NL •~• Red Velvet •~•Kasper Dolberg

Hoofdstuk 21

Oke, heel even snel voordat je helemaal in de war raakt omdat je niet weet wie Martha is: dat is de moeder van Joan. Ik heb het veranderd omdat ik anders 3 namen had die op elkaar leken en ik heb al moeite om te onthouden of Kirsten nou Kaspers moeder is of dat het toch Kristina was😂 maar goed. Even zodat je het snapt

Appie en Lotte waren inmiddels alweer terug met een hele lading patat en Joan zei dat ze Appie het geld later wel gaf omdat ze het op dat moment niet contant had.
“Is goed hoor.” Zei hij met een glimlach en Joan glimlachte dankbaar terug. Ze zorgde dat iedereen die nog wat te drinken wou wat te drinken kreeg en dat iedereen een bord patat voor zijn snufferd had voordat ze zelf ook rustig ging zitten. Ze praatte met Freja en Marijn en hadden de dikste lol. Toen haar telefoon trilde pakte ze hem uit haar broekzak.

Milou: Kun je nog even laten weten of je morgen dat leuke vriendje van je ook meeneemt?

Joan verslikte zich in haar drinken waarvan ze net een slok had genomen. Ze was het afscheidsfeest compleet vergeten.
“Gaat het wel?” Vroeg Lotte lachend vanaf de andere kant van de kamer toen Joan helemaal rood aanliep.
“Ja.” Zei Joan hees en het leverde een hele hoop gelach op. “Ik ben zo terug.” Zei ze tegen Freja en ze liep de trap op naar beneden om daar Kasper te bellen. “Hey Kas.” Zei ze toen ze opnam. “Ga jij nog mee naar mijn afscheidsfeest?”
“Natuurlijk! Wanneer is het eigenlijk?”
“Dat is het probleem dus, ik was het compleet vergeten en het is dus een soort van morgen...” Het bleef ook even stil aan de andere kant. “Wacht, ik heb een briljant idee, ik bel je zo terug is dat goed?” Kasper was een beetje overdonderd, maar liet Joan gewoon haar dingetje doen. Hij wist inmiddels wel beter dan nu tegen haar in te gaan. “Love you!” Joan hing op en zocht het thuisnummer van haar ouders op. De kans was groter dat ze de huistelefoon op zouden nemen dan hun mobiele telefoon. “Hey mam, even een kort vraagje. Is het goed als Kasper en ik morgen langskomen met zijn familie? Ik heb morgen het afscheidsfeest en Kasper zou mijn date zijn, maar hij zit nu met zijn familie en we hadden toch afgesproken dat we met zijn moeder, zus en zusje een meidendagje zouden houden en dat pap, Kas en zijn vader iets zouden doen. Dan kunnen we met z'n vieren morgen mooi een jurk voor mij halen en dan kunnen we bij ons thuis blijven slapen en dan kan Kas zijn familie met een gerust hart even alleen laten.” Ratelde Joan aan een stuk door zonder een keer goed adem te halen, dus ze was daarna helemaal buiten adem.
“Schat, wordt eerst eens rustig!” Zei Martha lachend. “Dus je vraagt of ik en je vader morgen iets te doen hebben?” Joan ademde een keer diep in.
“Ja daar komt het wel op neer ja.”
“Je broer komt morgen thuis, dus je zal het aan hem moeten vragen, maar wij vinden het helemaal goed hoor.”
“Dan bel ik Jus nu even.” Martha grinnikte.
“Doe dat maar lieverd, ik hoor wel wat hij zegt.”
“Is goed, dan bel ik je zo weer terug.” Joan hing op en tikte het nummer van haar broer in, maar kreeg Sydney aan de lijn. “Hey Syd, is Jus er ook?”
“Ja die is er en drie keer raden wat hij aan het doen is en waarom ik zijn telefoon op mocht nemen.”
“Fifa.” Zei Joan lachend. “Zet hem anders maar op de luidspreker, het is niets geheims ofzo, maar ik moet dit wel even vragen.” Sydney zette de telefoon op de luidspreker.
“Hey kleine. Klootzak pak die verdraaide bal dan!” Joan grinnikte, daar kreeg hij dus sowieso een tegendoelpunt.
“Hey Jus, mam zei dat je morgen naar huis komt, zou je het heel erg vinden om een dagje op stap te gaan met pap, Kas en zijn vader? Komt Syd trouwens ook? Jullie moeten dan alleen wel op tijd weer thuis zijn want Kas is mijn date naar het afscheidsfeest.”
“Jo, hoe kom je zo druk? En nee, ik kom niet mee.”
“We zitten boven met de halve selectie en vriendinnen, dus het is een gezellige boel en ik heb vandaag misschien iets te veel deeg gesnoept, maar vind je dat goed Jus?”
“Tuurlijk, dan kan ik gelijk...”
“Dat is niet nodig, maar dan bel ik nu mam om te zeggen dat jij het prima vindt en dan Kas om de laatste dingetjes te regelen...” Joan zuchtte. “Hehe, nou doei! Tot morgen Jus en Syd, we moeten maar snel weer een keer afspreken!”
“Ja, doei!” Joan hing alweer de telefoon op en belde haar moeder om het door te geven om toen Kasper opnieuw te bellen en hem het hele plan uit te leggen.
“Hier vindt iedereen het een super leuk idee. Mam en Kristina hebben er nu al heel veel zin in.” Joan grinnikte.
“Mooi zo. Dan leg ik het plan bij Freja voor en dan gaan we morgen naar mijn huis, ik neem de trein wel gewoon, dan kom jij maar met je ouders en zussen naar mijn huis toe met de auto.” Kasper zou tegensputteren, maar Joan zei dat ze geen zin had in boetes en om vervolgens alsnog met het openbaar vervoer te moeten. Boven ging alles gewoon zijn gangetje en nadat Joan weer boven was gekomen werd er gelijk al gevraagd waar ze heen was en ze vertelde Freja wat ze de volgende dag zouden doen.
“Het is net echt.” Zei Marijn met een knipoog.
“Hoe bedoel je?” Joan had geen idee waar Marijn op doelde.
“Eigenlijk moet je alleen nog even je beste vriendinnen mee en dan is het net alsof jij en Kasper gaan trouwen.” Joan verslikte zich alweer.
“Jullie willen me echt dood hebben ofzo.” Zei ze met een zucht en ze nam een slok van haar drinken. “Ja, net echt, alleen zoeken we voor een leuke gala jurk voor een afscheidsfeest van al mijn klasgenoten omdat we allemaal klaar zijn met de havo, of in ieder geval, bijna iedereen.” Marijn rolde haar ogen.