld hoor meneertje!" Gelijk was iedereen stil en keken ze Kasper en Joan aan. "Niet op die manier viezerikken!" Riep Joan en ze begon te lachen.
"Zullen we maar terug gaan? Dan kan Joan haar gemiste slaap inhalen." Zei Davy met een glimlach en ze stemden allemaal in. Ze stonden op en pakten hun spullen bij elkaar. Lachend liepen ze terug naar het huisje en ze hadden geluk dat het nog geen zomervakantie was en dat het nog rustig was op het park. Anders hadden ze vast en zeker klachten gekregen over hun geluidsvolume. Eenmaal terug vloog Joan gelijk naar de badkamer om zich klaar te maken. Ze haalde haar make up eraf en borstelde haar haren nog een keer voordat ze die in een knot deed. Ze poetste haar tanden en liep toen naar de slaapkamer van haar en Kasper. Kasper lag op het bed met zijn telefoon en had niet eens in de gaten dat Joan de kamer weer in kwam.
"Hey telefoonverslaafde." Zei ze met een grijns. "Als je opschiet kun je nu nog de badkamer in rennen." Kasper legde gelijk zijn telefoon aan de kant en liep met zijn toillettas naar de badkamer, maar hij kwam voor een dichte deur te staan, dus liep hij maar terug naar de slaapkamer waar Joan zich net aan het omkleden was. Ze stond met haar rug naar Kasper en was net haar bh aan het uitdoen. Kasper klopte op de deur en Joan draaide haar hoofd om. "Er was al iemand anders?" Kasper knikte en Joan ging rustig verder met omkleden, wat voor hem een teken was dat hij gewoon weer op bed kon liggen. Joan trok een shirt van Kasper aan en ging toen naast hem liggen.
"Is dat niet een van mijn shirts?" Vroeg hij met een grijns terwijl hij niet wegkeek van zijn telefoon. Joan grinnikte en pakte Kaspers telefoon.
"En wat als het is."
"Dan zal ik je er toch voor moeten straffen..." Zei Kasper en hij ging boven Joan hangen. Joan giechelde en Kasper drukte zijn lippen op die van Joan. Joan ging gewillig mee in de zoen en legde haar hand in zijn nek en ging langzaam met haar hand door zijn haren.
"Kasp..." Joan en Kasper trokken snel terug uit de zoen en keken geschrokken op. "Uh..." Davy stond een beetje ongemakkelijk in de deuropening van de kamer. Donny verscheen nu naast hem.
"Wat is er?" Vroeg hij en toen hij Kasper en Joan zag, die nu allebei met een rood hoofd op het bed lagen, Kasper nog steeds boven Joan, begon hij te lachen. "Doe het veilig jullie twee en niet te veel geluid maken!" Joans wangen kleurden een nog diepere kleur rood en ze beet op haar lip. Davy besloot gewoon maar weg te lopen en de deur achter hem dicht te doen. Vanaf de kamer konden ze Donny horen praten. "Uitkijken jongens, niet in de kamer van Joasper komen, wat daar gebeurd wil je niet zien!" Joan begon te lachen, het was een raar joch... Ze keek Kasper aan en glimlachte. Ze gaf hem nog een kus voordat hij zich weer op zijn rug op het matras liet vallen. Joan kroop tegen hem aan en Kasper pakte zijn telefoon aan van Joan. Hij maakte een foto van hun twee en legde zijn telefoon toen aan de kant. Hij drukte een kus op Joans hoofd en de twee vielen in slaap.

"Goeiemorgen." Zei Joan toen ze de woonkamer in kwam en daar Joël, Naomi en Marijn begroette.
"Je was toch zo moe? Of wacht, je bent natuurlijk helemaal vrolijk omdat..." Zei Marijn, maar Joan onderbrak haar.
"Nee! Niet daar naartoe gaan, er is niets gebeurd!"
"Vandaar dat het zo stil was. Ik dacht al die kunnen het stil." Joan rolde lachend haar ogen.
"We hebben nu natuurlijk ook geen ontbijt..." Zuchtte Joan toen ze de kastjes een voor een open trok. "Ze verkopen nu natuurlijk ook nog geen broodjes bij de receptie omdat het nog geen hoogseizoen is..."
"Ik en Joël rijden anders wel even naar een lidl en halen we wat lekkere broodjes en beleg." Naomi stond op. "Ik heb zelf ook aardig honger." Joan knikte en liet zich op de bank vallen. Ze zette de televisie aan en met Marijn begon ze fox sports te kijken. Er was een herhaling op van de laatste wedstrijd van Ajax en ze vonden het beide niet erg om te zien hoe hun vriendjes zich in het zweet werkten.
"Wat zijn jullie nou weer aan het doen?" Vroeg J toen ze de kamer in kwam.
"We zijn een wedstrijd van Jong Ajax aan het kijken. Ik bedoel, de jongens spelen erin en het is nou niet echt erg om dat te bekijken."
"Je weet wel wat je aan het zeggen bent toch K?" Vroeg Marijn. "Je hield toch niet van voetbal?"
"Doe ik nog steeds niet." Zei Joan simpel, maar ze bleef naar de televisie kijken, een close up van Kasper werd laten zien. "Van de spits wel." J en Marijn begonnen te lachen.
"Je bent een gek meisje." Zei J en ze gaf Joan een knuffel. "Wil je FIFA spelen?"
"Dat gaat toch net een stukje te ver J." Zei Joan lachend en ze keek weg van de televisie.
"En die keer met Kas..."
"Hou maar op!" Riep Joan en ze drukte haar handen op haar oren. "Ik wil het niet horen." Marijn pakte haar handen.
"Je bent gek op Kasper, daarom doe je dit allemaal."
"Dat is goed te horen." Joan draaide zich om en zag Kasper met een grijns staan en de drie meiden begonnen te lachen. Ze lagenn dubbel over de bank en Kasper hield een glimlachje op zijn gezicht.
"Ontbijt!" Riep Naomi en iedereen kwam naar de woonkamer, waar J, K en Marijn nog steeds dubbel lagen van het lachen.
"Wat is hier aan de hand?" Vroeg Joël aan Kasper toen hij de drie meiden zag.
"Geen idee eigenlijk, ze begonnen ineens heel hard te lachen." Hij pakte een zak van Naomi aan en zette hem op tafel. De borden en mokken werden op de tafel gezet en J, K en Marijn hadden eindelijk zichzelf weer onder controle en kwamen ook aan tafel zitten.
"Eet smakelijk." Zei Joan en de rest volgde haar voorbeeld en ze begonnen met z'n allen te ontbijten. "Kas, mag ik van jou de boter." Vroeg Joan en Kasper gaf haar de boter aan en ze smeerde een laagje op haar boterham. "Wat gaan we doen vandaag?"
"Het bos in?" De rest stelde ook nog een aantal dingen voor, maar uiteindelijk gingen ze toch voor Ambers idee van het bos in gaan. Ze zouden een picknickmand meenemen en een voetbal zodat de jongens hun hart ook even konden luchten. Na het ontbijt ruimden ze alles op en stuk voor stuk gingen ze naar hun kamers om zich om te kleden. Joan trok een leuke jumpsuit aan met lange broekspijpen en ze trok een leuk vestje erbij aan, haar baby blauwe lage Allstars stonden er schattig bij.
"Klaar?" Vroeg Kasper toen Joan de badkamer uit kwam en hij klaar stond om erin te gaan.
"Yep." Ze gaf Kasper een kus en ging toen gewoon verder. In de kamer vlocht ze nog snel haar haren in en zette het vast met een paar rubberen elastiekjes. In de woonkamer stonden de andere jongens al klaar die door Amber het huis uit getrapt werden omdat ze met een bal hoog gingen houden.
"Lukt alles hier?" Amber rolde haar ogen.
"Wat ben ik blij dat ik alleen maar met Davy hoef te zijn en niet met de rest, ik zou gek worden." Joan begon te lachen. "Van ons allemaal heb jij nog het meest normale vriendje."
"Ach wat moet ik zeggen, ik heb de beste smaak van ons allen, dus dat verklaard het al." Amber zette grote ogen op.
"Dat neem je terug!"
"Nee." Joan grijnsde en prikte Amber in haar zij. "Dat kun je mooi vergeten." Joan begon te lachen en liep naar de keuken om daar haar telefoon van de lader te halen. Linda had een appje gestuurd:

Linda: Hey, hoe is het, al veel lol gehad?
U: Ja! Super gezellig hier! Wij moeten binnenkort ook weer wat doen! Ik mis je!
Linda: Oh, ik hou ook van jou en we moeten inderdaad weer wat gaan doen! Laat maar weten wanneer je tijd heb ;)
U: Eerst met Kasper naar Denemarken, maar we gaan zo snel mogelijk iets doen, dus ik laat je inderdaad wel weten ;)

Joan legde haar telefoon aan de kant en pakte haar rugzak van de bank. Ze zouden eerst naar de supermarkt gaan voor de rest van het eten en dan zouden ze vanuit het park het bos in gaan. Ze stapten in de auto's toen iedereen klaar was en reden naar de supermarkt. 

Sorry dat het zo lang heeft geduurd, maar ik heb een beetje een writersblock met dit verhaal... Ik hoop dat daardoor de qualiteit van dit hoofdstuk niet heel veel slechter is dan normaal...

Kusjes💋